Een maand na het EK voetbal was Jan Vertonghen te gast in Paris by Night. Hij kwam er een eerste keer uitgebreid terug op het drukst besproken moment van de Rode Duivels op dat toernooi: het fluitconcert van de eigen fans na de 0-0 tegen Oekraïne. "Ik voelde zo'n afstand tussen de spelersgroep en het publiek en ik dacht: wil ik dit nog?"
De bizarre beelden na de wedstrijd van de Rode Duivels tegen Oekraïne op het jongste EK, wie kan het zich niet herinneren? Kapitein Kevin De Bruyne stuurde zijn ploegmaats zonder groeten naar binnen onder luid gefluit van de eigen fans.
"Ik had een heel raar gevoel", herinnerde Jan Vertonghen zich in Paris by Night. "Het heeft me echt wel pijn gedaan om door zo'n groot deel van het publiek uitgefloten te worden. Bijna meer dan de uitschakeling tegen Frankrijk."
In die twee dagen na de wedstrijd tegen Oekraïne heb ik zelfs getwijfeld om door te gaan bij Anderlecht.
Exact een maand geleden, vlak na de uitschakeling op het EK, hakte Vertonghen dan ook de knoop door. Zijn interlandcarrière zat erop, maar helemaal klaar als voetballer voelde hij zich nog niet.
"Het was een heel moeilijk moment. In die twee dagen na de wedstrijd Oekraïne heb ik zelfs getwijfeld om door te gaan bij Anderlecht. Ik voelde op dat befaamde moment zo'n afstand tussen de spelersgroep en het publiek."
"Ik dacht: wil ik dit nog? Het was echt klaar voor mij. Nog twee jaar doorgaan, in combinatie met 50 tot 55 wedstrijden met Anderlecht, dat zag ik echt niet meer zitten. Ik had het gevoel dat het mooi geweest was."
Rode muur van wegwerpgebaren
Had Vertonghen misschien de lijm kunnen zijn tussen ploeg en supporters na Oekraïne? "Ik voel het respect van de fans voor mij. Maar dat was een heel raar moment."
"Ik was heel blij met de kwalificatie. Oké, de manier waarop was niet mooi. Ik was op weg naar de supporters en ik zie een rode muur die enkel maar wegwerpgebaren doet en ik hoor fluitconcerten."
"Je ziet me ook verbaasd reageren. Heb ik iets gemist? Is er in die match iets gebeurd dat ik niet heb meegekregen?"
Ik wou na Oekraïne samen vieren met de fans. Ik wist echt niet wat me overkwam.
Vertonghen was als eerste op weg om de fans te groeten. "Een feestje is een groot woord, maar ik wilde het moment wel samen vieren. Ik wist echt niet wat me overkwam."
"Kevin had dat gevoel ook en zei toen als aanvoerder dat we terug moesten gaan. En op dat moment moet je hem volgen. Wanneer je dat niet doet, creëer je pas een situatie binnen de spelersgroep. En die moet samenblijven."
"Je kunt op dat moment geen discussie krijgen tussen de oudste speler en de aanvoerder. Dus ik volgde Kevin."
En tegen Frankrijk schaarden de fans zich weer achter de Rode Duivels. "We voelden die steun weer vanaf de opwarming. We hebben alles gegeven in die wedstrijd, ook al kwam dat misschien niet zo over."
Afscheid van een generatie
Red Lion Felix Denayer kon er niet over meespreken na de onverwachte exit tegen Spanje op de Olympische Spelen. Negatievere klanken, daar merken ze in het hockey niets van. "Het was magnifiek hoeveel positieve berichten we gekregen hebben."
Al was er ook wel een parallel tussen de ontgoochelingen vanuit het hockey en het voetbal. Hadden de Belgen te behoudend gespeeld?
"De prioriteit lag altijd bij de kwalificatie voor de volgende ronde", zag Vertonghen. "We hebben voor de zekerheid gekozen en dat heeft niet iedereen ons in dank afgenomen, maar ik sta er wel nog altijd achter."
Een tweede gelijkenis: het afscheid van een generatie na een groot toernooi deze zomer. Volgt Denayer in de voetsporen van Vertonghen als afzwaaiende oudgediende?
"Ik heb een voldaan gevoel", bekende Denayer. "Het WK in eigen land binnen twee jaar, dat kriebelt wel. Als ik daar nog een rol kan spelen om iets door te geven aan een volgende generatie, zou ik dat nog overwegen."
"Hij is nog niet klaar", merkte Vertonghen op met de glimlach. En als één iemand het kan weten, is het de 157-voudige Rode Duivel wel.
