Rood? Oranje? Geel? Groen? Wie scoort in onze barometer voor Milaan-Sanremo?

In deze lijst behandelen we de 18 WorldTour-ploegen in alfabetische volgorde en 2 procontinentale teams (Lotto-Dstny en TotalEnergies). 

Hij verliest zijn glimlach niet en vertelt dat zijn benen "goed" zijn, maar de uitslagen van Benoît Cosnefroy lijken dat geenszins te bevestigen. Hij cijferde zich weg voor kopman Ben O'Connor, maar voorlopig is de Fransman een vaste busreiziger. 

"Mijn val op de Poggio was mijn grootste frustratie van 2022." De ideale voedingsbodem voor een succesvol herexamen?

Strooit hij zand in de ogen? Speelt hij verstoppertje? Mathieu van der Poel zoekt naar eigen zeggen zijn beste benen, maar als er één koers is waar niet altijd de allerbeste wint en je naast sterk ook slim moet zijn, dan is het Milaan-Sanremo wel. Vergeet vooral niet hoe goud en zilver ook op het jongste WK veldrijden al met potlood waren ingevuld. 

Vorig jaar kondigde MVDP pas aan de vooravond van La Primavera zijn deelname aan en werd hij prompt derde. Afgelopen winter zei Christoph Roodhooft al dat hij als ploegleider droomt van Sanremo: Van der Poel zal zich hoe dan ook in het wedstrijdverhaal wringen. 

Misschien wel in dienst van Jasper Philipsen? Zijn beensnelheid staat volledig op punt en Philipsen - scherper dan ooit - is de beste klimmer onder de snelle mannen. Hij geeft zichzelf 1 procent, maar ook 1 procent kan voldoende zijn om een loterij te winnen.

En wie was de vreemde eend in de bijt die vorig jaar met De Grote Drie de top van de Poggio bereikte? Søren Kragh Andersen (toen nog DSM), die ook in de editie van Jasper Stuyven al bepalend was. Ook de Deen tast nog af, maar geef hem toch maar een kleurtje. 

De Franse ploeg krijgt geen Oscar-nominaties, ook niet in de categorie "beste bijrol". 

Een infectie aan de luchtwegen schakelt Aleksej Loetsenko uit, Mark Cavendish zal enkel applaus ontvangen als hij in Abbiategrasso op het startpodium als ex-winnaar wordt geïntroduceerd. 

Komt er een nieuwe episode van James Bond? Matej Mohoric stortte zich een jaar geleden als een halve gare naar beneden in de afzink van de Poggio en stoofde iedereen met zijn dropper post een peer.

Mohoric reed na de Strade Bianche, waar hij erg knap 6e werd, geen rittenkoers, maar is dus weer in supervorm. Hou u vast aan de takken van de bomen als hij op de top een bisnummer ruikt.

Binnen het Bahrein-blok zal Jonathan Milan nog wat moeten rijpen om zijn droom te realiseren, maar Pello Bilbao kan de ideale bliksemafleider zijn. De Bask klimt uitstekend, is behoorlijk explosief en is ook een uitmuntend daler. Waarom niet al uitpakken vanaf de Cipressa? 

Ondanks een vloot ronkende namen en een budget waar veel ploegen jaloers op zijn, heeft Bora-Hansgrohe geen verpletterend seizoensbegin achter de rug. Enkel Sam Bennett kon in San Juan al eens zegevieren, maar een Monument als Sanremo gaat zijn petje te boven. 

Zou Bryan Coquard zichzelf nog een ster geven? Wij zouden zulke risicobeleggingen alleszins niet aanraden. 

John Degenkolb zit als ex-winnaar in hetzelfde schuitje als Mark Cavendish, zijn jonge ploegmaats zullen niet kunnen stunten. 

Als rittenkaper kun je Magnus Cort in het meerdaagse werk altijd opschrijven, in het eendagswerk komt het er zelden of nooit uit. Kan hij die afwijking eindelijk eens weggommen?

Alberto Bettiol viel in de Strade Bianche, Neilson Powless kwam er in het slotweekend van Parijs-Nice weer helemaal door na een dipje halfweg. Op zoek naar een dark horse? Vul gerust de Amerikaan in.

Na een coronabesmetting schaafde Arnaud Démare vooral in dienst van David Gaudu zijn conditie bij tijdens Parijs-Nice, in de sprints was hij nagenoeg incognito. Démare zal zaterdag niet op de deur bonken. Tenzij hij weer de juiste klink te pakken heeft. 

Plots moeten de Britten schudden met de cocktailshaker: door een lichte hersenschudding wordt Tom Pidcock aan de kant gelaten. 

Ex-winnaar Michal Kwiatkowski zal zich als kersvers vader moeten beperken tot een rol als adviseur, Filippo Ganna klom in San Juan en de Algarve beter dan ooit, maar kon in Tirreno-Adriatico niet het ultieme bewijsmateriaal overhandigen dat hij het thuispubliek kan doen kirren van de pret.

Met een 3e en 4e plaats stond Biniam Girmay zijn mannetje in de Tirreno-sprints, maar zodra het terrein wat meer reliëf had, moest de Eritreeër sneller dan verwacht passen. 

Volgens zijn ploeg trainde Girmay deels in koers door zich weg te cijferen voor zijn ploegmaats, maar het principe van fare fatica lijkt net te laat te zullen renderen voor deze afspraak.

Ergens tussen de 5e en 10e plek: we hadden Michael Matthews al ingevuld, maar maandag gooide corona roet in het eten. Een intern alternatief is er niet. 

Ritwinst zat er in Italië niet in, maar Wout van Aert heeft als meesterhelper positieve signalen afgevuurd. Het weekje taperen valt nu iets later dan gepland, maar kan het laatste zetje geven in de monumentenjacht.

Al mag de karrenvracht aan gele zeges ook niet verbloemen dat Van Aert in de finale misschien in zijn eentje de pannenkoeken zal moeten bakken. 

Dylan van Baarle en Tiesj Benoot zijn op de sukkel met fysieke ongemakken, al waren zij sowieso niet ingeschreven. Christophe Laporte miste Parijs-Nice door ziekte.

Worden Nathan Van Hooydonck, Attila Valter en Jan Tratnik dan de lijfwachten tot in Arma di Taggia?

Fernando Gaviria heeft zijn kans wellicht gemist bij zijn debuut in 2016: als rookie kwam hij op 300 meter van de finish ten val, Démare liet het toen niet aan zijn hart komen. Ook al herademt Gaviria bij Movistar, het klassieke werk is te hoog gegrepen. Ook Alex Aranburu en Ivan Garcia Cortina wegen te licht. 

Het was opvallend hoe ontspannen Julian Alaphilippe afgelopen weekend Tirreno-Adriatico neerlegde: eerlijk, uitgebreid, met een kwinkslag en met een glimlach. 

De periode waarin de Fransman de dirigent op hellingen als de Poggio was, is vermoedelijk (definitief) afgesloten. Dat neemt niet weg dat een bevrijde en goedlachse Alaphilippe vanuit de luwte toch nog kan toeslaan. Bij de blauwbloezen leven ze op hoop. 

Als supersub van de zieke Jasper Stuyven viel Mads Pedersen vorig jaar met frisse tegenzin in, maar hij werd er bij zijn eerste kennismaking meteen 6e. De Deen blijft echter een koele minnaar van de lenteklassieker en verliet Parijs-Nice met een verkoudheid.

Pedersen won een rit vorige week, ex-winnaar Jasper Stuyven heeft minder referentiepunten. Hij beperkte zijn voorbereiding tot de Omloop, Kuurne en Le Samyn en aansluitend een stage in het Spaanse hoogtehotel. 

Pro memorie: ook vorig jaar was Tadej Pogacar dé topfavoriet tussen Milaan en Sanremo, maar een bommentapijt op de Poggio volstond niet om Van Aert en Van der Poel te lozen. 

Om de scherprechter om te dopen in Poggiocar, is de kuitenbijter misschien niet straf genoeg. Al oogt deze versie van Pogacar nog verwoestender.

Het is aan Diego Ulissi, Alessandro Covi en Davide Formolo om de coup al op de Cipressa in gang te steken. 

Arnaud De Lie betaalde leergeld in Parijs-Nice en verliet de Franse rittenkoers vroegtijdig met een zak vol frustraties, maar misschien is dat net een zegen voor de nieuwe Belgische chouchou. De te hoge verwachtingen kunnen nu realistische proporties aannemen. Zaterdag geldt – nu het nog kan: niets moet, alles mag.

Met twee tweede plaatsen (2018 en 2021) weet Caleb Ewan dat op een superdag een triomf niet onmogelijk is, maar zo'n jour de gloire laat al een tijdje op zich wachten en Ewan heeft geen traditionele voorbereiding achter de rug: geen Parijs-Nice, geen Tirreno. Als het maar geen millimetersprint wordt.

Gezien zijn palmares mag hij niet doodgezwegen worden, maar Peter Sagan rijdt zonder brandstof eerder voor TotalSansEnergies.