Hoe kon Luc Van Lierde als eerste Europeaan de Iron Man van Hawaï winnen? Wereldrecord belicht drie onderschatte factoren
Op 26 oktober 1996 zette Luc Van Lierde een historische prestatie neer. Hij won de Iron Man van Hawaï, de zwaarste triatlon ter wereld, als eerste Europeaan ooit én met een recordtijd. Maarten Vangramberen onderzoekt in de laatste aflevering van het derde seizoen van Wereldrecord drie ondergewaardeerde factoren bij een Iron Man.
1. De eerste 400 meter doorstaan
"Iedereen zit samen in het water en wil zo snel mogelijk een goede positie bemachtigen", zegt triatlete Sofie Goos.
"In die menigte krijg je wel af en toe wat kloppen of word je wel eens ondergeduwd. Het is best wel schrikbarend."
Voor Luc Van Lierde was het zijn eerste massastart in het water. "Ik heb daar toen een kleine paniekreactie gekend", vertelt hij.
"Ik had de eerste honderd meter wat moeite met ademen. Nadien ben ik er gelukkig snel doorgekomen, want in de eerste 400 meter worden de posities in het water bepaald."
2. Bananen en sportdrank
Wanneer Luc Van Lierde uit het water komt, moet hij beginnen met eten.
"Van Lierde leverde een inspanning van acht uur. Om die motor aan de praat te houden, heeft hij ongeveer 1200 gram suikers nodig."
800 gram van die suikers kon hij de dag voordien al binnenwerken in de vorm van drie kilogram pasta. De overige 400 gram moest hij onderweg bijtanken met 7 bananen en liters sportdrank.
"Ik ken weinig sporten waar sportvoeding zo bepalend is als bij de Iron Man triatlon", zegt Wim Derave, professor inspanningsfysiologie aan de UGent.
"Falen is daar heel vaak gerelateerd aan voeding."
3. De hitte van Hawaï
Na 3,8 kilometer zwemmen en 180 kilometer fietsen, wacht er voor de triatleten nog een marathon in de verzengende hitte.
"Op een gegeven moment zit de wind in je rug en voel je geen briesje meer. Het zweet druipt dan echt van je lichaam", zegt triatlete Sofie Goos.
Maarten kan met de hulp van professor inspanningsfysiologie Jan Bourgois de hitte uit Hawaï nabootsen op een loopband in Gent. Na 45 minuten lopen, stijgt zijn kerntemperatuur tot boven de 40 graden Celsius.
"Dat maakt de energielevering een pak moeilijker", vertelt Bourgois. "Bovendien kan je dankzij de hoge luchtvochtigheidsgraad ook moeilijk afkoelen."
