Plots wordt de Spelen halen een nog zwaardere opgave voor de olympische kampioene. Nina Derwael kreeg vandaag te horen dat de coaches met wie ze al haar successen behaalde, niet langer aan haar zijde zullen staan. "Een donderslag bij heldere hemel", verzekert turncommentator Steffy Merlevede. "Dat er nog geen vervanger is, lijkt me een ramp voor Derwael."
Tik, tak.
Op 9 maanden en 3 dagen van de Olympische Spelen in Parijs zit titelverdedigster Nina Derwael zonder coach(es).
Het vertrek van het Franse topduo Marjorie Heuls en Yves Kieffer is een factor waarmee het supertalent aan de brug met ongelijke leggers nooit rekening hield.
"Voor haar en de andere Belgische turnsters was het een donderslag bij heldere hemel", schetst commentator Steffy Merlevede. "Dit zal dan ook een grote impact hebben."
Want, vergis u niet. Derwael mag dan wel olympisch goud, twee wereldtitels en twee Europese titels op zak hebben. Een ticket naar de Franse hoofdstad bezit ze nog niet door een jaar vol schouderblessures.
Dan helpt het niet dat er nu een vacature openstaat om een nieuwe hoofdcoach te vinden.
Zware opdracht zonder vertrouwde structuur
Sinds 2009 – en dus 14 jaar lang – was het trainersduo in dienst bij Gymfed.
In die periode legden Kieffer en Heuls de fundering voor de 6 gouden, 1 zilveren en 2 bronzen medailles van het Belgische uithangbord in het turnen.
"Ze lagen écht wel aan de basis van het succes en de groei van de sport de voorbije jaren", weet ook Merlevede. "Oké, het afgelopen WK was teleurstellend – zonder olympische tickets of Belgen in de finale, maar dat had ook met pech te maken."
Want haar portie pech heeft Nina Derwael wel gehad anno 2023. In april moest ze passen voor het EK in Turkije met een schouderblessure, begin september ging diezelfde schouder uit de kom.
Kruis over het WK in Antwerpen. En ook over de grootste zekerheid op de Spelen met een top 12-plek van het Belgische team. Team Belgym strandde op plaats 17.
Het schema is erg krap en Nina rekende er zeker op om Heuls aan haar zijde te hebben.
Dus heeft Derwael nog maar twee opties: zich plaatsen via de Wereldbekers in februari-maart of via het EK in mei volgend jaar.
Door haar blessure allebei geen makkelijke opgave. Nu, zonder de vertrouwde structuur, wordt het stilaan aartsmoeilijk.
"Het schema is erg krap en Nina rekende er zeker op om Heuls aan haar zijde te hebben", vertelt Merlevede. "Ze heeft altijd haar onvoorwaardelijke steun uitgesproken, ook in tijden van de zaak rond mentaal grensoverschrijdend gedrag."
Hoe dan ook, de klik tussen trainster en turnster was een zekerheid. Die valt nu weg.
"Dat er nog geen vervanger is zo dicht bij de Spelen, is een ramp voor Derwael. En voor Lisa Vaelen en Maellyse Brassart."
Tik, tak. 26 juli 2024 nadert ongenadig voor onze turnsters. Dan opent Parijs 2024.
