Wordt dit weekend een absoluut toppunt voor de sport of net niet? Een vraag die leeft in de gravelwereld zo vlak voor het WK. Wereldtoppers op de weg zakken af naar Leuven om de jonge discipline mee voort te professionaliseren. Maar gaat dat ten koste van de authenticiteit? Sporza Daily vroeg het aan alle belanghebbenden.
Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Jasper Stuyven en Marianne Vos. Het zijn maar vier van de grote namen aan de start van het derde WK gravel.
Je merkt meteen dat het absolute toppers zijn op de weg. Wat komen zij zoeken op de grindwegen in en rond Leuven?
"Vorig jaar stond ik hier zonder een idee van wat ik kon verwachten, maar het is een enorm mooie discipline", vertelt Europees en Belgisch kampioen Jasper Stuyven met de glimlach.
De Leuvenaar heeft de microbe van de jonge sport helemaal te pakken en past dan ook met veel plezier voor Parijs-Tours. En hij is niet alleen.
"We moeten eerder op de rem gaan staan, want we willen ook nog een vlot verloop van de wedstrijd met nu al 300 eliterenners", pikt Erwin Vervecken, coördinator bij de UCI, in over de booming business van het gravelen.
Dat heeft de sport te danken aan een cocktail van plezier, professionalisering en een competitieve aard. Maar legt die iedereen windeieren?
Professionalisering als stok in de wielen?
"Het is gewoon leuk", is een veelvoorkomend argument bij profs in het wegwielrennen. Zij profileren zich stuk voor stuk als een van de favorieten, zowel bij de vrouwen op zaterdag als bij de mannen op zondag.
"Daar heeft covid zeker zijn rol in gespeeld", denkt Vervecken. "Toppers op de weg hadden plots geen wedstrijden meer. Om wat variatie in hun trainingen te steken en kort bij huis wat hogere wattages te kunnen trappen, is een gravelbike de perfecte oplossing."
De interesse was gewekt, dus sprong de UCI op de gravelkar om de sport te professionaliseren in Europa.
Laurens ten Dam deed met vol enthousiasme mee en staat zondag als bondscoach, renner en podcastmaker aan de start. "Nu is er voor ieder wat wils, weet je. Het maakt niet uit van welke fiets je overstapt."
De Nederlander heeft overschot van gelijk. Maar net daar wringt het schoentje voor alle "normale" renners en rensters - Van der Poel en Kopecky zijn uiteraard niet welkom in dat clubje.
Het is een beetje jammer dat het plots allemaal heel serieus is geworden.
Terry Fremineur - fervent gravelaar lang voor de discipline naamsbekendheid kreeg - herinnert zich dat het er 8 jaar geleden een pak kleinschaliger aan toe ging.
"Ik moest toen naar Engeland of Schotland om te racen", zegt de renster. "Het was echt zoeken naar een goede gravelwedstrijd."
Niet alleen de hoeveelheid, ook het niveau onderging een metamorfose: "De afstand bleef dan wel dezelfde, maar de snelheden in de wedstrijden zijn serieus gestegen."
"Het is een beetje jammer dat het plots allemaal heel serieus is geworden. Want het idee achter het gravelen was meer genieten en minder het competitieve. Uiteindelijk ben ik ook een competitiebeest, maar ik hoop alleen dat het toegankelijk blijft en de sport niet plots overheerst wordt door profs", besluit Fermineur.
Een oprechte bekommernis die ook na het WK in Leuven - waar hoogstwaarschijnlijk opnieuw de grote namen van het wegwielrennen zullen triomferen - nog zal leven in de gravelwereld.
