De grote namen mogen dan ontbreken, de Europese Spelen in Polen zijn wel een ideale kennismaking met enkele sporten die weinig in de aandacht komen. Zo neemt België met een stevige delegatie deel aan het schermtoernooi in Krakau: 5 vrouwen en 8 mannen. Zij hopen vooral op Los Angeles 2028, maar gaan ook voor de Zomerspelen van Parijs volgend jaar, al moeten ze daarvoor ook afrekenen met politiek getrouwtrek.
Montreal, 1976. De schermploeg van West-Duitsland met onder meer Thomas Bach pakt goud in het onderdeel floret. 47 jaar later is Bach IOC-voorzitter, maar bij nogal wat schermers nu heeft hij zich niet populair gemaakt.
Dat komt omdat het Internationaal Olympisch Comité er in maart voor pleitte om Russische en Wit-Russische atleten weer toe te laten tot internationale competities – zolang zij de oorlog in Oekraïne niet "actief" gesteund hebben.
En dat standpunt leidde tot chaos in het schermen, met een EK dat holderdebolder georganiseerd moest worden.
Want de Internationale Schermfederatie FIE nam het standpunt van het IOC gretig over en liet schermers uit (Wit-)Rusland opnieuw toe in de olympische kwalificaties. Niet onbelangrijk hierbij: de FIE werd geleid door de Russische oligarch Alisjer Oesmanov. Hij besliste zelf om na de inval in Oekraïne een stap opzij te zetten, maar liet al verstaan dat dat maar tijdelijk is.
Komen we tot de Europese Spelen. Hier werd normaal ook het EK schermen georganiseerd, maar Polen weigert om visa te verlenen aan sporters uit (Wit-)Rusland. Als die niet mogen deelnemen, dan kan het ook geen EK zijn, besliste de FIE, en dwong zo de Europese federatie om "last minute" ergens anders een EK te organiseren.
Frustrerend voor "kleine" Belgische federatie
Dat EK vond plaats in Plovdiv, Bulgarije. Tien dagen voor het schermen op de Europese Spelen begon. "Wij vernamen begin juni dat er 2 weken later al een individueel EK zou zijn. Dat was natuurlijk heel frustrerend", zegt coach Marc Pichon.
"We hadden stages gepland om hier in Krakau in topvorm te zijn. Die moesten we dan plots annuleren. Bovendien waren enkele grotere federaties al eerder op de hoogte dat dat er zat aan te komen, wij wisten van niets! Heel spijtig."
Dat komt bovenop het olympische kwalificatiesysteem, dat voor Belgische schermers nadelig is omdat - heel kort - de landenranking voorrang krijgt op de individuele.
Veel gedoe boven de hoofden van de schermers zelf dus, maar die blijven er rustig bij. De passie voor hun sport is dan ook groot.
"Ik kreeg de liefde voor het schermen van mijn opa", zegt Aube Vandingenen (degen). "Het is een sport waarin ik mijn verstand op nul kan zetten. Je denkt wel nog na, maar tegelijk vergeet je alle problemen. Ik kan me geen leven voorstellen zonder."
Wij vernamen begin juni dat er twee weken later al een individueel EK zou zijn. Heel frustrerend!
Passie is groot, opofferingen zijn dat ook
Aube Vandingenen verhuisde naar Parijs om daar op hoger niveau te kunnen trainen. In Krakau haalde ze de hoofdtabel - "le tableau - en ging er dan uit, maar op het EK in Plovdiv werd ze knap 16e. Stef Van Campenhout werd 11e op dat EK én pakte brons in Krakau.
"Ik heb mezelf daarmee verrast. En inderdaad niet alle toppers zijn er, maar in mijn kwartfinale klop ik wel de bronzen medaille van Tokio, dat mag je toch ook een topper noemen", lacht Van Campenhout.
Hij blijft voorlopig in Brussel, waar hij samen kan trainen met de andere floretschermers, Mathieu Nijs, Stef De Greef en Oscar Geudvert. Alle vier combineren ze het schermen met zware studies.
"Niet eenvoudig, maar ik zie het niet als een nadeel, want wij willen het heel graag. En winnen van iemand die wel fulltime kan schermen, dat voelt des te beter!"
Sabelschermster Jolien Corteyn trok begin dit jaar zelfs naar Amerika, om daar beter te kunnen trainen. "In België had ik geen sparringpartners meer, in de States kan ik wel op hoog niveau trainen."
Dat is voorlopig nog niet te zien in haar resultaten, maar daar zitten alle aanpassingen en het vele reizen voor veel tussen. "Ik hoop dat je volgend seizoen zal kunnen zien hoe hard ik dit seizoen gewerkt heb."
(Lees verder onder de post.)
(Nu al) terug op de Spelen?
Het grote doel is natuurlijk de Olympische Spelen. Los Angeles, maar als het even kan al Parijs. "LA is het echte doel, daar train ik elke dag voor. Parijs halen zou een bonus zijn", zegt Vandingenen, die hoe dan ook dus voort doet tot 2028.
Kwalificatie voor de komende Zomerspelen moet waarschijnlijk via het "zonekampioenschap". In het kort: één deelnemer per land dat via de landenranglijst nog niet geplaatst is, mag naar dat toernooi, waarvan enkel de winnaar zich dan plaatst voor de Spelen.
In Tokio ontbrak België in het schermen. "Nu wel op de Spelen aanwezig zijn, zou natuurlijk een grote boost geven", zegt Pichon. "Het brengt media-aandacht mee, het is reclame voor onze sport én het is ook belangrijk voor de steun vanuit de gemeenschappen."
