Emma Meesseman goudeerlijk: "Had moeite om mij op te laden voor match, maar dit was herinnering voor het leven"

Een geboren winnaar als Emma Meesseman zal nooit gelukkig zijn na een nederlaag, maar het contrast met enkele dagen geleden was toch enorm. Bij de leading lady van de Belgian Cats kon er weer een glimlachje af.

"Ik voel me beter dan voor de match", verraste Meesseman. "Ik moet toegeven dat ik moeite had om me op te laden. Puur door de teleurstelling. De Spelen op zo'n manier starten, dat vond ik moeilijk."

"Maar toen ik een voet in de zaal zette en al die mensen zag... Ik had al gehoord dat er veel mensen zouden afkomen, maar door wat ik nu meemaakte, krijg ik meteen energie. Je beseft dat mensen speciaal voor jou komen, zij waren ons medicijn. En het blijven de Spelen, hé."

"We hebben getoond dat we met ons volledig hart gespeeld hebben. Ik ben trots op wat we gedaan hebben. Van mij daarom duizendmaal dank aan de fans om ons dit moment te bezorgen. Deze match blijft een herinnering voor de rest van ons leven. We hebben het Sportpaleis al meegemaakt, maar dit was nog zotter."

Over de slotmatch tegen Japan en de kansen om nog als beste derde te eindigen, wilde Meesseman niet fel vooruit lopen.

"Ik weet nog niet wat het precieze verschil is. Maar die allerlaatste match gaan we er gewoon volledig voor gaan. Hoogstwaarschijnlijk wordt het onze laatste, maar die waterkans is het waard om voor te vechten. We zien wel. Ik reken op de fans om ons zondag opnieuw dezelfde energie te geven."

Waren dit dezelfde Cats als de ploeg die zich had laten pakken door Duitsland? "Dat heeft iedereen zich afgevraagd", grijnsde Julie Vanloo. "De bounceback was real, zeker weten."

"Of er dan serieus gesproken is na Duitsland? Ja en neen. Iedereen heeft in de spiegel gekeken en heeft vrijuit gespeeld, zonder complexen en zeer agressief. Dan zijn we op ons best. We zaten meteen in de match en het publiek was fenomenaal, echt gek. Dat heeft ons een boost gegeven."

"We hebben nooit opgegeven en dat toont onze mentale weerbaarheid. In het 4e kwart stond de scheidsrechter niet aan onze kant en dat nam het ritme weg bij ons. Daar hebben we nood aan."

Tegen Japan wordt het erop of eronder. "Dat hebben we onszelf aangedaan. We moeten nu zelf uit die situatie kruipen. Maar dit was de eerste stap. Ook al is het 2-0, toch geeft het vertrouwen."

"Nu overheerst teleurstelling, want we zaten er toch dichtbij", oordeelde Antonia Delaere. "We wilden ook met zo weinig mogelijk punten verliezen. 13 punten, dat is veel en niet veel tegen de VS. Maar we hebben ons spel teruggevonden en dat moeten we meenemen tegen Japan."

"We speelden weer met veel snelheid en zeer collectief. Als we dat niet doen, dan kunnen we van elke tegenstander verliezen."

"Of dit dan een goed lesje is geweest? Ja, maar ik hoop dat het ons niet zuur zal opbreken. Het publiek heeft ons alvast gemotiveerd en we hadden niets te verliezen. Dit was een thuismatch voor ons."