Alle zenuwen op scherp. Vanavond speelt de Israëlische nationale voetbalploeg haar eerste wedstrijd sinds vorige maand de oorlog in Gaza uitbrak. Dat er een EK-kwalificatie op het spel staat? Bijzaak. Iedereen bidt dat het duel vanavond in Kosovo vooral zonder incidenten kan verlopen. Een blik op een historisch duel onder hoogspanning.
The show must go on.
Zelfs onder de wreedste omstandigheden lijkt voetbal - en sport in het algemeen - voor niets of niemand te stoppen. Herinner u hoe Oekraïne in volle oorlog moest spelen voor een plekje op het WK in Qatar.
Wel, deze week is het de beurt aan Palestina en Israël, allebei betrokken in een bloederig onderling conflict.
De ene moet aan de bak tegen Libanon en Australië voor een ticket richting WK 2026, de andere wacht maar liefst vier duels in tien dagen (!) in de EK-kwalificaties.
Vooral Israël groeide de voorbije jaren uit tot een voetballand om rekening mee te houden.
Tijdens het recente EK voor beloften haalden ze verrassend de halve finale, vedetten zoals Manor Solomon (Tottenham) en Oscar Gloukh (RB Salzburg) versierden toptransfers en de weg naar een eerste EK-deelname ooit leek waarschijnlijk.
Met 11 punten uit de eerste zes kwalificatieduels had Israël alles in eigen handen in zijn poule, waar Roemenië en Zwitserland de grootste concurrenten zijn.
Maar toen de oorlog uitbrak, kon de UEFA niet anders dan de geplande interlands van oktober uitstellen. Die moeten nu dus aan een waanzinnig tempo ingehaald worden.
Vluchten voor luchtalarm
Een helse klus.
Zeker omdat bijna de hele spelersgroep van Israël nog mentaal moet helen na de traumatische gebeurtenissen van de voorbije weken.
"De oorlog heeft iedere speler diep geraakt", weet sportjournalist Josh Halickman, die onder meer schrijft voor The Jerusalem Post. "Iedereen heeft wel een geliefde verloren, of kent iemand die aan het front vecht."
"Voor de spelers wordt het dan ook zwaar om nu opeens weer te focussen op voetbal. Zeker het eerste duel zal een enorme emotionele uitdaging worden. Recent hervatte Maccabi Tel Aviv in de EuroLeague Basketball. Wel, ze leken spoken bij hun terugkeer en gingen zwaar onderuit."
Onvermijdelijk liet het hele conflict ook bij de Israëlische voetbalploeg diepe sporen na.
Op weg naar de luchthaven voor het duel in Kosovo moesten spelers en trainers vrijdag nog uit de spelersbus vluchten omdat er een luchtalarm weerklonk. Over een snelweg liepen ze allemaal de berm in - de beklijvende beelden vindt u hieronder.
Alsof ze er nog eens aan herinnerd moesten worden, hoe relatief hun wedstrijd wel niet is...
"Maar niets zal ons stoppen op weg naar het EK 2024", klonk het moedig in het bijschrift.
"We willen ons volk wat vreugde brengen", verzekerde aanvoerder Eli Dasa zaterdagavond nog.
Ons land maakt een onvoorstelbare periode door. In deze tijden moet iedereen zijn steentje bijdragen op weg naar succes.
De uitzonderlijke context zorgde er zelfs voor dat Israëlisch recordschutter Eran Zahavi zijn ego dempte.
De spits weigerde ruim een jaar iedere oproepingsbrief van de nationale ploeg door een bizarre vete. Zahavi had in het verleden altijd een eigen hotelkamer ter beschikking, maar zag dat privilege - tot zijn grote woede - ingetrokken door technisch directeur Yossi Benayoun.
"Ons land maakt een onvoorstelbare periode door", aldus verloren zoon Zahavi. "In deze tijden moet iedereen zijn steentje bijdragen op weg naar succes. Mijn principes heb ik even opzijgeschoven, we hebben nu eenheid nodig."
Halickman juicht de symboliek toe: "Ik ben er zeker van dat veel landgenoten die normaal niet van voetbal houden, zondag wél naar de match zullen kijken. Het wordt emotioneel."
Voorgeschiedenis
Alleen: hoe zullen de Israëli's straks ontvangen worden?
Want terwijl Oekraïne overduidelijk het slachtoffer was, is de situatie nu een pak minder zwart-wit. Het verklaarde al waarom de voetbalwereld zo lang stil bleef over de humanitaire ramp in Gaza en Israël.
Dat het land uitgerekend in Kosovo zijn rentree maakt, zet de zenuwen extra op scherp.
Meer dan 90% van het land is moslim - en heeft dus vooral een religieuze band met Palestina.
Bij heel wat inwoners werkt de komst van Israël dan ook als een rode lap op een stier. Op sociale media circuleren veel protestgroepen rond de wedstrijd, die ondanks eerdere twijfels mét publiek zal gespeeld worden.
"Babymoordenaars zijn niet welkom in Kosovo", luidt de titel van een protestgroep die weinig aan de verbeelding overlaat.
Bovendien is er een beangstigende voorgeschiedenis.
Tijdens een vorige ontmoeting in 2016 verijdelde de Kosovaarse politie een terroristische aanslag van IS op de Israëlische ploeg. 19 personen werden toen opgepakt.
Rond het stadion en het spelershotel in Pristina zijn veiligheidsdiensten nú al massaal op post. Uit beide landen zelfs.
"Sinds het drama op de Olympische Spelen in München reist Israël altijd in het gezelschap van speciale eenheden", weet Halickman uit ervaring. "Die zullen nu nog alerter en talrijker zijn dan gewoonlijk."
Vedat Muriqi - spits van Kosovo - mocht het al aan den lijve ondervinden. Op de luchthaven van zijn thuisland stond de Israëlische politie hem zowaar op te wachten.
"Onwaarschijnlijk", foeterde hij daarover. "Het kan me niet schelen dat Israël onder druk staat. Ik ben hier om te voetballen, niet om te vechten. Ik ben tegen politiek in sport."
In realiteit is die vermenging spijtig genoeg onafwendbaar straks. Dat maakte de officiële UEFA-persconferentie van Israël nog maar eens duidelijk.
Bondscoach Alon Hazan schoof daar aan met een opgespelde button, een kleurrijke armband en een opvallende halsketting met legerplaatje. Allemaal bedrukt met een boodschap.
En nu maar hopen dat het vanavond wel alleen over voetbal gaat.
