Verkeert het Belgische mannentennis in een impasse? België's nummer 1 David Goffin is op de wereldranglijst uit de top 100 gezakt. Onze commentator Dirk Gerlo en voormalig proftennisser Filip Dewulf zien het niet meteen somber in. "De voortekenen zijn positief", merken ze op in Sporza Daily.
"Golfbewegingen"
"Je kunt in een klein tennisland als België niet verwachten dat je aan de lopende band toptennissers produceert. Spelers die dan ook nog eens meedingen naar de topprijzen, dat is te veel gevraagd", opent onze commentator Dirk Gerlo in de podcast Sporza Daily.
"In de jaren 90 hebben we de periode gehad met de musketiers: Johan Van Herck, Christophe Van Garsse en Kris Goossens. Daarna kwamen Filip Dewulf en Dick Norman opzetten. En dan hadden we de grote successen van Xavier Malisse en David Goffin."
"Daarvoor hadden we al meegemaakt dat we het zonder Belgen moesten doen op de grandslamtoernooien. Het gaat met golfbewegingen en nu zitten we weer in een periode waarin het wat zoeken is."
"Het logische gevolg voor een klein land met een kleine vijver om in te vissen", vult voormalig profspeler Filip Dewulf aan.
"De tenniswereld is ook groter geworden. Landen als China hadden vroeger geen grote tennisspelers. En nu begint ook Afrika zich te roeren."
"Talent zal gevonden worden"
Wordt er in ons land goed gewerkt? "Ja", is Filip Dewulf duidelijk. "Dat heb je de voorbije 30 jaar kunnen merken."
"Kijk bijvoorbeeld naar Nederland waar ze na hun gouden generatie met Paul Haarhuis lang van de radar verdwenen zijn. Of naar Groot-Brittannië waar ze na Tim Henman stoemelings op Andy Murray zijn gebotst. Hij trainde in Spanje."
"België heeft altijd voor profs in de top 100 gezorgd. Nu is dat even minder, maar als er talent is, zal het gevonden worden", weet hij.
Zoals Alexander Blockx en Gilles-Arnaud Bailly, allebei 18 jaar jong.
Dewulf: "Ze zijn allebei nummer 1 van de wereld geweest bij de junioren. Nu hebben ze hun eerste profjaar goed verteerd."
"Dat ze snel in de top 100 zullen spelen, is wat voorbarig", vindt Dewulf, "maar ze zijn nuchter, ze worden goed omringd en ze weten dat ze nog hard moeten werken."
"De voortekenen zijn positief. Over enkele jaren kunnen ze het Belgische tennis weer op de kaart zetten", besluit de halvefinalist van Roland Garros 1997.
