Dat Yves Lampaert zondag niks gebroken heeft in Parijs-Roubaix is een half mirakel. Of niet? "Onbewust heb ik een judotechniek toegepast", legt hij uit in Extra Time Koers.
Het was schrikken in de finale van Parijs-Roubaix. In volle finale kletste Yves Lampaert tegen de genadeloze kasseien na een botsing met een onvoorzichtige toeschouwer.
"Ik ben een beetje stijf", vertelt Lampaert 3 dagen later in Extra Time Koers. "Mijn heup doet flink pijn, maar verder is het beperkt gebleven tot wat builen en blutsen."
Geluk? Niet alleen dat. Als voormalig judoka weet Lampaert hoe je een val moet breken.
"Je valt heel snel en ik heb er op dat moment niet bij stilgestaan, maar ik geloof wel dat het automatisme uit het judo nog in me zit."
"Ik trek mijn hand weg en maak een rolbeweging. Onbewust heb ik de techniek uit het judo toegepast. Anders had ik misschien mijn sleutelbeen gebroken", gelooft Lampaert.
Kritiek van Lance Armstrong
Lance Armstrong vond dat Yves Lampaert te dicht bij de toeschouwers koerste. Iets wat George Hincapie - een man met meer ervaring in Parijs-Roubaix - tegensprak.
"Iedereen reed op de asfaltstrook naast de kasseien", verdedigt Lampaert zich. "Waarom zou ik dan over de kasseien dokkeren?"
"Anders komen we ook in een omgekeerde wereld terecht en moeten wij opletten voor de toeschouwers in plaats van omgekeerd."
Hadden hekken langs de kasseistroken soelaas kunnen bieden? Volgens José De Cauwer bieden die geen oplossing. "Dat kan gevaarlijk worden, omdat de renners geen mogelijkheden hebben om te wijken", redeneert onze cocommentator.
"Ze kunnen die hekken misschien ruimer zetten", vindt Sep Vanmarcke, "maar toeschouwers moeten beseffen dat ze er gevaarlijk staan. Niet alleen voor de renners, maar ook voor de volgauto's die er voorbij razen met 70 km/u."
