Shelby McEwen zal niet goed geslapen hebben. De Amerikaan was dé sleutelfiguur in een veelbesproken finale van het hoogspringen. Net zoals drie jaar geleden in Tokio kregen twee atleten daar de kans om goud te delen, maar McEwen drong aan om toch tot een zeldzame jump-off over te gaan. Alleen: daar moest hij zowaar het onderspit delven tegen Hamish Kerr.
Op de Olympische Spelen draait het enkel maar om (alleen) winnen, toch?
Net zoals de finale 3 jaar geleden in Tokio lag in de finale van het hoogspringen het scenario van 2 gouden medailles op tafel. De Italiaan Tamberi en de Qatarees Barshim kozen er toen voor om de eerste plek te delen en zich beiden tot olympisch kampioen te bekronen.
Zaterdagavond kregen de Amerikaan Shelby McEwen en de Nieuw-Zeelander Hamish Kerr hetzelfde dilemma voorgeschoteld: delen of blijven door springen?
Alles wees erop dat Kerr overtuigd was om de geschiedenis te doen herhalen. Hij moest zijn laatste poging over 2,38 meter nog ondernemen, maar de Nieuw-Zeelander dook vol overtuiging onder de lat - wetende dat hij de nieuwe olympische kampioen zou worden.
Tijd om samen te vieren, zou je denken. "We krijgen opnieuw twee olympische hoogspringkampioenen", dacht ook onze cocommentator Eline Berings.
Maar niets was minder waar. De Amerikaan McEwen leek met een aanzwengelende armbeweging het signaal te geven om voort te gaan. Wanneer hij ook nog eens "We jump!" riep, was het duidelijk: vandaag geen broederlijk delen.
We spraken even met elkaar en ik dacht: we doen het!
En zo namen de atleten het tegen elkaar op in een rechtstreeks duel en het alleenrecht op de gouden medaille. Daarbij zakte de lat van 2,38m telkens 2 centimeter tot er iemand een succesvolle sprong deed.
Uiteindelijk was het Kerr en niet aanstoker McEwen die won met een sprong over 2,34m. Een pijnlijke ontknoping die de Amerikaan veel hoongelach opleverde.
Toch kwam na de competitie aan het licht dat het geen veto was van McEwen, maar een gedeelde beslissing om toch mano à mano voor het goud te gaan.
"Ik heb heel veel respect voor wat ze in Tokio gedaan hebben met die gedeelde medaille", vertelde winnaar Kerr. "Maar ik heb altijd gedacht dat ik mijn eigen versie van de feiten zou willen schrijven met een extra jump-off als verhaallijn."
"Ik wist meteen dat we zo ook geschiedenis zouden schrijven en dat hebben we ook gedaan", knikte de Nieuw-Zeelander.
En zo krijgt McEwen alsnog respijt in het verhaal. "Ik was er zeker van dat Kerr dezelfde mindset had als ik. We keken naar elkaar en knikten: gaan we voort?"
"Inderdaad, we spraken even met elkaar en ik dacht: we doen het!", bevestigde de winnaar uiteindelijk.
Al zal dit maar een magere troost zijn voor McEwen.
