Hoe beleef je als voetballer een titelmatch? "De match van het jaar, maar toch losse sfeer bewaren"

Als Club Brugge zondag Cercle Brugge verslaat, zal het de play-offs afsluiten met 26 op 30, iets wat enkel Standard hen voordeed in 2011.

Dat Standard greep toen op de slotspeeldag wel naast de titel. Marvin Ogunjimi, spits bij Racing Genk, was erbij.

"Standard was in de winning flow, net zoals Club Brugge nu. Alles wat ze aanraakten, veranderde in goud. Wij, daarentegen, waren de ploeg van de reguliere competitie. In de play-offs hadden we het moeilijker."

Standard zette volop zijn ervaring in, met onder meer Defour, Witsel, Van Damme, Mangala, ... "Wij hadden eigenlijk bijna bij toeval een goed jaar gedraaid", schetst Ogunjimi.

"Maar met Frank Vercauteren hadden we iemand die weet waarmee hij bezig is. Hij probeerde in de aanloop zoveel mogelijk een losse sfeer te bewaren, al maakte hij tegelijkertijd ook duidelijk dat dit dé match van het jaar was. Focus, maar geen overfocus dus."

Cruciaal voor het verloop van de match, en dus ook de titel, was de ijzingwekkende blessure die Mehdi Carcela opliep. De Marokkaan had bijna in zijn eentje Standard nieuw leven ingeblazen tijdens de play-offs.

"Als hij was blijven staan, was het misschien anders uitgedraaid", geeft Ogunjimi toe. "Het was een match die sowieso al vol emoties zat, maar door die blessure nog meer."

Standard kwam desondanks op voorsprong en was virtueel kampioen. "Maar Vercauteren zorgde voor rust langs de zijlijn. We hadden maar één goal nodig."

Het waren de twee Genkse supertalenten die opstonden: Kevin De Bruyne zorgde voor het vernuft voor de gelijkmaker van Kennedy, Thibaut Courtois hield zijn team met enkele mirakelsaves recht in de slotfase. "Daar heeft hij getoond: binnen 10 jaar word ik de beste van de wereld."

Voor Genk liep het goed af, voor Zulte Waregem niet. Jens Naessens moest met die laatste club op de slotspeeldag van het seizoen 2012-2013 gaan winnen bij concurrent Anderlecht.

"We hadden niets te verliezen. We gingen op afzondering met het gevoel: alles kan. Daarom dat iedereen vrij ontspannen was. En zo speelden we ook", herinnert Naessens zich.

"Het was een heel saaie match, maar wij scoorden wel als eerste, vlak na de rust. Dat was een heel goed moment."

Naessens dacht met zijn kopbal even de held te zijn die Zulte Waregem de titel zou schenken. "Maar na die goal verloren we onszelf een beetje in ons enthousiasme. De euforie was te groot. Zo verloren we kort na elkaar 3 keer de bal. Je zag dat we daar ervaring tekortkwamen."

De gelijkmaker van Anderlecht, van Biglia, viel nauwelijks 2 minuten na de 0-1. "Er was teleurstelling, maar uiteindelijk is het trots geworden. We reden met de bus naar de markt van Waregem, waar we ongeziene taferelen hebben meegemaakt voor een ploeg die eigenlijk had verloren."