De laatbloeier in Tim Merlier: van (motor)crosser tot Europees kampioen op de weg

Tim Merlier troefde op de Limburgse wegen die andere Belgische speerpunt Jasper Philipsen af.

Bijna 32, begonnen als veldrijder en blijkbaar ook nog met een kort verleden als motorcrosser beleeft Merlier zijn beste seizoen. Hasselt gisteren was zijn 14e zegepalm dit jaar naast onder meer Nokere Koerse, Scheldeprijs en 3 ritten in de Giro...

"Het is ne speciale", klonken de woorden van radiocommentator Christophe Vandegoor meteen na zijn triomf. Aan mentor/ex-crosser/dorpsgenoot Mario De Clercq, beste vriend en ploegmaat Bert Van Lerberghe en broer en ex-renner Braam Merlier om te duiden hoe speciaal.

"Van toen Tim 12 jaar was, kwam hij bij ons", legde drievoudig wereldkampioen veldrijden De Clercq uit. De twee zijn Oost-Vlaamse gouwgenoten. "Hij keek een beetje op naar mijn carrière en is samen met mijn zoon begonnen. Ik heb dat niet meer losgelaten en de band is zo goed als gebleven."

Door valpartijen in de RENEWI Tour en vorig weekend nog in Hamburg waren het mentaal geen makkelijke weken voor Merlier. 

"We zien elkaar niet zo veel, een tweetal keer per jaar gaan we iets eten", schetste De Clercq. "De voorbije 3 maanden wist ik dat als hij het EK wou winnen, het nu zou moeten gebeuren. Hij heeft de goede leeftijd, het was ook het juiste parcours. Daarom was ik hem toch al enkele maanden van korter bij aan het volgen, al was het niet dat ik hem stalkte."

"Na zijn valpartij in die laatste rittenkoers zat ik kort op de bal. Ik voelde dat aan als ex-renner. Als hij zou voortdoen in die rittenwedstrijd met de wonden die hij heeft... Ik stuurde hem toen een bericht: "Je doet wat je wil, maar mijn ervaring zegt stoppen. Ik zou die wonden laten genezen.""

"Hij reed daags nadien nog de tijdrit, maar stopte daarna. Toen heb ik nog eens contact opgenomen. Ik zei Tim dat ik me zo veel als hij wil kon vrijmaken, met Eli Iserbyt en Michael Vanthourenhout op hoogtestage in Livigno", aldus de ploegleider van crossploeg Pauwels Sauzen-Bingoal.

"Hij heeft me toen een paar keer gecontacteerd en we zijn met de brommer gaan rijden." Om zich voor te bereiden op de snelle koers die het EK zou worden.
 

Het was trainen én meer dan dat: "Ik weet hoe hij in elkaar zit, ik ken hem al heel lang. Ik weet hoe een renner zich voelt die een topprestatie moet afwerken. Die wordt dan wat zenuwachtig. Dan is het het moment om af en toe een opbeurend bericht te sturen."

Dat moest ook broer Braam doen: "We hebben de voorbije dagen wat berichten gestuurd. Ik moest hem toch wat oppeppen na zijn valpartijen. Als je piekt en het zit tegen, dan speelt dat toch wat in het kopje."

Zondag was een dag vol stress voor Braam. "Dat is altijd zo als Tim kans maakt op de overwinning. Door de lekke band kwam er nog extra stress bij kijken. En ik dacht zelf dat het over was, toen op 300 meter van de aankomst zijn ketting afliep..."

Maar vanuit het wiel van Van Lerberghe kon hij toch nog naar de zege sprinten. Hoe komt het dat de twee Soudal-Quick Steppers zo op elkaar afgesteld zijn? "Dat is vrij rap gekomen", weet Van Lerberghe.

"Vroeger trok ik de sprint aan voor andere renners van de ploeg, maar toen Tim kwam hebben ze ons altijd samengestoken. We waren al beste maten voor we samen in de ploeg zaten. Het was wat bang afwachten of het in de koers samen ook ging klikken. Vanaf dag 1 heeft hij mij 100 procent vertrouwd. Dat doet heel veel."

"Het ene succes na het andere kwam en zo is dat vertrouwen nog gestegen."

Volgens bondscoach Sven Vanthourenhout moet het beste nog komen. "Want Tim is eigenlijk nog maar 4 jaar wegrenner. Hij is nog elk jaar beter aan het worden. Dit jaar is hij al beter dan hij ooit was. En daar staat nog geen einddatum op."