"Als we echt ver willen geraken, moeten we toch kritisch blijven": onder dit motto is analist Arnar Vidarsson op zoek gegaan naar potentiële pijnpunten bij de Rode Duivels. Problemen die tijdens de wedstrijd tegen Roemenië de kop opstaken, maar onder de radar bleven omdat ze niet afgestraft werden. "Ik maak me zorgen om drie zaken", klonk het in zijn uiteenzetting.
1. Snelheidsbeperking
De eerste vaststelling van Arnar Vidarsson is de meest voor de hand liggende van de drie: "Pure snelheid is nu eenmaal niet aanwezig in onze defensie, de Duivels zullen dus toch iets anders moeten verzinnen om dit te compenseren."
Want, de hoge opzwepende druk waarmee de Rode Duivels charmeerden tegen Roemenië, heeft ook een keerzijde.
"We wilden steeds heel hoog druk zetten, maar lieten de drie verdedigers zo aan hun lot over. Kijk (hieronder), zetten we druk met zeven man. Iedereen loopt naar voren."
"Maar na een tijdje weet de tegenstander dat en proberen ze ons zo ook uit ons kot te lokken. Terwijl wij dan naar voren lopen, vragen hun middenvelders de bal niet, maar ze duiken in plaats daarvan in de rug van onze zes en acht."
"Als die daar dan de bal krijgen via een derde man - meestal de spits die het leer kan afleggen - ligt de weg naar voren helemaal open. En wij hebben niet de snelheid om dan te reageren op de gapende ruimte in de rug van onze achterlijn."
"Zo kwamen de Roemenen twee keer alleen voor Casteels, maar die houdt ons mooi recht. Maar wanneer we tegen snelheidsduivels als een Mbappé uitkomen, vrees ik toch dat dit afgestraft zal worden."
2. Cutbackzone als gevarenzone
In diezelfde omschakelmomenten is Vidarsson nog iets opgevallen.
"Één bepaalde zone laten wij te vaak open wanneer onze tegenstander een tegenaanval doet: de cutbackzone - dat is de ruimte rond de grote rechthoek (zie hieronder)."
"Die zone moet eigenlijk steeds ingevuld worden door onze middenvelders, anders kunnen inlopende tegenstanders altijd vrij naar doel aanleggen."
Hoe dat juist komt?
"Wel, zoals je (hieronder) ziet, staan we tijdens het omschakelen met zes Belgen tegenover 4 Roemenen. Dat is initieel goed, maar dan zie je dat die twee Roemeense middenvelders ingepeperd zijn om toch diep te lopen. In deze fase lopen die twee Roemenen onze middenvelders (en Faes) ook gewoon straal voorbij en komen zo alleen in die cutbackzone."
"De oplossing is simpel, maar vergt krachten: de Duivels moeten durven terug te sprinten in die situaties. De intensiteit moet ook in dat compartiment steeds hoog gehouden worden."
3. Chaos op stilstaande fasen
Komt daar nog bij: "we zijn ook kwetsbaar op stilstaande fases", klinkt het bij Vidarsson.
"We spelen met vijf mensen in een zonedekking (zie hieronder) en de drie spelers rond het penaltypunt doen aan mandekking. Dit noemen ze een "mixed" verdediging."
In theorie moeten de spelers die in de zonedekking staan de bal enkel aanvallen wanneer die in hun ruimte komt. En de spelers die aan mandekking doen, moeten in duel gaan met hun rechtstreekse tegenstander wanneer die dreigt gevaarlijk te worden.
Maar op een stilstaande fase is er vaak geen orde in de chaos te scheppen. Dat blijkt ook uit verschillende voorbeelden die Vidarsson laat zien in zijn analyse. Verschillende keren lopen de Duivels verloren of valt de bal tussen de zone- en de mandekking - wat vaak voor gevaar zorgt.
"Voor mij is het na twee wedstrijden al duidelijk: als ik trainer zou zijn van de tegenstander, zou ik steeds voor korte hoekschoppen gaan. Dan creëer je verwarring bij de Duivels, die vaak niet goed lijken te weten wanneer ze wat moeten doen."
Hoewel de wedstrijd tegen Roemenië een opsteker was voor de Duivels, is er dus toch nog heel wat werk aan de winkel voor Tedesco en co.
