Na zijn opgave in Namen verklaarde Eli Iserbyt plots dat hij al twee jaar last heeft van zenuwpijn vanuit zijn bil. Op Instagram vertelde hij gisteren over "de vijand in zijn lichaam". Sporza zocht de veldrijder op voor nog wat meer tekst en uitleg.
Met een uitgebreide post op Instagram gaf Eli Iserbyt gisteren wat meer uitleg bij de chronische pijn die hem tot opgave dwong in Namen.
"Er is een spier in mijn bil die een zenuw raakt", legt de veldrijder vandaag uit aan Sporza. "Dat zorgt voor uitstralende pijn tot aan mijn voet. Daar fiets ik al 2 jaar mee rond."
"Het is een constante, brandende pijn. Een beetje vergelijkbaar met de pijn nadat je je elleboog hebt gestoten. Niet die eerste felle pijn, wel het doffe gevoel nadien."
"Wij starten altijd vol en de pijn bouwt zich dan geleidelijk aan op. Op een zeker punt gaat die over naar de spieren en beginnen die te verzuren. Dan laten die niet meer los."
"Op veel omlopen lukt het om de spanning er even af te halen, in een bocht of zo, maar in Namen is dat niet mogelijk."
"Zondag was de pijn dan ook ondraaglijk plots. Het is nog maar de tweede keer dat ik erdoor moet opgeven. De eerste keer was ook in Namen, toen ik het voor het eerst heb meegemaakt."
Een operatie is mogelijk, maar niet evident. "De spier ligt heel diep, je moet dus eerst door alle bovenliggende spieren. Dat zorgt voor een zware revalidatie. Terwijl er ook maar 50% slaagkans is. Dat risico wil ik nu niet nemen. Misschien later, als de pijn over een langere periode onhoudbaar zou zijn."
Gerelateerd:
"In begin was het lastig, nu heb ik het aanvaard"
In het begin had Iserbyt het er mentaal lastig mee. "Ik dacht toen soms: is het het wel waard om ermee rond te blijven fietsen?"
"Maar ik ben dan met een mental coach gaan praten en zo heb ik het een plaats kunnen geven. Nu heb ik de pijn aanvaard."
"Het is nu iets dat bij wijze van spreken 'thuis op de kast staat'. Het is er en je moet ermee omgaan. De laatste maanden had ik het dan ook goed onder controle, al kruipt daar wel veel tijd in. Veel massage, dry needling, stretching, ... 5-6 mensen zijn daar iedere week mee bezig."
Iserbyt weet dat hij niet in paniek hoeft te slaan als de pijn de kop opsteekt, ook niet als die zo fel is als in Namen. "Ik heb er ook al supergoeie wedstrijden mee gereden."
"Ik herinner mij het BK in Meulebeke. Daar had ik de eerste 20 minuten héél veel pijn. Maar uiteindelijk kon ik toch nog winnen. Dat stemt me positief voor de toekomst. Nu denk ik: ik wil toch nog 7-8 jaar blijven crossen."
5-6 mensen zijn er iedere week mee bezig om de pijn onder controle te houden.
"Ik zal mij er niet achter wegsteken"
Iserbyt is een van de veldrijders die het meeste crossen afwerkt, zeker ook nu in de drukke kerstperiode. Zou hij dan niet beter wat afbouwen?
"Ik ben een pure crosser, dus ik cross het liefst zoveel mogelijk. Dit is ook iets wat niet beter wordt door te rusten, integendeel."
"Vorig jaar had ik ook een druk kerstprogramma en dat is toen toch ook gegaan. Je moet natuurlijk wel kijken of ik er zaterdag niet opnieuw last van zal hebben."
Maar waarom komt Iserbyt er nu pas mee naar buiten, terwijl hij er al 2 jaar last van heeft? "Omdat ik na Namen heel wat vragen kreeg."
"Ik wil mij er in ieder geval niet achter wegsteken, ook niet bij een offday. Ik wil nu gewoon meer duiden waarom sommige parcoursen, zoals Namen, heel moeilijk zijn voor mij."
"In de toekomst zal ik er dan ook niet meer over beginnen na een cross En als ze na een offday vragen of ik last had? Dan zeg ik gewoon nee", lacht Iserbyt.