Hoge bomen vangen veel wind. Zo bekijkt rolstoelatleet Maxime Carabin de beschuldigingen dat hij niet thuishoort in de T52-categorie. Het motiveert de paralympische kampioen nog meer "om te vechten". "Het is zwaar, maar we moeten geduldig zijn."
Beelden waarop zijn voeten onder tafel bewegen, getuigenissen van andere paralympiërs over bewegingen die onmogelijk zouden zijn bij zijn type verlamming.
Rolstoelatleet Maxime Carabin werd vanmorgen geconfronteerd met een onderzoek van de RTBF, waarin zijn classificatie - T52 voor atleten met ruggenmergletsels - in twijfel wordt getrokken.
De paralympische kampioen op de 100 en 400 meter reageert "gechoqueerd" bij Sporza. "Ik was een beetje verrast en geënerveerd door de situatie", zegt hij.
Volgens Carabin zijn de beelden, waarop zijn voeten bewegen, eenvoudig te verklaren. "Iedereen in een rolstoel heeft last van spasmen. Trillende benen, voeten die bewegen..."
"Dat gebeurt vaak als ik aan tafel zit. Als ik slaap, heb ik ook soms trillende benen. Ze nemen gewoon een fragment uit een video om iets te laten uitschijnen. Terwijl het bij iedereen in een rolstol gebeurt."
Carabin benadrukt nog eens dat hij "niets te verbergen" heeft. "Ik heb alle classificaties doorlopen. Verschillende dokters hebben unaniem hetzelfde advies gegeven, dus voor mij is het duidelijk."
Onze landgenoot wacht de reportage van de RTBF af. "We zullen zien wat ze zeggen en tonen en zullen het dan analyseren."
"We tekenen als sporter clausules in ons contract dat je geen vooroordelen mag hebben tegenover een collega en niemand mag beschadigen. Er zijn enkelen die de regels nog eens moeten lezen voor ze vrijuit praten."
Voor een verklaring moet Carabin niet lang zoeken. "Ze hadden me voor de Spelen in Parijs al verwittigd: als je succes boekt, wek je veel vreugde maar ook jaloezie op. We denken dat de beschuldigingen uit jaloezie zijn."
Ze hadden me voor de Spelen in Parijs al verwittigd: als je succes boekt, wek je veel vreugde maar ook jaloezie op.
Geduldig zijn
Carabin maakt geen geslagen indruk na de beschuldigingen. "Het is zwaar, maar we moeten geduldig zijn. We moeten onze tijd nemen om het te analyseren", zegt hij.
"Een volledige stage doen alsof, lijkt me nogal sterk", merkt hij cynisch op. "Of ik nog zin heb om deel te nemen aan wedstrijden? Natuurlijk. Het geeft me nog meer zin om te vechten."
"Als ik iets te verbergen had, zou ik discreet zijn. Dan zou ik geen 4 wereldrecords verbreken. Dan zou ik mijn huis niet verlaten en niets zeggen. Nu is het het tegendeel."
