De beelden van een verdrinkende Amerikaanse synchroonzwemster waren schokkend. Gelukkig kon een drama vermeden worden dankzij adequaat ingrijpen van de trainster en een omstaander. De Amerikaanse viel ook vorig jaar al eens flauw in het bad. "Toch is dit erg uitzonderlijk in het waterballet", stelt Belgisch kampioene Loes Samyn gerust.
Loes Samyn is Belgisch kampioene in de vrije en technische solo en ook in het teamzwemmen, zowel vrij als technisch. De zwemster van SKF Zwevegem zit al 15 jaar in de sport en kan dus als geen ander de risico's inschatten.
"In heel mijn carrière heb ik drie keer meegemaakt dat een meisje flauwviel, telkens op training en altijd zonder gevolgen. Ik zie het dan ook niet als een gevaarlijke sport", zegt ze.
"Wel is waterballet een erg intensieve sport", zegt Samyn. "Je moet op vrij korte tijd maximaal presteren. Terwijl je met je hoofd onder water zit en dus niet kan ademen, moet je constant bewegingen maken met je armen en je benen."
"We trainen specifiek op die combinatie door bijvoorbeeld lengtes met een hoog tempo te zwemmen en dat te combineren met onderwaterzwemmen. Zo probeer je op training telkens iets langer onder water te blijven om een langere figuur te kunnen uitvoeren."
Door de adrenaline van een wedstrijd ken je misschien net iets minder goed je grenzen.
Stress als boosdoener
Ook de Amerikaanse Anita Alvarez had ongetwijfeld haar choreo goed voorbereid op training. Waarom is het dan toch fout gelopen? "Op wedstrijd wil je natuurlijk extra je best doen en door de adrenaline ken je misschien net iets minder goed je grenzen", legt Samyn uit.
"Vorig jaar had ze het al eens meegemaakt tijdens een belangrijke wedstrijd waar ze zich kon plaatsen voor de Olympische Spelen, en nu dus op het WK.... Ik denk dat stress er dus ook zeker iets mee te maken heeft."
Net als vorig jaar waren het geen redders, maar wel haar trainster die Alvarez uit het water viste. Samyn: "Redders zijn in principe verplicht aanwezig, maar misschien kennen ze niet veel van waterballet en dachten ze dat ze gewoon onder water was."
"Een trainster kent natuurlijk haar zwemsters en merkt rare gedragingen meteen op. Ook als we in groep zwemmen ben ik ervan overtuigd dat we het snel zouden merken als er iets mis is. Wij kennen mekaar door en door."
