Een historische dag voor het Belgisch wielrennen. Er is niet alleen olympisch goud met Remco Evenepoel, Wout van Aert doet er brons bij. De derde uit de tijdrit glundert achteraf. "Ik ben stilletjes gestorven richting het einde, maar het was net genoeg voor een medaille."
Hét gespreksonderwerp in het Belgisch kamp richting de tijdrit was de keuze voor de volle wielen bij Wout van Aert. En dat pakte goed uit.
"Ik ben een paar seconden sneller dan Tarling", ziet Van Aert. "Dat kan je toeschrijven aan de volle wielen, en bijgevolg aan mijn trainer Mathieu Heijboer."
"Voor 100% had ik vertrouwen dat het de juiste keuze was. Ik voelde mij altijd comfortabel."
Maar hoeveel winst levert het op? "Volgens de testen zorgt het tot 17 watt voordeel. Dat is aanzienlijk, want alle kleine dingen zoals de helm en de kledij zijn telkens één watt extra."
De Tour de France heeft mij goed gedaan.
Onderweg wist Van Aert niet exact hoe goed zijn prestatie was. "Vandaag heb ik er bewust voor gekozen om geen tussentijden door te krijgen."
"Ik zag het wel aan mijn waardes dat ik voor het eerst in lange tijd macht had. Ik kon blijven duwen. Richting het einde ben ik stilletjes gestorven, maar het was net genoeg voor een medaille", zegt een fiere Van Aert.
Een verklaring voor zijn succes vindt hij in de voorbije drie weken. "De Tour heeft mij goed gedaan. Dat was een opsteker."
En de Olympische Spelen van Wout van Aert zitten er nog niet op. Volgende week wacht de wegrit.
Na zilver in Tokio (2021) en brons in deze tijdrit ontbreekt enkel goud. "Ik zal het zeker niet laten om dat na te jagen", grinnikt Van Aert.
Er zijn veel momenten geweest dat ik me niet kon voorbereiden zoals ik wou.
De lach wordt daarna bijna een vreugdetraan wanneer de 29-jarige Belg denkt aan zijn lastige voorbereiding. "Ik heb er echt van gedroomd om een medaille te pakken in de tijdrit."
"Het is 'maar' brons, maar er zijn weinigen die dat kunnen zeggen. Daar ben ik enorm trots op."
Een val in Dwars door Vlaanderen dwarsboomde de weg naar Parijs. "Er zijn veel momenten geweest waarop ik me niet kon voorbereiden zoals ik wou."
"Ik heb het een plaats kunnen geven, maar ik had me hier graag twee maanden op gericht. Het moest juist vallen en dat is gebeurd" besluit Van Aert.
