In een jaar tijd van nobele onbekende tot grootste Belgische talent. Nina Pinzarrone (16) bouwt met een rotvaart aan een carrière in het kunstschaatsen. Een droom die ontsproot als driejarig meisje én die niet altijd even makkelijk was om te realiseren. "Ik ben niet veel thuis", vertelt ze.
"Al die aanmoedigingen van het Belgische publiek. Ze horen klappen tijdens mijn kür ... Ja, dat maakt me echt superblij."
Nina Pinzarrone heeft met volle teugen genoten van het Belgisch kampioenschap kunstschaatsen – waar ze de nationale titel in de wacht sleepte bij afwezigheid van Loena Hendrickx.
"Enkel de fout op het einde van mijn kür is jammer. Maar ik weet dat ik die nooit meer ga maken", lacht de 16-jarige Brusselse.
"Maar, ach. Het is beter dat ik die nu maak dan op de Grand Prix in Japan komend weekend."
Ik vertrek om 7 uur 's ochtends en ben pas laat 's avonds thuis.
Pinzarrone is ondanks haar jonge leeftijd niet makkelijk uit haar lood te slaan. Iets wat ze al vroeg leerde als topsporter, "want die heeft niet zo'n doorsnee leven".
"Ik moet heel wat afzeggen", vertelt de tiener. "Feestjes en uitgaan is geen optie. Maar het is een keuze die ik maakte en een waar ik erg blij mee ben."
Want alle uren noeste trainingsarbeid leveren op, zo getuige de zilveren plak op de Grand Prix in Frankrijk.
Al blijft het niet bij de vele inspanningen op het ijs. Om haar droom te bereiken, is de Belgische veel op de baan.
"De schaatsbaan van de topsportschool in Wilrijk is dicht, dus moet ik tijdens de lesuren elke dag naar twee verschillende ijsbanen rijden. Dat is wel tijdverspilling."
Dicht bij de deur kan ze nergens terecht, dus moet ze plaatsnemen op de achterbank. Naar schaatshallen in Leuven, Mechelen of Deurne: telkens weer staat Pinzarrone een stevige verplaatsing te wachten.
"Het is opmerkelijk dat iemand als ik zich dagelijks moet afvragen waar ik kan trainen", haalt ze haar schouders op. "Ik vertrek om 7 uur 's ochtends en ben pas laat 's avonds thuis."
En dan ligt een berg schoolwerk dat ze moet inhalen nog op haar te wachten.
Met de schaatsen op de grond
Het zijn opofferingen die de Brusselse met veel plezier maakt voor haar passie. De schaatsmicrobe had Nina Pinzarrone als kleuter al te pakken en liet haar nooit meer los.
"Ik was drie toen mijn zus op televisie kunstschaatsen ontdekte. Ze ging in Brussel proberen. Eerst wilde ik niet mee, maar toen ik zag dat ze enorm veel plezier had, gaf ik het ook een kans. Sindsdien ben ik nooit meer gestopt."
Dertien jaar later meet ze zich met de allergrootsten in de sport. Jammer genoeg niet met een herstellende Loena Hendrickx (24), die paste voor het BK.
"Erg jammer", zegt Pinzarrone. "Maar haar deelname had sowieso geen invloed op mijn prestatie. Ik zag het BK als een training en wilde gewoon mijn uiterste best doen."
Misschien is Loena ook wel een beetje bang van me.
Vergis u niet, het 16-jarige schaatstalent heeft wel trek in een duel met de Belgische nummer 1 op het ijs.
"Er heerst een grote concurrentiestrijd in de sport. Misschien is Loena ook wel een beetje bang van me, want ik ben een pak jonger en haal steeds hogere punten."
"Ik hoop later op haar niveau te komen ... En misschien zelfs beter", gniffelt ze verlegen. "Dat is zeker het doel!"
Een gezonde ambitie die coach Ansje Bocklandt – die er al bij was sinds de eerste pirouette – helpt bewerkstelligen.
Maar gaat het plots niet allemaal wat snel? "Nina is erg nuchter. Ze blijft met twee voeten op de grond. Ik moet haar niet afschermen van de media, ze vindt het net leuk om eens te kunnen praten over haar sport", aldus Bocklandt.
En of we in de toekomst nog van Nina Pinzarrone zullen horen.
