5 conclusies na de Dauphiné: meer vraagtekens dan antwoorden, Belgische opsteker en surprises

2 valpartijen, 2 ritzeges en eindwinst: voor Primoz Roglic was de Dauphiné weer een traditionele rollercoaster. 

Na een zeer aarzelend begin in Parijs-Nice kregen Roglic én zijn ploeg Bora-Hansgrohe veel betere punten voor de tweede toets op Franse bodem, al zijn er ook nu weer haakjes aan het hele verhaal.

Crashes en Roglic gaan ook bij zijn nieuwe ploeg helaas nog hand in hand, maar de schade viel voor een keertje al bij al mee. Anders win je geen twee bergritten op een rij, maar op de slotdag hield een krasselende Roglic zijn gele shirt slechts op het nippertje vast.

Hij toonde zich verrassend kwetsbaar richting Plateau des Glières, wat betekent dat er nog werk aan de winkel is. "Crazy", noemde Roglic zijn eindzege. "Het is ongelofelijk na wat er deze week gebeurd is."

Het is dus zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar Roglic en zijn maats hebben wel een flinke sprong op de ladder gemaakt. "We hadden dit als team nodig. Vergeet niet: ik heb nog nooit met deze renners en ploeg samengewerkt, hé."

Al weet Roglic als geen ander dat de Dauphiné niet de Tour is. "Je wint niet elk jaar een koers als de Dauphiné en je moet grijpen wat je kan. Laat ons hier eerst van genieten en dan kunnen we ontspannen toeleven naar de start van de Tour."

Primoz Roglic verliet Visma-Lease a Bike om voluit zijn eigen kans te kunnen gaan, maar net nu zou het Nederlandse topteam met een vacuüm kunnen kampen.

De buitenwereld kan voorlopig nog altijd niet inschatten hoe het met het lichaam en de geest van tweevoudig Tourwinnaar Jonas Vingegaard gesteld is, maar misschien hebben de wespen wel een onverwacht alternatief in hun gelederen.

Matteo Jorgenson won dit voorjaar al Parijs-Nice en lapte er ei zo na dus een tweede Franse rittenkoers bij.

De Amerikaan profileerde zich bij zijn vorige werkgever Movistar al als een potentiële protagonist in rittenkoersen van een week en groeit zienderogen in die rol.

"Ik voelde dat Primoz tijdens de slotrit op zijn limiet zat en Tiesj (Benoot) motiveerde me. Ik voelde me elke dag beter worden en daar moet ik mijn coach voor bedanken. Hij weet echt wat hij doet."

Of dat van hem ook een kopman voor een grote ronde maakt, laat staan de Tour de France?

De 24-jarige Amerikaan is wellicht nog iets te groen achter de oren, maar ook zijn Deense kopman katapulteerde zich 3 jaar geleden op dezelfde leeftijd plots naar een 2e plaats in Parijs. Als hij zich met zijn progressie zo blijft manifesteren, dan verdient Jorgenson het vertrouwen. 

Het meest logische interne alternatief voor Jonas Vingegaard is natuurlijk Sepp Kuss, maar de Amerikaan werd in de Dauphiné naar huis gereden. Zijn tijdrit was bedroevend, in de bergetappes zakte hij helemaal door het ijs.

Hij liet de slotrit dan ook schieten, volgens zijn ploeg omdat hij zich "niet 100 procent voelde" in het tweede deel van de Dauphiné. Of de eindwinnaar van de Vuelta in juli een sleutelrol kan vertolken in de Tour, is momenteel twijfelachtig.

Kopzorgen zijn er ook bij UAE Team Emirates rond Juan Ayuso. Het Spaanse goudklompje staat aan de vooravond van zijn Tour-debuut, maar was ziekjes in de aanloop naar de Dauphiné, reed een tegenvallende tijdrit en was gehavend na de massale valpartij op dag 5.

Er werden geen breuken vastgesteld bij Ayuso, nog altijd maar 21 jaar, maar onder meer zijn pijnlijke heupen zullen zijn laatste rechte lijn richting Firenze verstoren. 

De massaval heeft het lijstje gehavende outsiders en schaduwfavorieten overigens alleen maar aangedikt. Ook Tao Geoghegan Hart, speerpunt van Lidl - Trek, deelde in de klappen en haakte vroegtijdig af met een pijnlijke ribbenkast. 

Wie je niet hoort mopperen, is het zevental van Ineos Grenadiers. Carlos Rodríguez won de slotetappe en werd 4e in het klassement. De Spanjaard, vorig jaar 5e, heeft het voordeel dat hij steeds beter lijkt te worden naarmate een rittenkoers vordert.

Een rijtje na Rodriguez stond Laurens De Plus op plek 5 te blinken in het eindklassement. De Plus imponeerde bergop en bleef eindelijk eens gespaard van het ergste onheil.

Mag de superknecht op meer azen? De Plus kent zijn plaats en zal zich in de Tour wegcijferen voor Rodriguez, Tom Pidcock en de onvoorspelbare Egan Bernal. Stiekem droomt hij van een vrije rol in de Vuelta. 

Wie vooraf Derek Gee (3e) en Oier Lazkano (9e) zo sterk had ingeschat voor deze Dauphiné, verdient de complimenten van de chef.

De Canadees en de Spanjaard zijn geen routiniers in het klassementswerk en zeker niet in zo'n zware rittenkoers als de Dauphiné.

De omstandigheden - zoals de crash en het wegvallen van een pakketje toppers - hebben hen geholpen en we willen niet de sfeerspons zijn, maar één al geciteerde vuistregel geldt ook voor deze aangename verrassingen: de Dauphiné is de Tour niet.

De voorbije decennia hebben we meerdere pionnen in de Dauphiné boven zichzelf zien uitstijgen, renners die daarna in de Tour keihard met hun neus op de feiten werden gedrukt.

Het neemt niet weg dat Gee en Lazkano voor hun knalweek een kus van de juf verdienen.