Tessa Wullaert belicht mindere kanten (vrouwen)voetbal: "Podoloog heeft mijn carrière gered"

Tessa Wullaert strijdt dit seizoen mee aan de Italiaanse top met Inter. Een nieuwe buitenlandse uitdaging, die de Red Flame pas na lang twijfelen aanging. "Ik heb er toch drie maanden van wakker gelegen", geeft ze toe in een lang gesprek met Sammy Neyrinck.

"Ik ga niet over één nacht ijs. Ik moest perfect weten hoe mijn leven er zou uitzien. Voorlopig doe ik het ook nog graag, al zijn er dagen dat je er anders over denkt. Maar misschien is het mijn laatste avontuur in het buitenland, dus ik wil ervan genieten."

"In het buitenland zijn er natuurlijk veel momenten die je mist. Het is ook een levensstijl die heel vermoeiend is. Je gaat ermee slapen en je staat ermee op. Je bent er voortdurend mee bezig."

En die gemiste momenten vallen het zwaarst voor familievrouw Wullaert. "Ik ben straks weer 7 weken weg van huis. Dat is lang weg van het vertrouwde nest voor mij. Ik geniet er echt van om tijd te spenderen met vrienden en familie."

"Ik heb spijt van de momenten die ik al heb gemist. Zoals het trouwfeest van vrienden in september. Of de begrafenis van de grootvader van mijn vriend. Dat valt zwaar en dat zijn momenten die je niet terugkrijgt."

Gelukkig brengt het voetbal ook mooie momenten voor Tessa Wullaert. De 31-jarige aanvalster hoopt deze zomer er nog wat te creëren met de Red Flames op het EK in Zwitserland (2-27 juli).

"We hebben een jaar gewerkt voor ons ticket, maar hebben het uiteindelijk verdiend over de streep getrokken. Deze zomer wordt spannend."

Met Italië, Spanje en Portugal oogt de loting alvast pittig. "Ik zal zeker wat speelsters van de Serie A tegenkomen in de match tegen Italië. Ook op het vorige EK speelden we tegen Italië, maar zij zaten toen in een mindere periode. Nu worden ze niet te onderschatten."

"Wereldkampioen Spanje wordt dan weer heel moeilijk. De eerste twee landen in elke poule stoten door. Het doel is natuurlijk om minstens even goed te doen als de kwartfinale van 2022. Op een EK kan alles."

Wullaert hoopt zich met de Red Flames ooit nog te kwalificeren voor het WK voetbal. "Dat zou toch de volgende stap zijn."

Al beseft ze dat er dan ook moet gesleuteld worden aan de jeugdwerking en de Belgische competitie. "Ik droom van een topcompetitie in België, maar dat is jammer genoeg nog veraf."

"Wij moeten alles achterlaten om prof te zijn en op een beter niveau te spelen. De nationale ploeg wordt gebouwd op de jeugd, maar daar missen we nog veel om topresultaten te boeken met de Flames."

Maar dat "vrouwen niet kunnen voetballen" is Wullaert stilaan beu gehoord. "We hebben kwaliteiten op ons eigen niveau", stelt ze. "We hebben misschien niet dezelfde kracht en snelheid als mannen, maar technisch en tactisch moeten we niet onderdoen. Dat constante vergelijken is jammer."    

Wat Wullaert na haar carrière zal doen, weet ze nog niet. "Ik kan me nog geen leven inbeelden na mijn profcarrière", zegt ze. "Ik heb geen flauw idee wat ik ga doen. Hoofdcoach? Dan toch liever assistent, tussen de speelsters of spelers."

Toch is het einde van haar carrière al door haar hoofd geflitst. "Bij Fortuna Sittard heb ik een jaar met pijn in mijn achillespees gespeeld", bekent ze. "Op het einde van het seizoen moest ik zelfs stoppen omdat ik niet kon lopen."

"Mijn vader is aan hetzelfde geopereerd. Er steekt een bot uit, waardoor mijn achillespees ontsteekt door de wrijving. Ook ik kreeg het advies om me te laten opereren, maar daar was ik mentaal niet klaar voor."

"Ik heb een jaar in een soort laars geslapen om mijn achillespees op rek te brengen. Tot op heden ben ik niet geopereerd en heb ik er ook minder last van. Mijn podoloog heeft mijn carrière gered. Ik heb mijn gevoel gevolgd en ben tegen mijn ouders in gegaan, maar het was de juiste beslissing."

"Elk seizoen gaat het beter. Behalve wat stijfheid heb ik geen last meer. Ik kom van ver."