"Genieten van het eerste tot het laatste punt": dit waren de beste tennismatchen van 2023

Ik denk dat bijna alle tennisliefhebbers deze wedstrijd in hun top van 2023 zullen zetten. Een wedstrijd van vijf sets die ook vijf uur duurde.

Ik weet dat er veel stemmen opgaan die pleiten voor minder lange wedstrijden, maar ik kan daar nog echt enorm van genieten en kijken van het eerste punt tot het laatste punt.

Novak Djokovic had aangegeven dat hij verwacht had dat Carlos Alcaraz hem zou kunnen bedreigen op gravel en op hardcourt, maar op gras had hij dat niet meteen zien aankomen. Het is uiteindelijk ook het enige grandslamtoernooi dat Djokovic dit jaar niet kon winnen.

Omdat de nog altijd maar 20-jarige Alcaraz de finale won, werd het in de tenniswereld ook wel wat aanzien als een kantelpunt, als mogelijke wissel van de macht, ook al is die term al vaak te pas en te onpas gebruikt.

Maar we weten allemaal hoe dat is uitgedraaid tijdens het vervolg van het seizoen. Alcaraz leek een schim van zichzelf in het najaar, terwijl Djokovic elk toernooi won waaraan hij deelnam en ook de nummer 1 positieve heroverde.

En ik denk dat die kentering er is gekomen tijdens mijn tweede favoriete wedstrijd van het jaar.

Het is misschien wat saai om twee matchen van dezelfde twee spelers uit te kiezen, maar het is voor mij wel dé rivaliteit van het jaar 2023 geweest.

Het moment van Wimbledon was natuurlijk groter, maar de match in Cincinnati vond ik kwalitatief zelfs nog hoogstaander dan de finale in Londen.

Die vond een kleine maand na Wimbledon plaats en het lag daar ook zo dicht bij elkaar. Zowel Alcaraz als Djokovic kon winnen, maar Djokovic kwam als winnaar uit de bus en putte daar enorm veel voordeel op mentaal vlak uit.

Na de match scheurde Djokovic zijn shirt kapot en zei dat hij het een van de zwaarste matchen uit zijn leven vond. Dat zegt toch veel, voor een man die al zo veel memorabele momenten op de teller heeft staan.

Hoe dan ook is hij dé tennisser van het seizoen: andermaal 3 grandslamtoernooien gewonnen en het jaar afgesloten als nummer 1. Het is ongezien wat hij allemaal doet en ik ben ervan overtuigd dat het einde voor Djokovic nog niet in zicht is.

Hij zit nu aan 24 grandslamzeges, maar er zullen er zonder twijfel nog volgen. Hij zal in 2024 opnieuw de te kloppen man zijn.

Deze wedstrijd kies ik meer voor het moment dan voor het spelniveau: eindelijk wint Coco Gauff een grandslamtoernooi.

Gauff tennist al jaren met gigantisch veel druk op haar schouders. Sinds ze op haar 15e plots won van Venus Williams in de eerste ronde van Wimbledon in 2019, werd haar een grote toekomst in het tennis voorspeld.

Dat we nu zeggen dat haar eerste grandslamzege op haar 19e misschien later komt dan verwacht, zegt eigenlijk alles. Het was dan ook symbolisch dat het haar gelukt is op haar “thuisgrandslam”, in New York.

Ze is de eerste Amerikaanse tiener die de US Open wint sinds Serena Williams in 1999. De zussen Williams zijn voor haar ook echt een bron van inspiratie geweest.

Haar speech staat me misschien nog meer bij dan de wedstrijd zelf. “Honestly, those who thought they were putting water on my fire, you were really adding gas to it, and now I'm really burning so bright.”

Natuurlijk heb ik genoten van de mannenfinale op Wimbledon tussen Novak Djokovic en Carlos Alcaraz, maar ik heb van deze thriller niet één van mijn drie matchen van het afgelopen jaar gemaakt.  Neen, ik ga 24 uur terug in de tijd, naar de vrouwenfinale tussen Ons Jabeur en Marketa Vondrousova. Ik durf er geld op in te zetten dat zelfs veel tennisfans al niet meer weten dat Vondrousova de trofee in de hoogte mocht steken.

Maar ik wil het hier over Ons Jabeur en haar Wimbledontriptiek hebben. In de kwartfinales stond de Tunesische tegenover Elena Rybakina, de Kazakse die haar in 2022 van de Wimbledontitel had gehouden en die haar zo in tranen op het Center Court had achtergelaten. Jabeur nam revanche, ze won de kwartfinale na een suspensrijke match waarin ze eerste set had verloren in de tiebreak. Na afloop zei Jabeur al lachend: "Ik wou dat ik deze match kon omruilen voor de verloren finale van vorig jaar. Ik hoop nu dat ik mijn emoties onder controle kan houden."

In de halve finale versloeg Jabeur mede-toernooifavoriete Aryna Sabalenka. Vooral haar onmogelijk geachte comeback maakte indruk. Jabeur had set 1 met 6/7 verloren en stond in set 2 2/4 achter ook. Maar het werd uiteindelijk 6/7 6/4 en 6/3. Ook nu was Jabeur trots op haar mentale weerbaarheid: "Ik werk veel met mijn psycholoog. Ik mag trots zijn, vorig jaar zou ik een match zoals deze ongetwijfeld verloren hebben."

De finale leek een hapklare brok voor Jabeur. Ze moest het immers opnemen tegen de Tsjechische Marketa Vondrousova, één jaar out geweest met blessures en niet eens reekshoofd op Wimbledon. Maar net als in 2022 ging het fout.

Jabeur speelde haar slechtste match van het toernooi. Niks regelmaat, een opslag die van geen kanten draaide, een backhand die ook al in de kleedkamer was geblevengelaten. En zo was het al na twee sets afgelopen met een dubbele 6/4 voor Vondrousova.

Net als in 2022 barstte Jabeur in tranen uit toen ze haar trofee als verliezende finaliste overhandigd kreeg. Ze was tijdens het interview aandoenlijk eerlijk: "Dit is het meest pijnlijke verlies uit mijn carrière. Je bent zo dicht bij de ultieme bekroning en uiteindelijk is het terug helemaal naar af. Ik voelde enorm veel druk. Ik had net als vorig jaar de kans om de eerste Afrikaanse grandslamwinnares te worden."

Jabeur werd na de finale in de kleedkamer opgevangen en getroost door Kim Clijsters. Een paar weken geleden versloeg Jabeur in de WTA-finals in Cancun Vondrousova met 6/4 en 6/3. Ik durf te denken dat Jabeur ook deze match wil omruilen voor die finale op Wimbledon.

De eerste dag van de European Open in Antwerpen, eerste ronde van de kwalificaties. Ik schat dat zo’n 1.000 toeschouwers toch al de weg hebben gevonden naar de Lotto Arena.

Logisch, want met onder andere Alexander Blockx en Gilles Arnaud Bailly (allebei een uitnodiging gekregen) staat een groot deel van de toekomst van het Belgische mannentennis op de baan.

De 18-jarige Blockx, op dat ogenblik 771e op de wereldranglijst neemt het op tegen de Serviër Hamad Medjedovic, 105e op dezelfde wereldranglijst. Het is de eerste keer dat Blockx op ATP-niveau zijn talent kan tonen aan het Belgische publiek.

Blockx laat meteen zien dat hij uit het goede hout gesneden is. Coach Phillipe Casiers heeft hem duidelijk het volledige ABC van het hedendaagse toptennis bijgebracht.

Bouwend op een prima opslag gaat Blockx zowel aanvallend als verdedigend vlot mee met de twee jaar oudere en dus meer ervaren Medjedovic. Van pleinvrees, stress dus, is er geen spoor te bekennen.

Met een erg sterke tiebreak pakt Blockx de eerste set, In set 2 houdt hij het hoofd koel als hij een paar breakpunten moet wegwerken, waarna hij door de service van Medjedovic gaat om uiteindelijk na bijna anderhalf uur te winnen met 7/6 en 6/2.

Het interview na de match blijft me bij. Geen nonsens, goede analyse en twee voeten op de grond, ook na de tot dan beste overwinning in zijn carrière.

Wat na die zondag nog volgde is de moeite. Blockx klopte maatje Bailly in de beslissende match van de kwalificaties. Op de hoofdtabel gaat hij ook weer goed mee met de Duitser Hanfmann.  Maar 6/4 7/6  verlies nu wel.

De voorbije weken klom Alexander Blockx nog verder door naar plaats 351 op de wereldranglijst na onder meer winst in twee 25.000 dollartoernooien en een allereerste halve finale op het Challenger-circuit. 

Was het één van de beste drie matchen van het seizoen? Dat zou overdreven zijn.  Het was wel een prima match, een halve finale op de European Open ook.

Voor mij was het vooral de bevestiging dat er met onder andere Arthur Fils echt veel jong talent klaar staat.

Fils pakte net voor Roland Garros zijn eerste toernooi-overwinning in Lyon. Op het gravel van Hamburg klopte hij Casper Ruud en in Antwerpen dus eerste reekshoofd Stefanos Tsitsipas.

Fils speelt heel snel, is ook heel snel, is agressief, weet te variëren, lijkt niet computergeprogrammeerd.

Fils versloeg Tsitsipas in 2 sets, twee keer in een tiebreak. Vooral in de tweede set kwam zijn mentale weerbaarheid tot uiting, want bij 5/4 mocht de 19-jarige Fransman opslaan voor de winst.

Maar Tsitsipas brak tegen, zette Fils onder druk. Fils begaf niet en won ook de tweede tiebreak. In de finale tegen Alexander Boeblik werd duidelijk dat Fils nog altijd een ruwe diamant is die verder geslepen moet worden.

Fils heeft de Franse federatie verlaten en werkt nu samen met twee ex-top 5 spelers, Sergi Bruguera en Sébastien Grosjean. Goed idee. Maar Arthur Fils is ook gewoon maar één van negen spelers in de top 50 die nog altijd maar 22 jaar zijn, of jonger.

Ik geef ze nog even mee, de mannen die al heel ver opgeschoven zijn in de rankings of die dat volgend jaar gaan doen. Aleksander Sjevtsjenko, Matteo Arnaldi, Arthur Fils, Jiri Lehecka, Lorenzo Musetti, Ben Shelton, Holger Rune, Jannik Sinner en Carlos Alcaraz.

Beide spelers speelden hier wellicht hun beste match van 2023.

Alexander Zverev kan een vroege break niet vasthouden, het tempo ligt ongelooflijk hoog. Met risicovol tennis poetst Daniil Medvedev drie setpunten weg, maar Zverev wint wel de eerste set met een heerlijke volley.

In de tweede set verstapt Medvedev zich, hij wordt langdurig verzorgd, de partij lijkt gespeeld. Maar hij geraakt toch weer fit en wint de fysieke slag. Hij pakt set twee in een tiebreak en de derde set met 7-5 na drie en een half uur inspirerend tennis.

Voor de Rus is het zijn 17e opeenvolgende zege, maar wellicht de lastigste.

Er zijn van die spelers die boven zichzelf uitgroeien als ze voor hun land spelen. Zizou Bergs is zo iemand.

In Zuid-Korea brengt hij de Belgen op voorsprong. Daar zou je na een halfuur nochtans geen cent voor gegeven hebben. Bergs wordt in de eerste set weggeblazen met 6-1.

Maar dan knokt hij terug. Bergs haalt nog een tiebreak uit de brand in de derde set. Daarin komt hij een dubbele break achter. Weer komt hij terug.

Bergs scoort de laatste vier punten van de match en wint de tiebreak met 8-6.

Sommige speelsters verraden als jonge tiener al dat ze een geweldige carrière zullen hebben. Cori (Coco) Gauff is zo iemand.

Toch laat dé grote grandslamzege op zich wachten tot ze 19 jaar is. Dan speelt ze in de finale van de US Open de nagenoeg perfecte wedstrijd.

Op de beginfase na dan: ze verliest de eerste set kansloos met 6-2. Daarna begint ze, gesteund door het publiek, langere rally’s af te dwingen.

En de match draait helemaal. Coco wint in drie sets. Gauff is hiermee de derde Amerikaanse tiener die de US Open wint, na Tracy Austin en Serena Williams.