Na lange leegte, nu WK-weelde! Een inkijk in prille Belgische tijdrittraditie: "Cultuuromslag door Campenaerts"

Zeven top 10-plaatsen, een keer goud, een keer zilver en twee keer brons op het WK tijdrijden: België blijkt een tijdritland geworden te zijn. 

Zonder dat de G-categorieën al afgerond zijn, heeft ons land uitzicht op een historische oogst in Zürich. Een prestatie die tien jaar geleden ondenkbaar leek, maar geen toeval meer genoemd kan worden.

"De federatie investeert al langer in de discipline", vertelt uittredend bondscoach Sven Vanthourenhout. "Ik ben al acht jaar bij de federatie nu en ik weet nog dat ze er toen al over bezig waren."

"We moesten de jonge renners meenemen naar de wielerbaan in Gent om ze te testen, beter te positioneren op hun fiets en specifiek te trainen op de discipline. Een idee dat we ook samen voortgezet hebben", klinkt het bij Vanthourenhout.

"Inderdaad, enkele jaren geleden zijn we zelf met een project voor het tijdrijden in ons land begonnen", vertelt assistent-bondscoach Serge Pauwels.

"Door middel van labtesten en screening proberen we nu zo snel mogelijk de talenten op Belgische bodem te identificeren", legt hij uit. "En eenmaal dat gebeurd is, kijken we hoe we ze individueel kunnen helpen: wie heeft wat nodig om verder te ontwikkelen?"

"We staan ze dan eerst en vooral bij om te sleutelen aan hun ideale fietspositie, zowel in de tunnel als op de piste kunnen we dat finetunen. Dat is een proces dat enkele keren herhaald moet worden, maar dat zorgt voor een goede basis op jonge leeftijd."

Waarom de bond zijn investeringen initieel begon? "Het is onze taak om te waken over het wielertalent van Belgische bodem. En daar maakt tijdrijden meer en meer deel van uit. Het is fijn om te zien dat het  nu al oplevert", klinkt het opgelucht bij Pauwels.

Naast de Belgische federatie is er nog een andere krachtstroom in België die binnen onze landsgrenzen zorgde voor de ontbolstering van de tijdritdiscipline.

"We hebben heel goede opleidingsploegen in ons land", legt Pauwels uit.

"Op jonge leeftijd is het geen evidentie om al te beschikken over zo'n dure tijdritfiets, zeker omdat ze die bij de jeugd niet altijd evenveel gebruiken. Maar sinds enkele jaren slagen onze development teams er toch in om hun jonkies een tijdritfiets te geven."

"Die zijn ook steeds uitgerust met een powermeter zodat ze al meteen doelgericht kunnen werken. Vroeger was tijdrijden zelden opgenomen in de training bij de jeugd, maar nu zie je toch dat ze enkele uren voorzien om zich te specialiseren."

"Ook van die structuur plukken we nu de vruchten. Het is alvast mooi om te zien dat het stilletjes in onze wielercultuur is geslopen, want dat was vroeger allerminst het geval. Die ommekeer zal ook nooit meer veranderen."

Voor de oorsprong van de cultuuromslag in België moeten we alvast niet te ver terugkeren in de tijd. Integendeel, de grondlegger van de jonge Belgische traditie deed in Zürich gewoon nog mee.

"Het succes hier is een groot stuk de erfenis van Victor Campenaerts", klinkt het bij Pauwels. "Hij heeft zich het tijdrijden eigen gemaakt en ervoor gezorgd dat er heel wat renners gevolgd zijn in zijn zog en controle hebben genomen over de discipline."

Met twee Europese titels en een werelduurrecord was hij de eerste die de wind weer wat aanwakkerde in België. Vooral zijn stunt op de piste van vijf jaar geleden lokte veel oogballen naar de discipline.

"Dat leefde wel heel hard in België", herinnert Campenaerts zich. "Ik weet niet of je dat weet, maar er hebben toen meer mensen naar het uurrecord gekeken dan naar "Thuis". En dat is toch een redelijke referentie in België, hé?", knipoogt hij.

"Opeens wist iedereen wat het uurrecord was. Ik waande me zelfs een weekje lang populairder dan Tom Boonen."

Hoewel Campenaerts zijn eigen rol in het Belgische succesverhaal niet wil overschatten - "Er moet gewoon hard getrapt worden en het talent moet aanwezig zijn om te tijdrijden" -, lijken velen het toch unaniem eens: "Er komt hem heel veel eer toe", vertelt Pauwels.

"Hij wekte het tijdrijden weer tot leven in ons land. En het is dankzij magneten als Wout van Aert, Lotte Kopecky en Remco Evenepoel dat dat momentum nu levendig blijft."

"Het beste voorbeeld: de junioren hebben hier in Zürich de kans gehad om met Evenepoel aan tafel te zitten, dat werkt zeer inspirerend voor hen. Remco geeft ook graag zijn raad door. Het is leuk om die kruisbestuiving bij de nationale ploeg te zien", sluit Pauwels af vanaf het WK.