Een zadelbreuk, verkleumde handen en zelfs een terugkerende Wout van Aert. Toch was dit allemaal niet genoeg om Mathieu van der Poel van zijn vierde overwinning op een rij te houden in het veldrijden. Even leek Laurens Sweeck Van der Poel nog te verrassen toen hij vanuit de achtergrond terugkwam, maar ook daar had de wereldkampioen een verklaring voor. "Ik moest noodgedwongen wisselen", klonk het.
Het gedroomde duel met Wout van Aert hebben we niet gekregen, maar Mathieu van der Poel heeft in Loenhout toch hard moeten werken voor zijn vierde overwinning op rij.
"Ja, het was een moeilijke wedstrijd vandaag. Misschien wel de lastigste die ik al gereden heb dit seizoen", pufte de wereldkampioen uit.
Van Aert charmeerde in de beginfase nog met een kopstart, maar nog voordat de eerste ronde voorbij was, nam Van der Poel de leiding over. Toch bleven de verschillen lang klein.
"In Loenhout kun je niet zomaar het verschil maken, en dat was ook dit jaar opnieuw het geval", doet Van der Poel zijn verhaal.
"Eigenlijk is dit niet echt een parcours om alleen te rijden. Het is echt een leuk rondje, maar het is hier niet gemakkelijk om écht sneller te gaan dan iemand anders. Dan begin je vaak fouten te maken."
Het was eigenlijk de eerste keer dit seizoen dat ik het echt fris vond op de fiets.
Zo zagen we Laurens Sweeck met een beresterke inspanning in de derde ronde verrassend vanuit de achtergrond opnieuw aansluiten bij Van der Poel, die eigenlijk ribbedebie leek.
"Ja, mijn zadel was ook gebroken op dat moment en ik moest wisselen", vertelt Van der Poel. "Pas op, het is niet zomaar dat ik hem liet terugkomen, hoor. Het was heel sterk van Laurens (Sweeck, red.) dat hij het gat weer kon dichtrijden."
Toch was het slechts uitstel van executie. Amper een ronde later knalde de wereldkampioen weer weg van zijn concurrent. "Ik ben gewoon mijn eigen ding blijven doen. Zo merkte ik toch dat ik stelselmatig weer het gat kon slaan en ook uitdiepen."
En zo moest Van der Poel weer moederziel alleen rondrijden in het tweede deel van de cross. Enkel de kou leek de Nederlander, die zichtbaar met zijn handen begon te wapperen, nog echt te bedreigen.
"Ik was niet de enige vandaag, maar ik had toch echt koude handen. Het was eigenlijk de eerste keer dit seizoen dat ik het echt fris vond op de fiets."
