Quinten Hermans heeft net naast een ritzege in de Vuelta gegrepen. Onze landgenoot werd verrast door "een aanval op het perfecte moment" van Eddie Dunbar. "Helaas voor mij."
Quinten Hermans klopte gefrustreerd op zijn stuur in de Vuelta. Onze landgenoot van Alpecin-Deceuninck liet zich in de slotfase ringeloren.
Nochtans was het voor Hermans al een succes dat hij bij de kanshebbers hoorde. "Het was van bij de start een harde koers met heel veel aanvallen, en ik heb mezelf eigenlijk wat opgeblazen in de eerste 30 kilometer", vertelt hij.
"Het was echt afzien, afzien. En dan zag ik een grote groep vertrekken en moest ik alleen de sprong maken. Mijn ploegmaat Xandro Meurisse kwam gelukkig te hulp en zette me uit de wind."
Hermans droomde van een ritzege, maar het werd net niet. "Ik had op het einde de benen voor een goede sprint, maar helaas blijft er één mannetje voorop."
"Je weet in zo'n grote groep dat ze altijd van achteruit kunnen komen. Ik had bij Carlos Verona al een gat dichtgereden. Ik kan het niet allemaal doen."
"Eddie Dunbar viel op het perfecte moment aan, helaas voor mij. Ik had nog een goede sprint, maar kon hem niet teruggrijpen."
