Steeds iets te beleven als Remco Evenepoel een (tijdrit)fiets aanraakt. De Belg veroorzaakte nog voor de start enkele hartverzakkingen bij zijn landgenoten én moest zelf het hele parcours afwerken zonder powermeter. "Zo werd het enorm lastig", kan hij er achteraf om lachen. "Want iedereen weet hoe hard ik vasthoud aan mijn cijfers."
"Ja, ook mijn hart stond even stil."
Het moment van het WK tijdrijden was misschien wel Remco Evenepoel op het startpodium. De ketting van de olympische kampioen sputterde fel tegen, een eerste race tegen de tijd volgde.
"Ik trapte gewoon even achteruit om mijn powermeter goed te zetten en mijn ketting viel eraf. Dat was mijn schuld, ik heb het ook al eens voorgehad in het Baskenland. Ik mocht het eigenlijk niet meer doen", slaat Evenepoel mea culpa.
Want het manoeuvre had niet alleen effect op de hartslag voor de start, ook tijdens de race droeg de Aerokogel van Schepdaal de gevolgen.
"Dan begon ik wat te spelen met mijn powermeter, maar vond ik het juiste scherm niet meer. Dus reed ik zonder een blik op mijn waardes."
Ik hoorde dat ik een voorsprong had, maar na het tweede tussenpunt reed ik een beetje blind.
Op gevoel, dan maar?
"En zo werd het een hele lastige tijdrit", hijgt Evenepoel terwijl hij glimlacht. "Want iedereen weet dat ik heel hard vasthoud aan mijn cijfers. Ik hoorde dat ik een voorsprong had, maar na het tweede tussenpunt reed ik een beetje blind."
De conclusie? "Het was de moeilijkste tijdrit uit mijn leven. Maar uiteindelijk moet je je lichaam goed kunnen aanvoelen als je wilt winnen."
En dat deed hij. 6 seconden voorsprong op Filippo Ganna bleven overeind aan de streep. Evenepoel kreeg het nog moeilijk, maar maakte het zegegebaar op de streep.
"Dit is nog een keer geschiedenis schrijven", knipoogt hij. "Mijn seizoen kan niet meer stuk. Derde in de Tour, olympische kampioen tijdrijden en op de weg en wereldkampioen tijdrijden ... Goed, hè?"
