Dirk Gerlo volgt Roland Garros op de voet en belicht elke dag een of ander thema voor of achter de schermen. Vandaag heeft hij het over de verrassing bij de laatste 4 bij de vrouwen: Martina Trevisan, de nummer 59 van de wereld. Zij speelt vanmiddag in de halve finale tegen Coco Gauff.
Neen, de favoriete is ze zeker niet als ze straks de baan opstapt tegen Coco Gauff, maar de Italiaanse Martina Trevisan heeft met haar aanstekelijke glimlach en met haar verhaal op Roland Garros de harten van het publiek veroverd.
Italië had in Parijs vooral gerekend op de mannen. Maar kijk, top 10-speler Matteo
Berrettini, halvefinalist op de Australian Open, was na een ingreep aan de rechterhand nog niet speelklaar. We zien hem straks terug op het gras.
En Jannik Sinner, 12 in de wereld, moest in zijn achtste finale, toen hij aan de leiding stond tegen Andrej Roeblev, opgeven met knieproblemen.
Dan maar de vrouwen. En die hebben na de triomf van Adriano Panatta in 1976 wel een iets recentere en lijverige geschiedenis, ook op Roland Garros. In 2010 zorgde Francesca Schiavone voor de eerste Italiaanse overwinning bij de vrouwen tegen Sam Stosur.
Ook in 2011 stond Schiavone in de finale, die verloor ze wel tegen Li Na en in 2012 was Sarah Errani de verliezende finaliste tegen Maria Sjarapova.
En moet het toch wel lukken zeker, het duo Schiavone/Errani speelde op het moment van de kwartfinale van Trevisan tegen Leylah Fernandez een wedstrijd in de
"Trofee van de legendes". Ze konden niet eens naar hun landgenote komen kijken. Roland Garros en de planning van de matchen dit jaar, niet echt een succes.
Anorexie als tiener, in 2020 al eerste sprookje op Roland Garros
Maar dus Martina Trevisan. Martina, voornaam door haar moeder gekozen omdat zij fan was van Martina Navratilova. Het verhaal van Martina Trevisan schreven we hier al eens neer in de kille herfst van 2020.
Jeugdtalent, halve finale bij de junioren op Roland Garros en Wimbledon, maar de weg verloren als tiener. Scheiding van haar ouders, vader ernstig ziek. En Martina
voelde ook nog eens de druk van alle investeringen die voor haar waren gedaan.
Ze kwijnde weg, at nog nauwelijks, woog 46 kilogram en kapte met de sport. De diagnose van anorexie zorgde ervoor dat ze opgenomen moest worden in een kliniek om opnieuw te leren eten.
Martina werd weer beter, nam haar tennisracket opnieuw vast, initieel niet om aan competitie te doen, maar om les te geven. Kwamen toch de toernooitjes en het hernieuwde contact met haar jeugdcoach Mateo Catarsi.
In 2020 stootte ze vanuit de kwalificaties door naar de kwartfinales in Parijs met onder andere overwinningen tegen Coco Gauff en Maria Sakkari. Uiteindelijk was Iga Swiatek te sterk.
Mijn match in de kwart was erg moeilijk. Ik ging naar het toilet. Toen besefte ik dat ik op de mooiste baan van de wereld stond te tennissen. Ik heb een prachtige job. Met die ingesteldheid moet ik ook tegen Gauff spelen
2021 was niet meteen haar jaar. In Parijs bezweek ze onder de druk van de te verdedigen punten en ging ze eruit in de tweede ronde. De rest van het jaar zakte Trevisan vaak af naar het lager gequoteerde ITF-circuit.
“Ik was erg negatief vorig jaar”, zegt Trevisan. "Ik had mijn kwartfinale van 2020 slecht verwerkt. Ik had stress, zou ik die punten wel kunnen verdedigen. Ik had totaal geen vertrouwen in mezelf."
Dit jaar, in januari nog, nam Martina Trevisan zich voor om niet nog eens de fout van 2021 te maken. Roland Garros en de terra rossa, de gemalen baksteen was immers haar toernooi.
En twee weken geleden viel alles in de plooi. Trevisan, 28 jaar ondertussen, won voor
het eerst in haar carrière een toernooi, in het Marokkaanse Rabat. Ze klopte er onder anderen ex-Roland Garros-laureate Garbine Muguruza.
De voorbije 2,5 week won Trevisan al 10 gravelmatchen op een rij en staat ze voor het eerst in haar carrière in de halve finale van een grandslamtoernooi.
Nu wacht Coco Gauff, die ze in 2020 versloeg. “Mijn match in de kwart was erg moeilijk. Ik serveerde voor de overwinning in de tweede set, maar kon het niet afmaken. Er was angst, spanning, mijn arm beefde. Ik ging naar het toilet. Wou even alleen zijn, zonder publiek."
"Toen besefte ik dat ik op de mooiste baan van de wereld stond te tennissen, dat er wel ergere dingen zijn. Met die ingesteldheid dat ik een prachtige job heb, moet ik ook tegen Gauff op de baan stappen."
