Op zoek naar een tweede piek in Parijs. Remco Evenepoel wil na zijn gouden medaille in de tijdrit ook nog een laatste kunstje opvoeren in de wegrit zaterdag. Het geheime wapen van de Belgische kopman: de sluimerende supercompensatie na de Tour. Kan hij voor de unieke dubbel gaan? "Ik voel me alweer fris en zie mogelijkheden, ja", knipoogde hij.
Het is momenteel genieten voor Remco Evenepoel in Parijs.
Met al een gouden medaille op zak loopt de Belgische renner op een roze wolk rond in het olympisch dorp. Elke keer de kersverse olympische tijdritkampioen gespot wordt, ligt er een kamerbrede glimlach op zijn snoet.
Een bewijs: gisteren zat de Belgische kopman nog te dollen in de tribunes tijdens de hockeywedstrijd van de Red Lions.
"Het is wel plezant, ja", glundert Evenepoel, die een ster onder de sterren blijkt in de Franse hoofdstad.
"Er zijn wel al een paar atleten op mij afgestapt om een selfie te vragen", knipoogt hij. "Maar goed, het valt allemaal wel mee. Het is zelf ook leuk om een wereldster te zien, maar je mag je doel ook niet uit het oog verliezen."
De olympische medaille van vorige week zorgt ervoor dat ik er toch opnieuw heel veel zin in heb.
En daar heb je het ... Evenepoel zou Evenepoel niet zijn wanneer het volgende doel al niet in zijn hoofd speelt. Want ook van de olympische wegrit heeft hij een doel gemaakt.
"Het is het laatste voor ik een break neem, dus daar trek ik me aan op. Ik voel me alvast fris en ook de olympische medaille van vorige week zorgt ervoor dat ik er heel veel zin in heb", klinkt hij.
Komt daar nog bij: hoewel Evenepoel vorig weekend de tijdrit al domineerde, zou de supercompensatie na de Tour de France nu pas in werking treden.
"De ervaring uit Australië heeft ons inderdaad geleerd dat ik twee weken na een grote ronde nog eens een piekje heb. Laten we hopen dat dat zaterdag ook opnieuw het geval is."
De tegenstand is alvast gewaarschuwd.
Afvallingsrace
Evenepoel ging donderdag het parcours alvast verkennen met zijn Belgische kompanen.
"Of ik mogelijkheden zie? Ja, sowieso", klonk het hoopvol. "Montmartre is lang niet de enige klim. Het is 15 kilometer heel lastig op die lokale lus. Het zal een echte afvallingsrace worden, zeker in deze temperaturen en aan het einde van het seizoen."
Maar dat lijkt net in de kaarten van Evenepoel te spelen, die samen met Wout van Aert het speerpunt is van de Belgische ploeg. Al blijft de vraag: hoe zullen de twee kopmannen de rollen verdelen?
"Wout heeft de keuze om alleen aan te gaan of te gokken voor zijn sprint. Voor mij moet het dan weer een zware wedstrijd zijn, dan kan ik al mijn kaarten op tafel gooien - al zullen er velen zinspelen op dat plan?"
En zelf opnieuw gaan voor een lange solo? "Zo makkelijk zal dat deze keer niet gaan. Het zal vanuit een afgematte groep moeten gebeuren", klonk het.
Al weet je met Evenepoel nooit, natuurlijk.
