De Belgische wielerwereld heeft vandaag een van zijn grote kampioenen verloren. Herman Vanspringel, bijgenaamd Monsieur Bordeaux-Paris, is op 79-jarige leeftijd overleden na een slepende ziekte. Vanspringel won in zijn carrière meer dan 130 wedstrijden, maar toch zijn ook enkele koersen die hij nét niet won in het collectieve geheugen gegrift.
Herman Vanspringel, een nuchtere boerenzoon uit de Kempen, ontdekte zijn koerstalent pas in zijn late tienerjaren. Halfweg de jaren 60 debuteerde hij in het profpeloton, waar hij al snel imponeerde met onder meer winst in Gent-Wevelgem en een 3e plek in Milaan-Sanremo in 1966.
Vanspringel was een begenadigd hardrijder, maar bij zijn allergrootste afspraak met de chrono zakte hij door het ijs. In de Tour van 1968 begon hij als leider aan de slottijdrit met een voorsprong van 16 seconden op Jan Janssen.
Toch ging de eindzege nog naar de Nederlander, die profiteerde van een inzinking van Vanspringel. Het verschil was uiteindelijk nog 38 seconden.
In de Tour finishte Vanspringel uiteindelijk 4 keer in de top 10, in 1973 mocht hij als niet-sprinter de groene trui mee naar huis nemen. In zijn carrière won hij 5 etappes in de Ronde van Frankrijk.
Indrukwekkende erelijst met 136 zeges
Herman Vanspringel werd naast zijn 2e plaats in de Tour van 1968 ook nog eens 3e in de Vuelta (1970) en 2e in de Giro (1971), maar zijn grote triomfen behaalde hij vooral in het eendagswerk. In zijn 17 jaar als prof won hij liefst 136 koersen.
Zo zegevierde hij in onder andere Gent-Wevelgem (1966), de Ronde van Lombardije (1968), de Omloop Het Volk (1968), Parijs-Tours (1969), de Brabantse Pijl (1970, 1974), de E3-Prijs (1974) en het Belgisch kampioenschap (1971) in Martelange.
Net als in de grote rondes grossierde Vanspringel ook in de eendagswedstrijden in ereplaatsen, vaak opboksend tegen Eddy Merckx.
Twee keer werd hij 2e in Parijs-Roubaix en hij verzamelde ook tal van podiumplaatsen in de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik, de Ronde van Lombardije en de Brabantse Pijl. Ook op het WK van 1968 moest hij vrede nemen met zilver, na de Italiaan Adorni.
Monsieur Bordeaux-Paris
Herman Vanspringel leek wel een patent te hebben op ereplaatsen, behalve dan in "zijn" Bordeaux-Parijs, de intussen ter ziele gegane koers waar hij zijn bijnaam aan te danken had.
In de monsterlijke tocht van Bordeaux naar Parijs - ruim 600 kilometer - werd een deel 's nachts gereden en een deel achter de derny. Die ongebruikelijke combinatie bleek een kolfje naar de hand van tempobeul Vanspringel, die de koers liefst 7 keer won.
Begin de jaren 80 hing hij na een bijzonder succesvolle carrière zijn fiets aan de haak. Vanspringel werd verkoper en zat ook na zijn profbestaan nog vaak op de fiets voor een tochtje.
In mei werd Monsieur Bordeaux-Paris nog gehuldigd in zijn woonplaats Grobbendonk, waar een borstbeeld van hem onthuld werd. Een bijzonder emotioneel moment voor de immer minzame Vanspringel, die 2 weken geleden 79 werd.
