Marianne Vos is kersvers wereldkampioene gravelbiken. Met dank aan een innovatief systeem, dat haar banden extra druk gaf voor de sprint tegen Lotte Kopecky. Het snufje werd eerder getest in Parijs-Roubaix, nu leverde het een regenboogtrui op.
Flashback naar zaterdag. Marianne Vos wint de sprint van Lotte Kopecky op het WK gravel. Achteraf raakt bekend dat Vos op het eind van de koers nog lek reed, maar gered werd door haar materiaal.
De latex in de tubeless band zorgde ervoor dat het gaatje gedicht werd en dankzij het ingenieuze bandendruksysteem kon de Nederlandse genoeg lucht in haar band pompen om naar de regenboogtrui te sprinten. Met een knopje op haar stuur was het zo gepiept.
Niet alleen op het einde bewees het systeem z'n nut. Ook tijdens de wedstrijd, op de verschillende ondergronden, kon Vos haar bandendruk optimaal regelen: harder op het asfalt, zachter op het onverharde.
Het verschil tussen winst en verlies hangt in het wielrennen vaak af van percentjes en in dit geval haalde Vos het misschien dankzij de hulp van een toegelaten technologisch voordeel.
Vergeet het CO2-patroon of "bommetje"
Het ingenieuze bandendruksysteem van het merk Gravaa zit verscholen in de naaf van elk wiel. Een miniatuur pompje kan druk aflaten of bijvoegen terwijl je rijdt, met een druk op een knop. De lucht gaat via een leiding aan een spaak naar het ventiel van de band.
Het pompje wordt aangedreven door kinetische energie, met andere woorden, je zorgt er zelf voor dat er genoeg energie is om het aan te drijven door te trappen. Zo lang je trapt, kan je eindeloos pompen of aflaten.
Er komt dus geen CO2-capsule meer aan te pas.
Volgens de ontwikkelaar verbruikt het systeem ongeveer 4 watt per wiel wanneer het ingeschakeld wordt. Dat is verwaarloosbaar in vergelijking met het voordeel dat het oplevert op de verschillende terreinen.
Bovendien kan je per kilometer ongeveer 1 bar lucht bijvullen in een standaard gravelbikeband van 40 mm. Druk aflaten gebeurt nog veel sneller: 0.5 bar per seconde.
Zijn er ook nadelen aan verbonden? Uiteraard. Zoals met elk elektronisch snufje kan het systeem stuk gaan tijdens het rijden. Reken ook op 450 gram extra die je gedurende heel de koers moet meesleuren.
Ook het prijskaartje van om en bij de 4.000 euro voor een gravelsetup zal sommige wielertoeristen voorlopig wel nog afschrikken.
Niet nieuw, wel verder ontwikkelde technologie
De technologie van regelende bandendruk is uiteraard niet nieuw. In de autoindustrie wordt het al langer gebruikt en enkele jaren geleden maakte het z'n intrede in de wielersport.
Team DSM maakte toen gebruik van een systeem waarbij de druk van de tubeless band kon geregeld worden met een CO2-capsule. Het leverde in wedstrijden met een "gemengde ondergrond" zoals Parijs-Roubaix een voordeel op.
En hoewel ook Jumbo-Visma in 2023 oog had voor de nieuwe ontwikkelingen in bandendruktechnologie, werd het gebruik ervan geen succes en verdween het idee in de koelkast...
Tot nu.
Met de nieuwe technologische ontwikkelingen, de hernieuwde betrouwbaarheid van het systeem en het succes van Marianne Vos zou het wel eens een standaard kunnen worden in de set-up van Visma-Lease a Bike voor het komende klassieke voorjaar.
