De reset van Remco: hoe Evenepoel weer de beste versie van zichzelf creëerde

“Het is een zwaar jaar geweest.”

Op het einde van het vorige wielerseizoen blies Remco Evenepoel eens, terugkijkend op de laatste maanden.

Een mens zou het bijna vergeten door de veelheid aan “momentjes” in het parcours van Evenepoel: er was zijn drukbesproken wederoptreden in de Giro, de twijfels in Tokio, alle commotie na het WK en de emotionele terugkeer in Lombardije.

Dat is veel in een tijdsspanne van een half jaar - zeker voor een jonge twintiger die op dat moment naar zijn oude bloedvorm zoekt.

De storm moet even gaan liggen. Na het seizoen verdwijnt Evenepoel tijdens zijn vakantie eindelijk wat in de luwte met zijn familie - ook voor hen was het zwaar. Trainen doet hij meestal in het Spaanse Calpe. Ver weg van de schijnwerpers.

Bij Quick Step-Alpha Vinyl zijn ze het erover eens dat het niet slecht is om even de resetknop van Evenepoel in te duwen.

“Want er was toch veel gebeurd in zijn hoofd”, weet ploegleider Klaas Lodewyck. “De terugkeer na die val in Lombardije was zwaar. Fysiek was zijn lichaam uitgeput na die revalidatie en ook mentaal speelden hem bepaalde zaken parten. Die vakantie na het seizoen heeft hem echt deugd gedaan.”

Evenepoel hervat met frisse moed. Een nieuwe fietspositie moet de overgebleven lichamelijke hinder wegnemen, gesprekjes met de ploegpsycholoog ontlasten dan weer de geest.

In het tussenseizoen ligt de focus bij Evenepoel ook meer op explosiviteit in plaats van het zuivere klimmen. Hij wint aan spiermassa en staat niet meer zó scherp als in de Giro.

“Een blokje. Iets meer zoals in zijn eerste profjaar”, lacht ploegleider Tom Steels, die eerder al zag dat zijn poulain op de terugweg was. “Alleen was dat met flitsen - zijn aanvallen droegen nog niet ver genoeg.”

Toch merkt de ploegleiding al vroeg in de voorbereiding op het nieuwe seizoen dat de voortekenen goed zijn. Patrick Lefevere en co houden de druk uiteraard af - ook zij hebben lessen geleerd - maar zien een herboren Evenepoel.

Die zou dat enkele weken later bevestigen in onder meer de Ronde van Valencia en de Algarve.

“Na de val in Lombardije bleven de waardes van Remco lang hetzelfde, maar vanaf de eerste stage kon je nu progressie zien. Hij had veel kracht in de bovenbenen. En vooral na de hoogtestage op de Teide in Tenerife was er een opmerkelijke verbetering in de prestaties. Dat gaf moreel voor het Baskenland.”

Daar ziet Evenepoel in de slotrit alsnog de eindzege door de vingers glippen. Bepaalde waarnemers tonen zich - ondanks het knappe verweer - toch kritisch voor de Belg.

 “Dat zal zo zijn hele carrière zijn vrees ik”, haalt Steels de schouders op. “Zoals een bokser moet je op momenten dat je incasseert leren om kalm te blijven en nooit het geloof in jezelf te verliezen."

Mentale weerbaarheid, dus. Volgens Lodewyck heeft Evenepoel ook op dat vlak de voorbije maanden stappen gezet.

“Remco is volwassener en rustiger geworden. Hij kan veel beter met bepaalde situaties omgaan. (lacht) Ik weet dat het er soms anders uitziet in de koers, maar zulke dingen worden vaak uitvergroot. Zoals iedere topper in de sport heeft Remco nu eenmaal zijn persoonlijkheid.”

Steels vult aan: “Binnen de ploeg heeft hij nu ook begrepen dat daar niet altijd verwacht wordt dat hij het grote woord voert. Bij ons mag hij ook gewoon eens stil in een hoekje zitten."

Beide ploegleiders bevestigen dat die hervonden rust zich ook vertaalt naar meer "cool" op de fiets. Evenepoel voelt zich ondertussen een pak comfortabeler in het peloton en etaleerde onder meer dat hij wél kan dalen - het was nog zo'n thema waar iedereen wel een mening over had.

"Maar zondag viel alles samen", beseft Lodewyck. “En door die zege is er een enorme druk van zijn schouders gevallen. We gaan nu nog veel meer mooie dingen van Remco zien.”

Nog eens resetten is niet meer nodig.