José De Cauwer is een vat vol verhalen. Voor elke topklassieker laten we hem een anekdote uit zijn verhalentrommel schudden. Vandaag: Milaan-Sanremo.
Niet alleen voor de renners is Milaan-Sanremo een beproeving, ook commentatoren moeten eerst een marathon afhaspelen voor ze beloond worden met de climax in de finale.
"Ik kijk nog altijd graag naar die speciale koers en elk jaar hoop ik dat het eerder op het parcours zal gebeuren dan op de Poggio, maar toch is het altijd hetzelfde", vertelt José De Cauwer.
De rechten van het monument zitten niet meer bij VRT en Sporza, maar De Cauwer heeft uiteraard genoeg edities vanaf de eerste rij meegemaakt.
"Dat beeld van die fontein, dat maak ik al 60 jaar mee", grijnst hij. "Al denk ik bij Milaan-Sanremo vooral aan daken."
Daken, José? "Ja, want we hebben jarenlang tv-uitzendingen meegemaakt waarbij je alleen maar luchtbeelden zag met alle daken van de huizen langs het parcours en beelden van de serres in de afdalingen van de Poggio."
"Als je genoeg randverhalen hebt, dan kom je als commentator die uitzending door. Als je over de koers zelf praat - het beeld dat we te zien krijgen -, dan kan je wel snel uitgepraat zijn."
Je kijkt één moment met z'n tweeën naar de andere kant ... Dat is een fout die we gemaakt hebben. Een van de twee moet altijd naar het scherm blijven kijken.
En toch moet je altijd blijven kijken naar dat beeld, heeft ook De Cauwer aan den lijve ondervonden.
Het is geen sinecure om aan het einde van zo'n lange uitzending nog hypergefocust te zijn, maar wie de aandacht even laat verslappen, wordt meteen afgestraft. Zo ook in de editie van 2016.
"Ja, Kwiatkowski", weet José meteen welke kant het gesprek opgaat. De Pool Michal Kwiatkowski was opgejaagd wild door het peloton na een aanval op de Poggio.
In het traditionele kat-en-muisspel werd de aanvaller bij de kraag gevat, maar onze commentatoren hadden dat sleutelmoment gemist.
"Je kijkt één moment met z'n tweeën naar de andere kant ... Dat is een fout die we gemaakt hebben. Een van de twee moet altijd naar het scherm blijven kijken."
"Ik zie Kwiatkowski nog zo voor mij, maar er zijn geen excuses. Het kan gebeuren, hé. En neen, het lag niet aan de negroni."
Want naast daken en Kwiatkowski roept Sanremo ook herinneringen op aan negroni, een stevig Italiaans drankje dat De Cauwer leerde kennen in La Primavera. "Nergens smaken ze zo lekker als daar!"
