Wat was dat allemaal? Na een nachtje slapen is het nog steeds moeilijk te geloven wat er zich woensdagavond op de Bosuil afspeelde. Door een mix van pech en prutsen blijft Antwerp met een trauma achter. Een reconstructie met de actoren en onze commentator.
Deel 1: De perfecte eerste helft, met Vermeeren in glansrol
Alles wees op een historisch avondje Bosuil.
Halfweg de partij tegen Sjachtar Donetsk zag zelfs de grootste doemdenker een Antwerps drama niet aankomen. De Great Old had na amper 3 minuten de score geopend via Muja - oef, weg lastige vragen over de doelpuntendroogte. En rond het halfuur zou Balikwisha de score verdubbelen na een tweede geweldige assist van Vermeeren.
"We speelden een fantastische eerste helft", blikte trainer Mark van Bommel achteraf terug. "Sjachtar kreeg nooit grip op onze organisatie, we hadden totale controle."
"Het was het ideale scenario", vult onze commentator Tom Boudeweel aan.
"Met de stabiliteit van Antwerp verwacht je dat zo'n wedstrijd altijd over de streep wordt getrokken. Ze deden het tegen Athene zelfs met een mannetje minder en tellen zes clean sheets in de competitie. Bovendien leek Sjachtar geen ploeg om echt schrik van te hebben. Match gespeeld, denk je."
Deel 2: De snelle aansluitingstreffer, vol "ongelukkige" momenten
Meteen na rust slaat de sfeer op de Bosuil toch zachtjes om.
Sjachtar komt verrassend vurig uit de kleedkamer, Antwerp mist dan weer alle scherpte. De tegengoal zegt alles: ondanks twee herkansingen - de bezoekers treffen eerst de paal en de lat - komt de Great Old bij elke bal te laat.
"Een zwaar ongelukkige goal", noemde Van Bommel het.
"Op meerdere momenten verdedigen we niet goed. Alleen is er dan eigenlijk nog steeds niets aan de hand, maar door die snelle aansluitingstreffer keeg Sjachtar wel een boost."
Deel 3: De gemiste kans om de trekker over te halen
Een vergeten sleutelmoment.
Rond minuut 67 krijgt uitblinker Arthur Vermeeren aan de rand van de zestien een uitstekende schietkans. De middenvelder vergeet zijn tijd te nemen en knalt ongelukkig naast.
"Als die erin gaat, is de wedstrijd helemaal over", zuchtte Van Bommel, die dan al voelde dat zijn ploeg nog voor een moeilijke slotfase stond.
"Als trainer probeer je dan nog te corrigeren, maar vanaf de zijlijn is dat moeilijk. We kwamen nooit meer in een situatie waarin we superdominant waren."
Deel 4: De ongelukkige gelijkmaker, met Balikwisha als pineut
Het helpt natuurlijk evenmin als er cadeaus uitgedeeld worden.
Bij de gelijkmaker begaat Antwerp enkele jeugdzondes. Eerst geeft Coulibaly met een ondoordachte tackle een vrijschop weg op een gevaarlijke plaats, maar vooral Balikwisha heeft boter op het hoofd.
De flankaanvaller staat een kleine meter naast het muurtje met ploegmaats en beslist dan in een reflex om zijn rechtervoet uit te steken, waardoor de bal voorbij een kansloze Butez devieert.
"Dat kan echt niet", klonk het kort maar streng bij Van Bommel.
Boudeweel laakt eveneens de nalatigheid van Balikwisha: "Als profvoetballer wéét je toch dat je op zo'n moment van de bal moet blijven? En dan steekt hij zijn been nog op een bijzonder nonchalante manier uit ook. Zo hou je echt geen bal tegen - ik snapte de woede van Butez."
Deel 5: De dodelijke 2-3, met blunderende Butez
Aan alles voel je op dat moment dat het misschien toch niet de avond van Antwerp wordt.
In minuut 76 kon dat met zekerheid gezegd worden.
Want wat bezielde doelman Jean Butez om een schijnbaar simpele bal niet te klemmen? Een bijzonder zeldzame, maar wel dure blunder van de Fransman.
"Niemand begreep het", aldus Boudeweel. "Dacht hij dat er sprake was van een terugspeelbal?"
Butez passeerde achteraf - net zoals de meeste andere protagonisten - niet bij de pers en kon de vraag dus zelf niet beantwoorden.
De versie van zijn trainer: "Jean wilde de bal binnenhouden. Achteraf gezien moet je hem achter de zijlijn glijden, of gewoon helemaal niet aanraken. Maar goed... Ook die tegengoal was een opeenstapeling van fouten."
Dit kan je bijna niet begrijpen als je de wedstrijd gezien hebt, het is uitzonderlijk.
Van Bommel verwijst dan ongetwijfeld naar Owen Wijndal, die seconden eerder makkelijk balverlies leed. Alleen: moest er niet gefloten worden voor een overtreding op de Nederlander?
"Ik denk het wel", knikte Wijndal. "Net toen ik de bal wilde wegschieten, krijg ik een schop tegen mijn hak. Helaas floot de scheidsrechter niet."
En zo was (vermijdbare) tegengoal nummer drie een feit.
"Barcelona niet meegerekend kan ik me zelfs niet meer herinneren wanneer we zoveel doelpunten incasseerden", jammerde Van Bommel nog. "Dit kan je bijna niet begrijpen als je de wedstrijd gezien hebt, het is uitzonderlijk."
Deel 6: De penaltymisser van Alderweireld
En dan moest de grootste anticlimax nog komen.
In minuut 97 kreeg Toby Alderweireld de kans om Antwerp alsnog een gouden punt te bezorgen vanaf elfmeter.
Door de dubbele misser van Vincent Janssen tegen RWDM nam de aanvoerder, die zijn drie voorgaande penalty's allemaal scoorde, zijn verantwoordelijkheid.
"Een beslissing die samen met Vincent genomen werd", verklapte Van Bommel.
Alleen voltrok zich een zoveelste drama toen de strafschop naast verdween.
"Zijn poging was on-Alderweirelds", zag Boudeweel. "Normaal heeft Toby zo'n gave traptechniek en nu was het schot onbegrijpelijk slap. Symbolisch voor de tweede helft van Antwerp eigenlijk."
Ploegmaat Mandela Keita troostte: "Iedereen kan een penalty missen", aldus de middenvelder. "Niemand verwijt Toby iets, dat weet hij zelf ook."
De eindbalans voor het stamnummer 1 is wel zwaar.
"Want Antwerp heeft een unieke kans laten liggen om een stevige optie te nemen op de derde plaats", beseft Boudeweel.
"De druk was er dan meteen af geweest. Nu blijft die vervelende nul staan en heb je schrik om de schlemiel van de Champions League te worden. Na de pandoering in Barcelona, nu deze tik: leuk is dat niet, hé. Voor Antwerp is deze campagne voorlopig een bijzonder harde leerschool."
