Nog maar eens 4e - Belgian Tornados krijgen geen olympische bekroning: "Maar degout is minder groot dan in Tokio"

Wat als de Belgian Tornados wél op Alexander Doom hadden kunnen rekenen? Een mirakel viel niet in Parijs, waardoor de estafetteploeg zonder de absolute sterkhouder aan de bak moest.

De Tornados wilden eens niet 4e eindigen, maar die positie lijkt wel aan hun lichamen te kleven. Jonathan Sacoor, Dylan Borlée en Kevin Borlée wisselden als 4e.

Invaller Florent Mabille liet zich even wegzetten, maar na een slipper van een van de Fransen kon Mabille toch als 4e richting de finish afstormen.

De Belgen klokten af in 2'57"75, een vers nationaal record. Zonder meer uitmuntend, zeker zonder Doom, maar net niet genoeg voor een medaille.

Jonathan Sacoor zuchtte eens diep en zocht daarna een tiental seconden naar zijn eerste woorden. "Ik sta hier met een minder gedegouteerd gevoel dan in Tokio", verwoordde hij zijn gedachten.

"In Japan was het een enorme teleurstelling. Hier wisten we dat het zonder Alexander moeilijk zou zijn. Maar dat we dit toch realiseren in deze geweldige sfeer ... Dan is het meer bitterzoet."

Doom was niet fit. "Hij heeft nog mee opgewarmd, maar het mocht helaas niet zijn. En toch sta ik hier met een ander gevoel, met meer dankbaarheid naar mijn teamgenoten. Ook naar Jonathan (Borlée) en Julien (Watrin), die hier in de tribunes zitten."

Voor Kevin Borlée was dit het einde van een tijdperk. "Het was vandaag niet evident", zei hij met een krop in zijn keel. "Ik wilde vooral genieten en alles in me opnemen."

"We wisten dat een drietal landen buiten bereik zouden liggen, maar we hebben de bijna perfecte race gelopen. We zaten altijd rond de 4e plek en we probeerden aan te haken, maar dit zijn de Spelen."

"We hebben onszelf niets te verwijten. We hebben geprobeerd om de Belgische kleuren zo goed mogelijk te verdedigen en we mogen trots zijn op deze ploeg", besloot een Borlée in tranen.