Dit is het parcours van de Tour de France 2025: 44 tijdritkilometers, zware Pyreneeën en Mont Ventoux

Zoals al een tijdje geweten was, gaat de 112e Tour de France van start nabij de Belgische grens. Rijsel ontvangt de eerste Franse Grand Départ sinds 2021 (na Kopenhagen, Bilbao en Firenze de voorbije jaren).

De eerste gele trui ligt (voor het eerst sinds de Tour van 2019) te blinken voor een snelle man. Tijdens de openingsrit op zaterdag 5 juli wordt onder meer de Kasselberg opgediend, maar een (bloednerveuze) massasprint staat in Rijsel in de sterren geschreven.

Een dag later zal het gele koninkrijk van de eerste ritwinnaar wellicht al ten einde zijn. De 2e rit naar Boulogne-sur-Mer bevat namelijk een handvol nijdige hellingen die een glimlach op het gezicht van de punchers zullen toveren. Die categorie renners zal niet mopperen met een viertal kansen in de eerste helft van deze Tour.

Het laatste luik van de Grand Départ in de regio Hauts-de-France is een nieuwe sprintersrit. Etappe 3 finisht in Duinkerke, al kan de wind richting de badstad een extra smaakmaker worden.

Gisteren stelden we al het parcours volgens de geruchtenmolen voor en de tamtam heeft zijn werk goed gedaan. Opvallend veel suggesties werden vanmiddag in Parijs bevestigd.

Een heuvelachtige finale leidt ons naar Rouen, de klassementsmannen krijgen een belangrijke afspraak op woensdag 9 juli. In Caen wordt een vlakke individuele tijdrit van 33 kilometer uitgetekend. Het is de eerste van twee opdrachten tegen de klok, al is de tweede onderneming een buitenbeentje. 

Parcoursbouwer Thierry Gouvenou salueert zijn geboortedorp in Normandië met een aankomst in Vire na een niet te onderschatten 6e rit (3.500 hoogtemeters), daarna is er tijd voor een verblijf in Bretagne, waar er veel aandacht zal zijn voor Bernard Hinault (40 jaar na zijn laatste eindzege).

De Mûr-de-Bretagne is met een dubbele passage zoals voorspeld het eindstation van de 7e rit. Mathieu van der Poel boekte er in 2021 zijn (voorlopig) enige ritzege in de Tour. Hij veroverde toen ook het geel. Is de terugkeer van de lastige helling een charmeoffensief richting de Nederlandse chouchou?

Het tweede weekend van de Tour de France reist door met sprintersuitjes naar Laval en Châteauroux, maar het eerste luik van deze Ronde van Frankrijk krijgt nog een atypisch hoofdstuk op maandag 14 juli.

De Franse nationale feestdag doet de eerste rustdag opschuiven en wordt gekleurd met een gruwelijke etappe naar Le Mont-Dore in het Centraal-Massief (met 7 beklimmingen van de 2e categorie en 4.400 hoogtemeters). 

Het mag gerust gezegd worden dat de renners tijdens de eerste 10 dagen van de Tour behoorlijk veel uren in de bus zullen spenderen. Ook de eerste rustdag in Toulouse breekt pas na een stevige verplaatsing aan.

In Toulouse zetten we daags na de adempauze weer wat spanning op de benen en de intensiteit zal alleen maar pieken met een spetterend driegangenmenu in de Pyreneeën.

Hautacam is een voorgerecht dat doet likkebaarden, de klimtijdrit van 11 kilometer naar Peyragudes (op de venijnige Altiport) is dan weer een tussendoortje dat helemaal niet licht verteerbaar zal zijn.

Maar de plat de résistance is de klimexpeditie op zaterdag 19 juli vanuit Pau naar Luchon-Superbagnères. Met de koninklijke opeenvolging van de Tourmalet, de Aspin en de Peyresourde op de route voor de slotklim is het een beuker van een etappe met net geen 5.000 hoogtemeters. 

In tegenstelling tot de voorbije jaren worden de Pyreneeën dus niet naar het achterplan geduwd en Superbagnères - afwezig sinds 1989 - heeft in deze editie ook een uniek karakter: het is de enige (volwaardige) bergrit die in het weekend wordt ingeroosterd.

Nadat we de tweede week hebben afgesloten in Carcassonne, maakt de organisatie geen uitzondering voor de Belgische feestdag. Er wordt die dag niet gekoerst. Op maandag 21 juli worden de batterijen opgeladen in Montpellier.

Wie ginds slecht slaapt, zal met een bang hartje de slotweek aansnijden met de rit naar de Mont Ventoux. De Reus van de Provence ontvangt de Tour voor het eerst boven sinds 2013. Bij de raid van Thomas De Gendt in 2016 lag de finish op Chalet Reynard.

Via fileknooppunt Valence meren we aan in de Alpen. Geen Alpe d'Huez, wel de Col de la Loze als terminus van een loodzware etappe (5.500 hoogtemeters!) richting Courchevel. Het is de koninginnenrit met de Glandon, de Madeleine en dus de Col de la Loze.

Tadej Pogacar - "I'm gone, I'm dead" - zakte er in 2023 door het ijs. Het is een niet te negeren trend: met de Ventoux, Hautacam en de Col de la Loze geeft ASO alvast het mentale voordeel aan Jonas Vingegaard als we kijken naar hun duels in het recente verleden op die cols.

Een dag na die monsterrit keert La Plagne na een jarenlange afwezigheid terug in de laatste (en zeer gebalde) bergrit van deze Tour.

Dat betekent dat we in het slotweekend geen echte klassementsgevechten meer mogen verwachten in een Tour die de Franse landsgrenzen niet verlaat.

Zeker niet op de slotdag in Parijs, waar we alle prijzen uitdelen na het traditionele criterium op de Champs-Elysées.