"28e, echt?", Mieke Gorissen barst in tranen uit. Het ongeloof is groot bij de marathonloopster. De 38-jarige leerkracht fysica was naar Japan gekomen om de marathon uit te lopen. Vandaag heeft ze dat met verve gedaan. Gorissen kwam - na een knappe inhaalrace - als 28e over de meet.
Gisteren: "Dit is mij zomaar boem-patat overkomen"
Mieke Gorissen wou graag eens een deftige marathon lopen, zei ze in februari na afloop van het BK veldlopen. In april verraste ze vriend en vijand toen ze de olympische limiet op de marathon liep. En vandaag eindigde ze - na een knappe inhaalrace - als 28e op de Olympische Spelen.
Ze was nochtans naar Japan gekomen om de marathon "gewoon" uit te lopen. Onze kersverse olympische laureaat deed haar (inhaal)race bij Sammy Neyrinck uit de doeken: van een te snelle start tot de Ganzenstraat.
"Geen idee wat er gebeurd is. Ik was, net zoals iedereen, in elk geval te snel gestart. Aan kilometerpaal 12 besefte ik dat als ik zo verder zou doen, de man met de hamer me zou verwelkomen. Toen ben ik bewust op de rem gaan staan", vertelde Mieke Gorissen na afloop van haar marathon.
Kom op, het is nog maar van de Ganzenstraat tot bij ons thuis, en het is niet eens bergop
"Ik begon later in de race dan wat loopsters op te rapen, dat gaf me natuurlijk een boost. En aan de boog van de 30 kilometer begon ik te beseffen dat ik het zou halen."
"Op het einde prentte ik mezelf in: kom op, het is nog maar van de Ganzenstraat tot bij ons thuis, en het is niet eens bergop. Dat moet lukken. Ik dacht dat ik er niet meer zou komen, maar ik ben er. Daar had ik gisteren niet op durven te wedden."
Vandaag: "I did it, ik ben een olympiër"
"Ben ik 28e? Dat kan niet. Ik ben een teennageltje kwijt"
Het finishen van de olympische marathon was al een persoonlijke overwinning, maar bij het horen van haar 28e plaats kan ze haar oren niet geloven en haar tranen niet bedwingen: "Ben ik 28e? Dat kan niet. Ik was al content dat ik de finish gehaald had."
"Ik heb mijn doel bereikt en daar mag ik trots op zijn. Ik heb gewoon aan mijn mantra "voet voor voet" en aan mijn man gedacht. Die zal ook wel opgelucht zijn dat ik niet in zeven sloten tegelijk gelopen ben."
Het kan niet allemaal rozengeur en maneschijn zijn: "Ik ben wel een teennageltje kwijt, maar dat hebben we ervoor over", grapte Gorissen nog.
Mieke Gorissen weent tranen met tuiten:
"Ik heb gisterenavond mijn man nog al wenend opgebeld"
Gisterenavond werd plots beslist dat de marathon een uur vroeger van start zou gaan. Gorissen zat al met een been in bed, maar werd plots serieus wakker geschud door het nieuws.
"Ik kon het wel rationaliseren omdat het door de warmte was, maar het was mentaal niet gemakkelijk. Op voorhand maak je een tijdsschema. Als je dan plots ziet dat je zelfs geen acht uur meer kan slapen, dan ben je in paniek. Ik heb mijn man al wenend opgebeld."
Als je dan plots ziet dat je zelfs geen acht uur meer kan slapen, dan ben je in paniek
"Uiteindelijk mogen we er wel dankbaar voor zijn. Toen we aan de start stonden, viel de temperatuur eigenlijk goed mee. Het was maar 26 graden, aangenamer hebben we het hier nog niet meegemaakt."
"Het had wel een impact op de snelheid van de race. Omdat het iets koeler was, zijn er veel loopsters minder behoudsgezind aan de race begonnen. Ik heb ervoor gezorgd dat ik in het begin rustiger van start ging, zodat ik de laatste kilometers niet als een zombie over het parcours moest sloffen."
