In Paris by Night stonden Lotte Kopecky en de andere gasten stil bij de hoge verwachtingen die telkens geschapen worden richting de Olympische Spelen. Medailles lijken soms als een evidentie aanzien te worden. Extra pijnlijk voor een sporter die er net naast grijpt. "Het voelt dan alsof je nog harder gefaald hebt", weet Kopecky.
Het vijfde Belgische eremetaal in Parijs was een feit dankzij Lotte Kopecky. Dat wordt soms als een evidentie aanzien, maar dat is het allerminst.
"Dat is een beetje vervelend in het algemeen, naar alle sporters toe. Kijk nu naar een Matthias Casse die vijfde wordt. Hij heeft alles gedaan binnen zijn mogelijkheden om hier in topvorm te staan", opende Kopecky in Paris by Night.
Het is totaal geen evidentie om zomaar een medaille te pakken op basis van eerdere prestaties. Je begint helemaal vanaf nul.
"En dat geldt uiteindelijk voor alle atleten. Het is dus totaal geen evidentie om hier zomaar een medaille te pakken op basis van je eerder geleverde prestaties. Je begint helemaal vanaf nul."
Voormalig Belgian Cat Sofie Hendrickx stemde in met Kopecky. "Ze komen allemaal naar hier met het idee om de allerbeste versie van zichzelf te zijn. Een zo goed mogelijke voorbereiding is minstens even belangrijk als een medaille."
"Die kan nog wel een kers op de taart zijn, maar een vijfde plaats betekent niet dat ze minder werk geleverd hebben. Ze willen het allemaal zo graag."
Extra veel pijn en gevoel van harder gefaald te hebben
De hoge verwachtingen vooraf hebben dus absoluut een keerzijde van de medaille.
"Dan doet ernaast grijpen extra veel pijn en voelt het alsof je nog harder gefaald hebt. Ik had zelf ook zomaar vierde kunnen worden, en dan ...", mijmerde Kopecky.
Dan zou de ontgoocheling immens groot geweest zijn. Zoals bij de Red Lions, die maar leken te blijven winnen. "Ze zijn al 12 jaar lang altijd op de afspraak", begon Élodie Ouédraogo.
"Net zoals bij Nafi (Thiam, red.) verwachten we het bijna. Terwijl ik toch zelf als medaillewinnares zou moeten weten hoe moeilijk het is om te blijven bevestigen, jaar na jaar."
"Maar je wordt nu eenmaal enthousiast en je wilt dat even hard als die sporters. Elke wedstrijd moet gestreden worden, daar moeten we af en toe eens aan herinnerd worden."
Geen verschil tussen zilver of brons
Voor Kopecky werd het dus geen deceptie, wel knap brons. "Zilver of brons, dat maakte voor mij totaal geen verschil. Goud, dat is een ander verhaal. Maar daarna is een medaille een medaille."
En nu heeft ze de nodige rust in het hoofd richting de piste. "Daar maak ik zeker ook kans op een medaille, maar dan moeten er veel dingen goed lopen."
Als ik met niets meer dan brons naar huis kan komen, dan is dat zo.
"Vooral de scratch dan", blikte Kopecky al vooruit naar haar minst favoriete onderdeel van het omnium. "Ik ben nu een stuk meer ontspannen, waardoor ik de nodige risico's kan en durf nemen."
"Hopelijk kan ik met iets meer naar huis komen. Maar als het niet lukt, dan is dat ook zo." Afspraak op zondag, de laatste dag van de Spelen.
