Geld maakt niet gelukkig? Bij het bestuur van Anderlecht denken ze er ongetwijfeld anders over. Aan de basis van veel onpopulaire beleidskeuzes ligt de (nog steeds) moeilijke financiële situatie. Wat leert een blik op de rekeningen van paars-wit ons?
Natuurlijk zou het bestuur van Anderlecht graag uitpakken met een handvol toptransfers.
Natuurlijk hadden ze liever een trainer met meer naam en faam aangesteld.
En natuurlijk beseffen ze dat Jean Kindermans op Neerpede thuishoort.
Waarom bovenstaande zaken een verre realiteit zijn? Simpel: omdat de Belgische recordkampioen door erfenissen uit het verleden al jaren moet besparen.
De voorbije seizoenen kleurden de jaarrekeningen bloedrood met achtereenvolgens verliezen van ruim 6, 27, 36 en 29 miljoen euro.
Ziet Anderlecht zijn inspanningen al een beetje beloond in de meest recente cijfers?
Schijnsuccesje
Wel, eind december publiceerde de Nationale Bank de cijfers voor het seizoen 2021-2022.
En voor het eerst in vijf jaar viel er onderaan nog eens een groen cijfer af te lezen: 1,2 miljoen euro winst.
Hallelujah? Niet voor wie dieper in de balansen duikt.
Het schijnsuccesje is vooral te danken aan het feit dat hoofdaandeelhouder Marc Coucke 51 miljoen euro aan schulden kwijtschold.
Daarnaast was er een (uitzonderlijke) kapitaalsinjectie van 42 miljoen euro, waarvan de tandem Wouter Vandenhaute – Geert Duyck ruim de helft op zich nam.
Zonder die inspanningen draaide paars-wit eigenlijk een operationeel verlies - uit de dagelijkse werking, dus - van 27,5 miljoen euro.
Wellicht heeft Anderlecht nog steeds de hoogste loonsomvang van België, maar de prestaties zijn verre van navenant.
Vooral de hoge salarissen blijven Anderlecht achtervolgen. Ze stegen zelfs nog verder van 50 naar 57 miljoen euro.
"Daar ben ik toch van geschrokken", aldus sporteconoom Thomas Peeters. "Wellicht heeft de club nog steeds de hoogste loonsomvang van België, maar de prestaties zijn verre van navenant."
Het loodzware contract van Adrien Trebel (2,7 miljoen euro per jaar) zullen ze zich bij Anderlecht nog tot het einde der tijden beklagen. Maar ook Wesley Hoedt en Hendrik Van Crombrugge zijn topverdieners die onder de verwachtingen bleven.
Paars-wit wijt de stijging van de lonen in hun jaarverslag aan "duurdere looncontracten en de hervormde sociale zekerheid voor profvoetballers".
Anderzijds stegen de inkomsten niet genoeg om de aangroei van de lonen te betalen.
"Daarom is het logisch wat er nu gebeurt", aldus Peeters. "Een deel van de salarissen gaat naar de structuur rond de club en dan is Neerpede wellicht een duur verhaal."
Dus hoeft het niet te verbazen dat een grootverdiener als Jean Kindermans in het vizier komt, ondanks zijn enorme staat van verdienste.
Verschil met Antwerp
Volgens Peeters is de financiële situatie van Anderlecht dus nog steeds weinig rooskleurig.
"Want met de kapitaalsverhogingen vulde men tot dusver een bestaande put", analyseert de sporteconoom. "Alles wordt gebruikt om de verliezen uit het verleden aan te zuiveren."
Een groot verschil met de aanwending van de miljoenen die bijvoorbeeld Paul Gheysens in Antwerp pompt.
"De geldinjecties op de Bosuil gingen naar een vernieuwd stadion en een sterkere sportieve structuur", zag Peeters.
"Het zijn investeringen die renderen, want Antwerp zit duidelijk in een stijgende lijn. Maar Anderlecht? Daar zorgden nieuwe middelen niet voor een groei."
Anderlecht zal nu absoluut met weinig middelen toptransfers moeten binnenhalen.
En dat moet dus dringend anders, want ook de zakken en het geduld van de investeerders is niet oneindig.
"Anderlecht zal nu absoluut met weinig middelen toptransfers moeten binnenhalen", benadrukte Anderlecht-expert Yves Taildeman gisterenavond nog eens in Laat. "Het moet er boenk op zijn. De club kan zich nu niet meer permitteren om een transfer te missen."
Of de cijfers kleuren volgend jaar weer bloedrood.
