Het zal toch niet? Vanavond kan de ultieme voetbalutopie al uit elkaar spatten. Lionel Messi en Argentinië staan tegen Mexico meteen onder immense druk. Plots dwalen demonen uit het verleden weer rond in de hoofden.
Tijdens de match het meest omringd, nu eenzaam en alleen. Met het hoofd diep naar beneden droop Lionel Messi af.
Geen zinnig mens die had kunnen voorspellen dat zijn laatste WK met een rampscenario zou starten. Verlies tegen Saudi-Arabië, godbetert. En dat na een ongeslagen reeks van maar liefst 36 wedstrijden.
De grote hoop van vooraf veranderde bij iedere Argentijn in angst. Lokale media noemden het “een van de zwaarste klappen in de geschiedenis” en “een nederlaag die al het positieve in één keer van tafel veegde”.
Vanavond is het van moéten tegen Mexico.
De schaduw van Maradona
Messi en Argentinië zijn zo onverwacht snel in een mentaal vagevuur beland. Belast met een negatieve druk die ze liever nooit hadden gevoeld tijdens dit toernooi.
Dé grote kracht van deze selectie was namelijk het verlossende gevoel dat ze winnaars waren geworden na die triomf in de Copa America - de eerste grote prijs sinds 1993. Plus de hoogvorm die erna kwam. Dat aura van onoverwinnelijkheid ligt nu dus al aan diggelen.
In plaats daarvan duiken demonen uit het verleden op.
Zoals de moeilijke relatie tussen Messi en het WK. Al twintig jaar torst het godenkind de loodzware erfenis van Diego Maradona op zijn schouders. Net zoals het betreurde fenomeen moest en zou Messi de wereldbeker terug naar Argentinië brengen.
Nog steeds hangt er iedere WK-match een spandoek met de beeltenis van de twee in het stadion. Alsof Maradona van bovenaf hoopvol toekijkt.
Dat verwachtingspatroon van 46 miljoen Argentijnen zorgde er in het verleden voor dat Messi nooit zo complexloos oogde als bij FC Barcelona. Zeker na drie verloren finales - het WK in 2014 en twee in de Copa America - begon de negativiteit rond de nationale ploeg te zwaar door te wegen.
In 2016 kondigde Messi zelfs zijn afscheid bij de nationale ploeg aan - een beslissing waar hij later op terugkwam, maar die veelbetekenend was.
Lionel lag een jaar lang iedere nacht wakker na die verloren WK-finale. Hij kon gewoon niet meer slapen.
“Argentinië mishandelt Lionel", vertelde vader Jorge Messi ooit. Een sneer naar een minderheid die de zevenvoudige Gouden Bal ondanks zijn buitengewone prestaties nooit echt in de armen sloot.
Zij beweerden dat Messi teleurstelde op de cruciale momenten - hij scoorde nooit ná de groepsfase op een WK - en eigenlijk een halve Spanjaard was, omdat de ster zijn carrière in Barcelona lanceerde en nooit het volkslied meelipte.
Intimi spraken de twijfels rond zijn toewijding resoluut tegen. Zo haalde Messi's voormalige makelaar onlangs een krachtige anekdote boven: "Lionel lag een jaar lang iedere nacht wakker na die verloren WK-finale. Hij kon gewoon niet meer slapen."
Vandaar dus die enorme ontlading na de gewonnen Copa America. Een Netflix-docu over dat toernooi onderstreepte nog eens de (miskende) leider in Messi door zijn beklijvende speech voor de finale te filmen.
Messi-afhankelijkheid
Straks moet Messi nog eens voor inspiratie zorgen... en bovenal rust.
Kenners van de Argentijnse nationale ploeg benadrukken dat de aanvoerder meer dan de coach het geheel samenhoudt.
"Messi zet zijn energie over op alle andere spelers", vertelt Santi Villahoz, journalist bij de Argentijnse poot van Marca. "De spelers zeiden op de Copa America dat ze wilden winnen voor Messi en Argentinië, nu zeggen ze dat ze Messi niet op deze manier willen laten uitschakelen op zijn laatste WK."
Dan zal het sportief wel een stuk beter moeten. Vooral dát was toch de grote ontnuchtering tegen Saudi-Arabië.
Scaloni smeedde de voorbije jaren een sterker collectief, dat minder Messi-afhankelijk was. Alleen: afgelopen dinsdag keek iedereen toch weer gewoon naar de man met gouden schoenen om alles recht te trekken.
En zelfs die is door zijn ouder wordende motor meer gebonden aan anderen. Bij PSG helpt een entourage met Neymar en Mbappé, maar kunnen jongens als Papu Gomez, Leandro Paredes en Angel Di Maria hetzelfde bij Argentinië?
Weer diezelfde vragen en twijfels als in het verleden, dus. Tegen Mexico worden de demonen maar beter verjaagd.
