De favorieten voor de Tour (4): is de 4x4 bij Ineos Grenadiers een geoliede machine?

Er zal – mocht het brandje weer beginnen te smeulen – wel gesproken worden over context, nuances en interpretaties, maar Tom Pidcock pookte midden juni eigenhandig het vuur op met een glasheldere boodschap in een interview dat plots viraal ging.

“Ik beslis hoe mijn Tour eruitziet dit jaar, niemand anders. Anders zal je van mij niets krijgen. Ik moet kunnen geloven in mijn Tour-missie. Ik weet exact wat ik wil. Het is niet altijd simpel, maar de mensen in mijn kamp weten hoe ik te werk ga.”

Zo. Bij Ineos Grenadiers weten ze meteen hoe laat het is. Multitalent Pidcock is nog altijd maar 24 jaar, maar weet deksels goed wat hij wil bereiken, hoe hij dat wil doen en wanneer de tijd rijp is om te oogsten. Een identiteitscrisis? No, sir. 

Pidcock en een klassement in de Tour, het is een verloving waarbij beide partners toch met het nodige voorbehoud naar het altaar stappen.

Een 16e plaats in 2022, een 13e stek in 2023: het zijn niet meteen adelbrieven waarmee je je toekomstige schoonfamilie overtuigt.

Al is het nog maar de vraag wie nu exact op zijn knie is gegaan. Wil Pidcock echt als klassementsrenner naar de Tour? Of wordt hij door zijn broodheer met zachte hand gedwongen? Het geel is een droom, maar de urgentie is voor dit jaar wat afgenomen.

Deze Tour huisvest het sterkste deelnemersveld in jaren en piekt in de slotweek. Die laatste etappes leunen al gevaarlijk dicht aan bij maandag 29 juli, de dag waarop Pidcock zijn olympische mountainbiketitel wil verlengen.

Het is geen uit de hand gelopen hobby, getuige de deelname van Pidcock bij de Wereldbeker MTB in Crans Montana afgelopen zondag, amper 6 dagen voor de eerste etappe van deze Tour.

De Parijse schaduw maakt het verzoenen van al die doelen bijzonder complex. Dat beseft Pidcock ook, zo gaf hij woensdag aan. "Het klassement zal moeten wachten tot in 2025, al zal ik me pas in het slot eventueel bewust laten wegzakken in de stand."

Pidcock hinkt dus nog een beetje op 2 gedachten, Ineos Grenadiers ook. Het wedt alleszins op meerdere paarden, een instelling die is ingegeven door de hedendaagse waardeverhoudingen.

In se is er niet te veel veranderd tegenover de gloriejaren. Ook tijdens de hoogconjunctuur met Chris Froome en Geraint Thomas vaardigde het een sterrenensemble af om duimen en vingers bij af te likken.

Pidcock, Thomas, Carlos Rodríguez, Egan Bernal en Laurens De Plus: het is een vijftal waarmee je ook nu nog naar de oorlog kan, maar toch is er een groot verschil met die gouden jaren. De échte spits staat niet meer op de Britse loonlijst.

Of zien we Bernal nu schromelijk over het hoofd? De oude Bernal leek in 2019 vertrokken voor een reeks tot zijn nieuwe status hem deed ontsporen, zijn tere rug te veel opspeelde en hij in 2022 voor het einde van zijn carrière moest vrezen na een afschuwelijk trainingsongeval.

In se kan de volgwagen ook nu nog altijd spelen met de poppetjes, maar Ineos blijft worstelen met zijn conservatieve en vastgeroeste DNA enerzijds en meer agressieve injectie van de jongste jaren anderzijds.

Kijk naar de Giro van 2023: in blok presteerde het uitmuntend, maar het sprong er te beredeneerd en te voorspelbaar mee om. Waarna op Monte Lussari het Sloveense deksel op de neus volgde.

Tactisch draait het al eens vaker in de soep, het plaatje zakt geregeld als een pudding in elkaar. Of wekt ergernis op bij wielerliefhebbers.

Vaak wordt in dat verband gerefereerd aan het overlijden van sportbestuurder Nicolas Portal in 2020. De minzame Fransman werd bestempeld als het brein achter de talloze Sky-successen. 

Thomas (38) gaf al aan dat het na de Giro niet vanzelfsprekend zou zijn om ook nog te dubbelen in de Tour, het geloof in Carlos Rodriguez is groter. Anders zou Ineos ook niet hemel en aarde hebben bewogen op de Spanjaard eind vorig jaar toch nog uit de handen van Movistar te wrikken.

Rodriguez profiteerde vorig jaar van de rivaliteit bij de G2 op weg naar Morzine en eindigde 5e in de Tour. Netjes, maar mag je meer verwachten van de ietwat grijze Spanjaard? 

Van alle kopstukken verdient hij misschien wel het meeste vertrouwen. De progressie bij Bernal is bemoedigend en verdient alle lof, maar de Colombiaan lijkt nog niet standvastig genoeg. 

Geen Pidcock in de cockpit? Dan is het maar de vraag of de Brit zich zonder boe of ba neerlegt bij Rodriguez' poleposition.

Het klopt zeker dat ze bij Netflix graag van een mug een olifant maken en dat ze bij de documentairemakers geregeld een loopje nemen met de waarheid, maar Pidcock werd in Unchained nu niet bepaald afgeschilderd als modelploegmaat.

Pidcock werd geportretteerd als een boefje dat in de vorige Tour de directieven van de ploeg - Rodriguez ontpopte zich gaandeweg tot kopman, Pidcock moest knechten - nukkig negeerde. 

"Ach, dat ik de bad guy ben? Het zij zo", haalde Pidcock in Firenze zijn schouders op. "Mijn band met Tom is goed, hoor", vulde Rodriguez aan. 

Bij Netflix verlekkeren ze zich ongetwijfeld al op een strategie die weer ontspoort. Wat hen betreft, zeggen ze geen neen tegen een Britse spookrijder aan het stuur van de 4x4.