In zijn wekelijkse voetbalanalyse blikt onze commentator Peter Vandenbempt terug op de tumultueuze topper tussen Antwerp en Racing Genk (2-1). "Antwerp kroop onder de huid van Genk", zag hij vanuit de nok van het Bosuilstadion. In Club Brugge - Union kreeg Vandenbempt dan weer een déjà vu.
Correcte beslissingen van de scheidsrechter
KRC Genk is niet langer de leider in de competitie. Het verloor gisteren op het veld van Antwerp met 2-1 en dat ging met veel emoties en tumult gepaard. Genk kreeg nog twee rode kaarten en had forse kritiek op scheidsrechter Lambrechts.
De frustraties waren begrijpelijk. De cruciale fases vielen in het nadeel van Genk uit, maar wat mij betreft waren de beslissingen van de scheidsrechter gewoon correct.
Behalve misschien die rode kaart voor Aziz. Dat was moeilijk te zien. De wedstrijdleiding had het anders kunnen oplossen, maar die kaart heeft de uitslag van de match niet bepaald.
Coach Wouter Vrancken heeft gelijk. Voor voetballiefhebbers verdient die bal op de arm van Heynen geen penalty. Dat hebben we al 1.000 keer gezegd, maar de scheidsrechter volgt de regels. Ook al zijn die ongelukkig en verkeerd.
Rustig blijven is de boodschap in Genk
Als Genk vandaag in alle rust de analyse maakt van de nederlaag moeten er andere vragen gesteld worden dan die over de scheidsrechter.
Genk moet zich afvragen waarom zowat alle bepalende spelers onder hun niveau zijn gebleven.
Dat is zeker ook de verdienste van Antwerp en coach Mark van Bommel. Antwerp neutraliseerde de flank met Munoz en Paintsil, El Khannouss was onzichtbaar en Samatta kwam niet in het stuk voor.
En Genk grossierde in individuele fouten. Zeker na de rust toen het ondoordacht wilde blijven uitvoetballen.
Akkoord, Genk heeft weinig kansen weggegeven, maar zulke fouten mag je niet maken in de Champions' Play-off. Daar heeft Antwerp volop van geprofiteerd.
Niets aan de hand, op voorwaarde dat Genk weer Genk wordt. Met 4 overwinningen in 12 matchen red je het niet.
En vooral: Genk moet zich afvragen hoe het zich heeft laten verraden door de emoties. Waarom is het niet rustig gebleven bij de spelletjes die gespeeld werden?
Samen met het publiek kroop Antwerp onder de huid van Genk. Ook aan de zijkant. Wouter Vrancken en zijn staf stonden te nerveus te coachen. Dat zette zich over op de ploeg.
De frustraties waren menselijk, maar rustig blijven was de boodschap. Ook nu.
Ga gepast om met deze nederlaag. Je verliest wel eens in de play-offs, zeker op bezoek bij een rechtstreekse concurrent.
Met nog 4 matchen op de kalender, staat het nu 1 punt in het krijt. Niets aan de hand, op voorwaarde dat Genk weer Genk wordt en het weer wedstrijden wint. Met 4 overwinningen in 12 wedstrijden ga je het niet redden.
Antwerp staat in het voordeel
Het momentum ligt nu bij Antwerp. Daar zijn een paar redenen voor:
- de geweldige flow met 10 zeges in 11 matchen,
- het grote vertrouwen dat Antwerp uitstraalt
- en het fort achterin.
Spelers als Keita, Alderweireld, Vermeeren en Balikwisha zijn in bloedvorm. Met zijn metier is een spits als Vincent Janssen van goudwaarde voor Antwerp.
En op de bank heeft coach Mark van Bommel alles al meegemaakt in zijn carrière. In alle tumult zit hij rustig te wezen langs de lijn.
Antwerp laat zijn tegenstander minder goed spelen. Met het publiek kunnen ze de bezoekers destabiliseren. En gisteren na de rust liet Antwerp ook nog eens zien dat het een tegenstander kan overrompelen. Met de voorsprong op het bord doen ze vervolgens de deur op slot.
Er was wat geluk mee gemoeid, maar Antwerp staat nu in het voordeel. Met 6 op 6 tegen Union en Genk gaat het nu twee duels tegemoet met - scherprechter of figurant? - Club Brugge.
Antwerp kan met een buffer aan de terugmatchen tegen Union en Genk beginnen, maar wat mij betreft, ligt momenteel alles nog open.
Het Union van Felice Mazzu
Antwerp - Genk vond ik een topwedstrijd. Niet noodzakelijk met het beste voetbal, maar wel een match met zoveel inhoud. Niets daarvan in de match tussen Club Brugge en Union.
Karel Geraerts had wel gelijk. Hij bracht dezelfde 11 als tegen Antwerp aan de aftrap en zag het antwoord van zijn ploeg waarop hij gehoopt had.
Dit Union deed denken aan het Union van Felice Mazzu. Het team speelde met een redelijk laag blok, liet de bal aan de tegenstander en irriteerde de thuisploeg. Om dan dodelijk toe te slaan in Brugge.
Union werkte ook keihard. Het voetbalde met een grote solidariteit, precies wat Union nodig had na de nederlaag tegen Antwerp.
Geraerts was correct in zijn analyse toen hij zei dat Union beter moest gaan voetballen om kampioen te spelen.
Nu volgt een dubbele confrontatie met Genk. Allebei moeten ze 4 op 6 halen. Dat gaat natuurlijk niet.
En hopen dat Club Brugge Antwerp nog weerwerk biedt en niet definitief de handdoek gooit.
