Wout van Aert was iets "te gretig" bij "domme" valpartijen: "Jammer, want had gevoel dat tweestrijd erin zat"

"Misschien was ik iets te gretig."

Met een kleine glimlach kan Wout van Aert de gemiste kans op een titanenstrijd met Mathieu van der Poel nog relativeren. Al voelde onze landgenoot dat die er in Maasmechelen wel degelijk kon komen.

"Ik was gebrand snel naar voren te komen", verklaart Van Aert. "Vorige week in Benidorm ben ik nooit in koers gekomen door mijn slechte startpositie. Ik probeerde zo snel mogelijk plaatsen te winnen."

"Toen ik een aanval opzette in de tweede ronde, maakte ik een domme fout. Dat is jammer. Mathieu rijdt uiteindelijk heel ver van me weg, maar ik had toch liever even de strijd kunnen aangaan. Ik had ook wel het gevoel dat die erin zat."

Want telkens rechtkrabbelen, het materiaal controleren en weer doorgaan, eiste toch zijn tol. "De valpartijen sloegen me toch even uit mijn lood."

Zweeft er een 'wat als?' door het hoofd van Van Aert? "Ik zou niet durven zeggen dat ik had kunnen winnen", blijft hij realistisch. "Ik kreeg tenslotte een minuut aan mijn been."

"Al is het ook anders koersen voor de overwinning dan in de achtervolging. Maar ik heb er het beste van gemaakt en nog een mooie wedstrijd kunnen rijden."

Een mooie wedstrijd, maar zonder liefde voor de schuine kant: "Ik had er op een bepaald moment geen zin meer in. Dan kruipt dat in je hoofd en gaat het almaar slechter. Ik was niet bang om te vallen, want het liep erg traag. Maar het was niet mijn favoriete stuk."

Van Aert bolde over de schuine kant over de meet. Meteen het einde van zijn veldritseizoen. Of toch niet na het goede gevoel van vandaag?

"Ik ga het WK veldrijden allicht in de zetel bekijken", knipoogt hij na de duidelijke neen. "Ik ga mijn trainingsuren zo plannen opdat ik toch kan kijken."