Samen met records sneuvelen glazen plafonds. Met stijgende kijkcijfers en steeds meer rolmodellen boomt vrouwensport harder dan ooit. Wij lieten op Internationale Vrouwendag drie Belgische toppers aan het woord over hun ervaringen en inzichten rond het thema. "Met de kracht waarmee de bal nú rolt, ziet de toekomst er heel mooi uit."
Voor Emma Plasschaert waren het Justine Henin, Kim Clijsters, Tia Hellebaut en later Evi Van Acker.
Kassandra Missipo noemt zonder aarzelen Serena Williams, "omdat ze via haar sport veel vooroordelen naar de vuilbak heeft verwezen".
En voor Emma Meesseman is mama Sonja haar grote voorbeeld. "Mijn motivatie was om beter te worden dan zij. (lachje) Volgens mij is dat goed gelukt."
Plasschaert, Missipo en Meesseman waren ooit jonge meisjes met dromen en rolmodellen. Ondertussen zijn ze zelf Belgische sportvrouwen waar hele generaties naar opkijken.
"Ik besef nu zelf hoe belangrijk het is om een voorbeeld te hebben waar je naartoe kunt werken", vertelt Red Flame Missipo.
"Ze bewijzen dat je als vrouw aan profsport kunt doen zonder dat er obstakels zijn die je kunnen tegenhouden."
Vervelende vragen
Onze drie gesprekspartners ervaarden wel dat vrouwen vaak extra hordes moeten overwinnen binnen de sportwereld.
"Vooral in de Verenigde Staten denk ik soms bij het lezen van sommige reacties op sociale media: leven die mensen nog in de middeleeuwen?", aldus Meesseman, die bijgetreden wordt door Missipo.
"Vrouwensport wordt vaak nog ten onrechte geminimaliseerd. Ook in de media kan de toon soms nog positiever en inspirerender. We hebben al grote stappen gezet, maar het kan nog altijd beter."
Onder meer in interviews merkt Plasschaert dat er soms vragen gesteld worden die een man nooit zou krijgen.
"Zeker eentje hoeft voor mij echt niet meer: de vraag of we zwanger willen worden", lacht de zeilster. "Vrouwen krijgen altijd vragen over familie en kinderen, maar aan een man worden die zelden gesteld. Dat is gewoon vervelend."
Ik vind het soms jammer als ik hoor dat jonge meisjes schrik hebben om er sterk uit te zien.
Verfrissend is dan weer om te zien dat vrouwensport boomt - dat bewijzen kijk- en verkoopcijfers overal ter wereld.
Om slechts twee van vele mogelijke voorbeelden te geven: het miljoenenpubliek dat tegenwoordig naar de WNBA kijkt en de uitverkochte merchandising van vrouwenteams in de Premier League.
"De wereld is aan het veranderen", merkt ook Meesseman.
"Dat zien en voelen we ook bij de Belgian Cats. Sinds 2017 groeide onze aanhang gestaag. En niemand die het specifiek over ons heeft als vrouwen, maar wel gewoon over basketballers. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen de Lions of de Cats."
Missipo vult aan: "Binnen de sport is er veel meer (h)erkenning gekomen voor wat vrouwen bereiken. Je merkt dat bijvoorbeeld ook aan technologie die gebruikt wordt in de sport. Die is nu veel meer gefinetuned op vrouwen, terwijl er vroeger amper iets geweten was over de invloed van bijvoorbeeld menstruatie of hormonen."
Plasschaert omarmt ook de eigenschappen die vrouwensport voor haar uniek maken.
"Ik zie dat het lichaam van een vrouwelijke topsportster veel meer verschillende vormen kan aannemen dan dat van een man. Een vrouw kan op verschillende manieren sterk zijn - dat maakt het voor mij heel speciaal."
"Ik vind het soms jammer als ik hoor dat jonge meisjes schrik hebben om er sterk uit te zien. (lacht) Als we dan toch het sterke geslacht zijn, dan moeten we dat durven te tonen. En dan moeten we daar allesbehalve onzeker over zijn. Het is cool wat ons lichaam allemaal kan, we moeten dat wat meer omarmen."
Het slotwoord is voor Missipo.
"Met de kracht waarmee de bal van vrouwensport nu aan het rollen is, ziet de toekomst er heel mooi uit."
