Een Italiaan doet dark horse van Vandenbempt galopperen: loodst Montella Turkije in 9 maanden naar beste 4?

Getoeter door de straten en feestgedruis van Istanboel tot Londen.

Was het je al opgevallen? Dinsdagavond kwalificeerde de Turkse nationale ploeg zich voor het eerst sinds 2008 nog eens voor een kwartfinale op een groot toernooi. Het versloeg Oostenrijk en blijft als een van de weinige "kleintjes" over tegen de absolute toplanden.

Een verrassing? Niet helemaal, want het moet gezegd: Peter Vandenbempt tipte Turkije voor het EK al als dark horse. Maar het verschil met de vorige EK's is wel verbijsterend groot.

Want nooit was het etiket van "outsider" op de Turken groter dan op het vorige EK. Het resultaat: 0 op 9 in de groepsfase en meteen naar huis. Het EK van 2016? 3 op 9 en evengoed naar huis. En in 2012 strandde het Turkse schip zelfs al in de kwalificaties.

Ook op weg naar dit EK leek de Turkse ploeg bij momenten meer op een verbrokkelde ruïne dan op een stevige burcht. Tot Vincenzo Montella eind september 2023 - zo'n 9 maanden terug - de sleutels in handen kreeg.

Gelukkig voor de Turken wist de Italiaan wél raad met oude gebouwen. Op een steenworp van het Colosseum en het Forum Romanum maakte Montella namelijk jarenlang furore.

Als spits van AS Roma zette hij het Stadio Olimpico tussen 1999 en 2007 meer dan eens in vuur en vlam. Met zijn neus voor goals, zijn snelheid en zijn stevige linker leidde hij zijn team mee naar de Scudetto in 2001.

En die passage in Rome leverde hem overigens een leuke bijnaam op. Montella werd al snel "het vliegtuigje" genoemd, naar zijn kenmerkende viering bij zijn goals.

In 2009 landt het vliegtuigje definitief. Na enkele omzwervingen hangt de Italiaan in Rome zijn schoenen aan de haak en trekt hij er de trainersplunje aan.

Maar op een succesvolle periode bij Fiorentina na - hij loodst "La viola" tussen 2012 en 2015 drie keer op rij naar de 4e plek - krijgt hij zijn carrière aan de zijlijn niet echt van de grond.

Montella glijdt van ploegen als AC Milan en Sevilla af naar het Turkse Adana Demirspor. Game over op het hoogste niveau? Niets van. Want onder het oog van de Turkse voetbalbond, daar lukt het plots wel.

Hij krijgt er na 2 goeie jaren bij Demirspor de zware taak om de ontspoorde nationale ploeg weer op de rails te krijgen. Een opdracht die hem als gegoten ligt, zo blijkt van bij het prille begin.

In de eerste partij onder Italiaanse hoede vuurt Turkije meteen een duidelijk signaal af: Kroatië gaat met 0-1 voor de bijl. Daarna sneuvelen ook Letland (4-0) en Duitsland (2-3). Van een vliegende start gesproken.

Een gelijkspel in Wales is uiteindelijk voldoende om de groepswinst op te eisen in de kwalificaties. Maar daarna volgt een fikse duik. In 2024 wint Turkije geen enkele van zijn 4 wedstrijden. Een 6-1-pandoering van Oostenrijk als dieptepunt doet alle geloof kelderen.

Bijna alle geloof, moeten we eigenlijk zeggen - vergeet de voorspelling van onze analist niet. En net op het goeie moment slaat de Turkse motor weer aan. De Turken openen hun EK met een 3-1-zege tegen Georgië. 

Oef, de zucht van opluchting van Vincenzo Montella weerklinkt tot in Brussel. Tegen Portugal is Turkije daarna kansloos, maar in de slotminuten van de laatste groepswedstrijd tegen Tsjechië knalt Tosun zijn land alsnog naar de volgende ronde én de "makkelijke" rechtertabelhelft.

Klein gelukje voor de Turken: daar wacht niet Frankrijk als groepswinnaar, wel Oostenrijk. Een uitgelezen kans om revanche te nemen voor die stevige 6-1 van enkele maanden daarvoor. En dat wist Merih Demiral als geen ander.

De centrale verdediger prikt al na 1 minuut en verdubbelt zelf op het uur. Een spannend slot - en een ongelooflijke redding van doelman Gunok - later, krijgt het vliegtuigje permissie om op te stijgen richting kwartfinale. 

Bereikt het tegen Nederland zijn hoogtepunt of volgt een noodlanding in het Olympiastadion in Berlijn?