Ook dit was de Ronde van Vlaanderen: de Pogi-powermeter, het Bahrain-huis en de Van Rooy-groet
Wielerliefhebbers konden de Ronde van Vlaanderen gisteren van de eerste tot de laatste kilometer bekijken op de Sporza-kanalen. Maar tijdens die marathononderneming glipt er al eens iets door de mazen van het net. Op deze pagina bundelen we enkele feitjes die misschien aan uw en onze aandacht ontsnapt zijn.
1. De powermeter van Tadej Pogacar
Meten is weten, zeker in de koers. Tadej Pogacar (23) kan vandaag zijn eerste kennismaking met de Ronde van Vlaanderen echter niet uitlezen.
De Sloveen, die vandaag overigens de kasseirit van de Tour verkent, kwam na zo'n 20 kilometer ten val bij een versmalling en verloor daarbij zijn powermeter.
Ex-renner en fotograaf Leon van Bon vond het computertje van Pogacar en wilde hem het verloren voorwerp overhandigen (zie de video), maar de Sloveen was met andere zaken bezig en sprong zonder het hebbeding weer op zijn fiets.
De Nederlander had gisteren al contact met UAE, de ploeg van Pogacar. Zij hebben Van Bon al gevraagd om het kleinood te verzenden.
2. De razendsnelle Oude Kwaremont
Ook voor de wielerfans en cijfervreters is het zonde dat Tadej Pogacar zijn powermeter tussen Antwerpen en Oudenaarde verloor.
Tenzij er nog een reservetoestel opduikt, zullen we nooit de exacte data kennen van zijn stormachtige beklimming van de Oude Kwaremont.
Bij de tweede doortocht van de Kwaremont ging Pogacar als een bezetene tekeer. De Sloveen moest laveren tussen verschillende groepjes en maalde de stenen fijn als was het dagelijkse kost.
Kasper Asgreen klampte aan en zou daar niet veel later een prijs voor betalen, maar de Deen geeft ons wel een indicatie van hoe fors de machtsontplooiing van Pogacar was.
Asgreen klokte na 2,5 kilometer af op 4'33", goed voor een gemiddelde van 33,1 km/u. Stefan Küng, Mathieu van der Poel en Tom Pidcock waren slechts een zuchtje langzamer.
De Strava-top 9 op de Kwaremont wordt nu ingepalmd door renners die gisteren het beestje temden.
Het vorige record, de nummer 10 in de nieuwe lijst, stond op naam van Philippe Gilbert. Tijdens zijn raid van 2017 liet hij de tijd stoppen na 4'50", 17 seconden langzamer dan Asgreen.
3. De neus van Dylan van Baarle
Tadej Pogacar bewees dat je geen encyclopedie hoeft te zijn om te scoren in Vlaanderen, maar een beetje parcourskennis kan je wel aan een podiumplaats helpen.
Dylan van Baarle werd gisteren 2e en is geen nieuwkomer in Vlaanderens Mooiste. In 2021 werd hij 10e, in 2020 8e, in 2019 18e, in 2018 12e, in 2017 4e en in 2016 6e.
De sierlijke Nederlander fietst niet toevallig steevast het wedstrijdverhaal binnen: hij weet dat hij moet anticiperen en weet vooral waar hij dat moet doen.
Adam Blythe, ex-renner en tegenwoordig analist, merkte op dat Van Baarle de voorbije jaren steevast hetzelfde stukje van het parcours benut om zijn slag te slaan.
Het gaat om het gedeelte tussen de Paterberg en de Koppenberg. Na de Pater meet iedereen de schade op, wordt er even bijgetankt, sluiten jongens weer aan en muizen er anderen op hun kousenvoeten vandoor.
Van Baarle is een van die vaste waardes die zo de Koppenberg overleeft en de finale kan induiken met de protagonisten.
Als er bij de volgende editie weer over "anticiperen" getoeterd wordt, dan weten de renners wanneer ze hun wekker moeten zetten.
4. De hand van Kenneth Van Rooy
Wielrenners zijn vriendelijke jongens, maar als ze hun hand opsteken, dan vragen ze in 99 procent van de gevallen om de assistentie van hun volgwagen. En groeten ze dus niet de toeschouwers langs de kant. Of zien we dat verkeerd, Kenneth Van Rooy?
5. Zo blaast Mathieu van der Poel uit op zijn troon: lonkend naar de herhaling van de sprint
6. De villa van Bahrain Victorious
Met een 6e (Dylan Teuns), 7e (Fred Wright) en 12e plaats (Jan Tratnik) was Bahrain Victorious een van de sterkste blokken in de finale.
Misschien werd de kiem wel gelegd in Zwevegem nabij Kortrijk. De ploeg bivakkeerde er namelijk voor de Ronde van Vlaanderen in een woning.
Geen monotone hotelbeleving in de lobby, de kamers of aan het buffet, wel een PlayStation, een potje tafelvoetbal en de gelegenheid om de teamgeest nog wat aan te scherpen. En vooral: een beperkter coronarisico.
De 38-jarige Heinrich Haussler kwam mee met het voorstel op de proppen, zo vertelde hij bij Cyclingnews.com, dat een bezoekje bracht aan de villa.
De renners werden in hun woonst vergezeld door enkele stafleden, het management en de ploegleiding verbleven elders. Meer vrijheid, maar dus ook meer verantwoordelijkheid.
Haussler: "Het bracht ons samen, maar je leerde er ook iets uit. Iemand bedanken, je vuile borden naar de afwasmachine brengen, het huis netjes houden. Het zijn basiswaarden, maar zaken die je ook in je verdere leven helpen."
"Je leert je zo ook de mens achter je ploegmaat kennen. Het is makkelijk om een huis te bouwen, een thuis vormen is moeilijker. En dat wordt vertaald in onze manier van koersen."
