Geen stunt voor Kangoeroes Mechelen in de finale van het basketbal. Na een geweldig seizoen ging de ploeg met 3-1 voor de bijl tegen het onvermijdelijke Oostende. In de podcast De Tribune beoordeelt Christophe Vandegoor het successeizoen van Mechelen en fileert hij de machine van Oostende.
Filou Oostende kroonde zich onlangs voor de 11e(!) keer op een rij tot kampioen van België in het basketbal. Verrassend is de titel dus zeker niet te noemen. Hun tegenstander in de finale, Kangoeroes Mechelen, heeft waarschijnlijk meer wenkbrauwen doen fronsen.
"Het seizoen van Mechelen kan je misschien wel vergelijken met dat van Union in het voetbal", vertelt Christophe Vandegoor in De Tribune. "Net zoals hen is Mechelen ook een vrij kleine club. Ze spelen nog in dezelfde Winketkaai als die van Racing Mechelen in jaren 90. Er wordt wel gewerkt aan een nieuw stadion, maar dat is pas voor binnen twee jaar."
Waar ligt dan de verklaring voor hun succes?
"Een deel van het succes moet zeker worden toegeschreven aan de nieuwe coach, Kristof Michiels. Hij is tactisch heel sterk. Hij kan na een time-out zijn ploeg met een heel interessante play weer het veld op sturen."
"Daarenboven heeft Michiels er ook voor gezorgd dat alle nieuwe Amerikaanse spelers al vanaf 1 augustus bij de ploeg waren. Zo kon de voorbereiding in optimale omstandigheden verlopen. Dat heeft gewerkt, want Kangoeroes heeft een hele sterke start genomen. Die trein was meteen vertrokken."
Het team heeft zich steeds goed herpakt na een zware nederlaag. Zoiets kan je enkel als je als team mentaal sterk staat.
Ook aan Belgische talenten geen gebrek. Zij grepen hun kansen met beide handen.
"Het is een geluk bij een ongeluk gebleken", aldus Vandegoor. "De Amerikaanse center Nate Grimes wou niet naar de pijpen dansen van coach Michiels en werd vervolgens aan de kant geschoven. Mattias Palinckx, Belgisch jeugdinternational, kreeg een kans en heeft die ook gegrepen."
"Nog een aantal andere Belgische jongeren hebben het dit seizoen goed gedaan bij Mechelen. Jo Van Buggenhout, zoon van Glenn Van Buggenhout (ex-Racing Mechelen), en Joppe Mennes lieten beiden knappe dingen zien."
Tot slot is ook de weerbaarheid van het team een belangrijke factor voor hun succes geweest.
"Zo hebben ze een aantal keer met 40 punten verloren, maar hebben ze zich nadien telkens weer goed herpakt. Zelfs in de finale tegen Oostende hebben ze dat sterk gedaan. In de eerste finalematch kregen ze een pandoering en verloren ze met 103-60, maar het team heeft de rug gerecht en won de volgende match in Mechelen. Zoiets kan je niet als je als team mentaal niet sterk staat. "
Oppermachtig Oostende
Wat dan gezegd over kampioen Oostende? De ploeg van Dario Gjergja wint voor een 11e keer op rij de Belgische competitie en lijkt volledig ongenaakbaar.
"De reeks die Oostende neerzet is zeer indrukwekkend", aldus Vandegoor. "De kwaliteit van de spelers én van de coach maar ook het grootste budget zijn hiervoor een verklaring."
"In de finale hebben Phil Booth en Levi Randolph het verschil gemaakt. De eerste heeft in de Verenigde Staten tweemaal het NCAA-kampioenschap gewonnen. De tweede speelde vier seizoenen in Italië en won in Frankrijk de beker met Straatsburg. Als je zulke kwaliteitsvolle spelers kan aantrekken, wil dat zeggen dat het budget er is maar ook dat Oostende bij buitenlandse spelers nog altijd aantrekkingskracht heeft."
"Gjergja heeft in de belangrijke matchen ook minder geroteerd dan hij normaal doet. Hij voelde dat zijn topspelers het laken naar zich toe konden trekken. Als je dan ziet dat Dusan Djordjevic niet eens speelde wegens een blessure, dat Olivier Troisfontaines (ex-speler van het jaar) nog op de bank zit... Dan mag je spreken van een zekere weelde."
Ik vind dat een positieve trend in ons basketbal, het feit dat meer en meer jonge Belgen hun kansen krijgen.
"Ook de Belgische jongeren Bratanovic en Buysschaert hebben meer en meer hun kansen gegrepen onder de korf. Wat me opviel is dat Gjergja meteen na de vierde match tegen Mechelen alle spelers ging knuffelen. Hij houdt van zijn spelers en hij wil ze stuk voor stuk beter maken."
"Over de jeugd gesproken: ik vind dat een positieve trend in ons basketbal, het feit dat meer en meer jonge Belgen hun kansen krijgen. Misschien noodgedwongen, omdat alle budgetten post-corona zijn geslonken."
"Mechelen (Palinckx, Mennes, Van Buggenhout), Oostende (Bratanovic, Buysschaert), Leuven (Willems, de broers Nunes, Vanderhaegen), Limburg United
(Lesuisse, Vanderhoydonck, Dedroog), om maar enkele ploegen te noemen, zetten
in op de jeugd. Het is ooit anders geweest."
"Hopelijk kan het komend WK 3x3 de interesse bij de jeugd nog meer aanzwengelen", besluit Vandegoor. "Op die manier wordt de visvijver voor talent groter en kunnen de Belgische ploegen op termijn opnieuw aansluiting vinden bij de Europese subtop."
