BEKIJK: Jan Bakelants verkent Unbound-parcours in dikke regendruppels

Het parcours van Unbound Gravel is niet elk jaar hetzelfde. De organisatie, onder leiding van wedstrijddirecteur Ben Sachs, kiest geregeld een andere route.

De editie van 2023 werd pas een paar weken geleden bekendgemaakt. Het parcours gaat dit jaar iets zuidelijker, maar zoals elk jaar is een passage door de Flint Hills onvermijdelijk.

"Ik kan er nog niet veel over zeggen, want ik heb het nog niet verkend", zegt Jan Bakelants. "Naar het schijnt zijn er 3000 hoogtemeters en is het voortdurend glooiend."

Dat zou in het voordeel van lichtgewicht Bakelants moeten zijn. "Ik ben wel iets aangekomen, maar gelukkig nog niet te veel. Voortdurend op en af breekt ook de sleur."

Naast de hoogtemeters is de passage door de Flint Hills vooral gevaarlijk vanwege mogelijke lekke banden. Door het scherpe gesteente waar over moet gereden
worden, loert materiaalpech steeds om de hoek.

Naast de ondergrond is ook de hitte een bepalende factor. Op dit moment zijn de omstandigheden eerder nat in Kansas, maar de warmte is nog steeds aanwezig en de luchtvochtigheid ook.

"Tot gisteren was het hier heel stoffig, maar vandaag heeft het veel geregend, dus ik verwacht veel modder", zegt Bakelants. Al zal het wellicht geen mudfest worden zoals vorig jaar.

Modder of stof, grote stenen of eerder zandstroken, ... De wisselende en onzekere omstandigheden zijn een nachtmerrie voor de materiaalkeuze. Met welke band zal Bakelants van start gaan?

"Ik heb geen specifieke sponsor, dus ik heb ze allemaal gekocht. Voor alle mogelijke scenario's heb ik een optie. Dat geldt ook voor de breedte van de band."

Bakelants liet zich voor zijn materiaal ook leiden door zijn trainingsmakker, veldrijder Daan Soete. "Hij is een goeie raadgever. Maar gravel is natuurlijk geen cross, er zijn niet zoveel bochten. Grip is dus niet zo belangrijk, waardoor je voor een snelle set-up mag gaan.

• Kilometer 15: de zogeheten “D-hill”, een klim van een kleine 5 kilometer die voor het eerst sinds 2015 opnieuw in het parcours opgenomen is. De klim werd destijds geschrapt uit vrees te modderige condities bij hevige regenval. De geslaagde, modderige editie vorig jaar, heeft de organisatie de bevestiging gegeven dat (eventuele) modder geen probleem vormt voor het gravelpeloton.
  
  
• Nog een element om rekening mee te houden op het parcours is: het vee. Vrij vroeg in de wedstrijd zijn er een aantal gravelwegen die doorgaans uitsluitend gebruikt worden voor het vee. Deze “cattle pens” maken hun comeback in het parcours dit jaar.
  
  
• Kilometer 90: een nieuwe klim die de renners voor de wielen geschoven krijgen is “Bee-Yotch hill”. Deze beklimming is een goeie 6 kilometer lang. Het eerste gedeelte is steil, gevolgd door een bochtige afdaling alvorens aan het langste stuk van de klim te beginnen.
  
  
• Kilometer 150: rond dit punt beginnen de renners aan een golvende sectie genaamd “Horse & Buggy Highway”. De weg eindigt bij de Verdigris-rivier die de renners moeten oversteken per fiets. De laatste keer dat die passage opgenomen werd in het parcours, in 2016, moesten de renners tot heuphoogte door het water waden.
  
  
• Eén van de belangrijkste beklimmingen op het parcours, ook dit jaar opgenomen in de route, is die van Texaco Hill. De afdaling kan volgens 2 routes genomen worden en biedt prachtige vergezichten.
  
  
• In de finale van de wedstrijd zijn er nog twee stevige beklimmingen. Er is Judge Hill, een rotsachtige beklimming waar mogelijk geoordeeld zal worden over winst of verlies.
  
  
• Net voor de renners de streep in Emporia bereiken, is er nog een beklimming van 1,5 kilometer. Een mogelijke/ideale springplank om solo aan te komen.