Bert en Bavo zien na verkenning kansen voor Evenepoel en co. in lokale lus: "Klim in Montmartre is zeker lastig genoeg"
Het aftellen kan stilaan echt beginnen. Zaterdag wacht een vreemde koers op een stevig parcours. Maar is de slotlus van de olympische wegrit wel selectief genoeg om voor verschillen te zorgen? Bert De Backer en Bavo Mortier gingen op verkenning en verwachten vuurwerk. "Ik ben vrij zeker dat er zowel in de voorlaatste als in de laatste passage vol gekoerst zal worden."
Een gouden kans op medaille twee voor Remco Evenepoel of Wout van Aert?
Als we de Amerikaan Matteo Jorgenson mogen geloven, zou het straks "bijna gênant zijn als België niet wint in de olympische wegrit".
Maar zo simpel wordt het zaterdag natuurlijk niet. Zeker niet als we onze analisten ter plekke mogen geloven.
Bert De Backer en Bavo Mortier sprongen deze week de fiets op en gingen aan den lijve ondervinden hoe zwaar het slotakkoord van de wegrit nu echt is.
Voor de renners aan de lokale lus in Parijs beginnen, staat al 220 kilometer op de teller. "En dan komen ze terug aan de Seine en het Louvre voor de laatste 50 kilometer", weet De Backer.
"Daarin liggen 2 rondjes van 18 kilometer. Daarna rijden ze nog 1 keer Montmartre op en dan wacht 9 kilometer richting de finish aan de Eiffeltoren."
Draaien en keren
Net als het olympische peloton vertrekken Bert en Bavo voor hun rondje in Parijs aan de Seine. Na enkele kilometers houdt het duo een eerste keer halt voor een tussentijdse analyse.
"We hebben net de Butte Montmartre gedaan", blazen de analisten even uit aan de Place de la Chapelle.
"Een mooi klimmetje, lang en zeker lastig genoeg. In het begin liggen er kasseitjes die goed lopen, maar halfweg - op het steilere stuk - liggen er toch ook zwaardere kasseien."
Meteen een stevige binnenkomer op het lokale parcours, dus.
"Daarnaast was het toch ook vooral smal tot hier. Je krijgt echt het gevoel van een stadsparcours. Terwijl we langs de Seine nog brede banen kregen, is het vanaf de heuvel van Montmartre tot hier veel draaien en keren."
Aan het einde van een lange wedstrijd kan het verschil altijd gemaakt worden.
Halverwege volgt de volgende stop voor Bert en Bavo. "En het gaat hier alweer een beetje bergop", voelt die laatste.
"Redelijk lang zelfs", vult Bert aan. "Twee kilometer, maar wel in twee verschillende delen. Eerst is er een iets steiler stuk van 4 of 5% voor een kilometer, dan een korte afdaling en dan nog een knikje dat uitloopt."
"Zo kan je er toch een lange inspanning van maken, die het verschil zou kunnen betekenen. Al blijft Montmartre iets zwaarder en technischer", vindt De Backer.
"Hier krijgen we een brede weg en goed asfalt. Je kan dus nog wel dingen rechttrekken als je minder goed in positie zit."
"Maar aan het einde van een lange wedstrijd kan het verschil natuurlijk altijd gemaakt worden."
Vlaamse kasseien
Als de twee bulten in deel 1 van de lokale lus nog niet genoeg blijken, heeft ook de tweede helft van het parcours nog een verrassing in petto.
"Opvallend genoeg zijn we nog een hupje tegengekomen", klinkt Bert verrast. "De Rue de Bellevue begint met 500 meter kasseien. Wel goeie, maar toch eerder Vlaamse kasseien."
"Dat loopt uit in een stuk van 3 of 4%, iets meer dan vals plat. Ook dat kan na zo'n koers wel impactvol zijn", besluit hij over het slot van de lokale ronde.
En na twee lussen krijgen de punchers zoals gezegd nog één ultieme kans om weg te knallen. "Die laatste keer Montmartre kan heel veel betekenen", denkt Bert.
"Als je daar niet vooraan zit, zou dat weleens een probleem kunnen worden. Het is daar smal en technisch."
De lokale lus is een mooie afwisseling van smallere stroken, stukjes bergop en lange stukken vals plat naar beneden.
Alert zijn in het slot, luidt dus het devies. En vooral ook hopen op overschot in de finale. "Want ik denk dat er in de voorlaatste en laatste passage vol gekoerst zal worden", oppert de ex-wielrenner.
Wie zich daarin de sterkste toont, mag naast eeuwige roem overigens ook een fraaie foto verwachten. "De renners zullen vooral voor zich kijken als ze de handen omhoog steken, maar de foto met het beeld achter hen wordt incroyable", wijst het duo naar de Eiffeltoren.
Het eindoordeel is dan ook duidelijk. "Een mooi parcours door Parijs met zijn mooie zichten."
"We hebben vernomen dat er van kilometer 160 tot 200 redelijk wat hellingen gebundeld zijn. Dan komen ze kort daarna op deze lus aan."
"Dat is dus nog een mooie afwisseling van smallere stroken, stukjes bergop en lange stukken vals plat naar beneden. Ze zullen nog vaak moeten bijtrappen, wat het zeker een lastige omloop maakt."
Vrees dus niet als Van Aert en Evenepoel voor de slotronde hun move nog niet hebben gemaakt.
