Na 330 kilometer ploeteren, finishte Jan Bakelants gisteren op een verdienstelijke 14e plek in de Unbound Gravel. Onze landgenoot blikte dan ook moe, maar voldaan terug op zijn graveltocht. "Het was echt een avontuur. Ik denk dat we voldoende straffe content hebben voor Wielerclub Wattage", grijnsde de ex-prof.
Het was rauw.
In de slechts drie woorden vatte Jan Bakelants één van de oudste en zwaarste gravelraces in de Verenigde Staten samen.
De oud-profrenner kwam uiteindelijk na 10 uur 47 minuten en 59 seconden over de meet. Al had Bakelants daar wel de nodige dosis doorzettingsvermogen voor nodig.
"Het was mentaal echt wel zwaar. Tijdens de race ben ik mezelf tien keer tegengekomen", was het gerespecteerde lid van Wielerclub Wattage eerlijk.
Deel 1: Ploeteren in het modderbad
Nog voor de race goed en wel begonnen was, moest Bakelants al voet aan grond zetten. Een grote strook modder gooide roet in het eten.
"Het eerste stuk van de race is eigenlijk helemaal in de soep gedraaid. Aan de start werd me nog verteld dat we mogelijks zouden moeten wandelen, omdat er modder lag", lichtte Bakelants toe.
Het was net een cursus pottenbakken.
"Ik was me niet bewust van de ernst van de situatie en heb de fout gemaakt om even in de modder te rijden. Mijn fiets hing vol met slijk, waardoor mijn wielen blokkeerden en ik ben moeten afstappen."
"In tegenstelling tot de rest had ik geen houten spateltje bij om de modder van mijn fiets te halen. Ik heb het dan maar met mijn handen geprobeerd, maar dat heeft heel veel tijd gekost."
"Het was net een cursus pottenbakken", gaf Bakelants met een kwinkslag mee.
Lees verder onder de foto.
Deel 2: Knappe achtervolgingsrace
Sterke Jan stond meteen voor een helse achtervolgingsrace. Eentje die uiteindelijk knap in de top 15 werd afgesloten.
"Na 20 kilometer was ik al meteen op achtervolgen aangewezen. Eigenlijk kon ik dan al niet meer winnen", gaf Bakelants toe.
"Het was nog heel ver en ik reed helemaal alleen. Dan weet je dat je vroeg of laat daarvoor de prijs zal betalen. Het was ook de eerste keer dat ik zo'n afstand reed."
Het was eerder een mentale dan fysieke beproeving.
"De tweede stop heb ik wel goed aangepakt. Ik ben meteen in de frigobox met ijs gaan zitten. Dat had wel zijn effect en erna kon ik opnieuw hogere wattages trappen."
"Ik heb niet echt kunnen trainen, dus dan moet ik wel tevreden zijn met mijn 14e plek. Momenteel ben ik vooral tevreden dat het gedaan is. Het was ook eerder een mentale dan fysieke beproeving."
"Misschien overheerst straks de trots. Al moet ik toch nog even bezinnen of ik dit nog eens wil doen", sloot Bakelants eerlijk af.
