De druk valt van de jonge schouders. Remco Evenepoel is veilig over de streep gebold in Madrid. Een zucht van opluchting weergalmt door de microfoon: de 22-jarige renner is officieel eindwinnaar van de Vuelta. "Nu kan ik beginnen te genieten", aldus Evenepoel.
"Het begint door te dringen", reageert een opgeluchte Remco Evenepoel. "Nu is het écht officieel."
"Gisteren kwamen er erg veel emoties bij kijken, omdat we voelden dat de klus geklaard was. Maar je moet de wedstrijd nog steeds veilig uitrijden. Nu kan ik ervan beginnen te genieten."
"Ik kreeg niet veel tijd om na te denken in de straten van Madrid, want het was een technisch rondje en het peloton werd steeds nerveuzer. Echt gezellig was het slot niet, maar ik ben de laatste rondes veilig achteraan bij Dries Devenyns gebleven."
Trots dat ik België weer een eindzege in een grote ronde kan schenken.
Na 44 jaar heeft België opnieuw een eindwinnaar in een grote ronde. Een prestatie die ook een 22-jarige Evenepoel niet onberoerd laat.
"Het is geschiedenis voor mijn land, voor mijn team en voor mij", meent hij. "We mogen als ploeg trots zijn op wat we bereikten de afgelopen weken."
Op de vraag of zijn moeder - die aanwezig is in Madrid - trots is, reageert de kopman luchtig. "Ja, ik hoop dat." (lacht)
"Ik ben er zeker van dat iedereen enorm trots is. Ik ben ook trots dat ik België weer een eindzege in een grote ronde kan schenken."
¡Hasta la fiesta!
Na de huldiging en de Brabançonne mocht Remco Evenepoel het Madrileense publiek toespreken. Hij begon dan ook toepasselijk met "¡Hola Madrid!"
"Ik wil iedereen in België bedanken voor de steun, maar wil enkele belangrijke mensen nog extra in de bloemen zetten. Allereerst mijn verloofde, Oumi, met wie ik ga trouwen binnenkort. Ze is mijn grootste supporter, samen met mijn ouders. Zonder hen kon ik dit niet doen."
"Ook mijn ploeg bedank ik voor alles wat ze deden voor me de afgelopen 3 weken. Ten slotte feliciteer ik mijn twee concurrenten op het podium. Ze waren erg sterk, het Spaanse wielrennen gaat een mooie toekomst tegemoet."
"Misschien tot volgend jaar", bleef Evenepoel vaag over een eventuele deelname. Maar eerst: "¡Hasta la fiesta!"
